Αν αφαιρεθεί από τον αντίπαλο το κινδυνολογικό επιχείρημα ότι θα κινηθούμε ασυλλόγιστα εκτός και αν επίσης διαβεβαιώσουμε και τον κοσμάκη πως δεν χρειάζεται να ζοριστεί και ιδιαίτερα ή να παλέψει, τότε όλα φαίνονται ευκολότερα.

Παίρνουμε νύχτα την κυβέρνηση και μετά έχει ο θεός.
Άλλωστε όλοι οι ψήφοι ίδιοι είναι, το ίδιο μετράνε…
Η στρατηγική του Σύριζα διαμορφώνεται σε σοσιαλδημοκρατική κατεύθυνση, η οποία στην εποχή μας και με δεδομένη την αποδοχή του συστημικού πλαισίου τείνει σε σοσιαλφιλελεύθερη.
Χωρίς να αποτελεί “κόμμα της αστικής τάξης”, έχει πλέον διαβεί τον Ρουβίκωνα, η συστημική του ένταξη είναι κατασταλαγμένη.
Η στάση αυτή θα δοκιμάσει και θα κρίνει στρατηγικά όλες τις αριστερές δυνάμεις στην Ελλάδα.
Φυσικά υπάρχει και ο δρόμος της ‘’κριτικής στήριξης’’ του Συριζα.
Να αποφύγει δηλαδή κανείς το ερώτημα της ουσίας, δηλαδή της ‘’στήριξης ή όχι’’ και να κοροϊδευτεί με το ψευδοδίλλημα της ‘’κριτικής στήριξης ή ταύτισης’’, που απαντιέται πάντα σχετικά εύκολα.
Αν επιλεγεί αυτή η στάση, υπάρχουν τα επιχειρήματα.
Προς τα δεξιά θα λέγεται ‘’ανάγκη εθνικής επιβίωσης και βλέπουμε’’.
Προς τα αριστερά, αρκεί να επιστρατευτούν λίγα τσιτάτα περί ”εργατικής κυβέρνησης” και ”ενιαίου μετώπου”.
Δε θα είναι η πρώτη φορά,
Όπως πάντα, τα κρέας μπορεί να βαφτίζεται ψάρι, για να βολεύονται οι συνειδήσεις.
Ο λογαριασμός έρχεται αργότερα.