“Υποτελής” για χώρες ή ηγεμόνες,είναι αυτός που δεν είναι  ανεξάρτητος αλλά υπόκειται στην εξουσία άλλου ισχυρότερου ηγεμόνα, έχοντας την υποχρέωση καταβολής φόρου ή/και στρατιωτικών υπηρεσιών- υποταγμένος σε ξένες δυνάμεις.
Στις 8 Απριλίου 1826 στην Πιάδα, κοντά στην αρχαία Επίδαυρο συγκλήθηκε η Γ’ Εθνική Συνέλευσις των επαναστατημένων Ελλήνων.
Δύο ημέρες μετά έφτασε το θλιβερό μαντάτο της πτώσης του Μεσολογγίου, και σύντομα εμφανίστηκαν και όσοι από τους πολιορκημένους είχαν γλιτώσει από την έξοδο.
Στην ταραγμένη συνεδρίαση της 12ης Απριλίου αποφασίστηκε μεταξύ άλλων, να συγκροτήσουν δύο επιτροπές, μια για τις διοικητικές ανάγκες και μια για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Ήδη πριν από τη έναρξη των εργασιών, πολλοί είχαν γίνει κοινωνοί ενός εγγράφου, το οποίο διεκινείτο μεταξύ των πληρεξουσίων προς υπογραφή.
Με το έγγραφο αυτό, που το διακινούσαν οπαδοί του Μαυροκορδάτου, οι Έλληνες βουλευτές θα ζητούσαν από τον βασιλιά της Αγγλίας, διά του πρέσβη του στην Κωνσταντινούπολη, να παρέμβει υπέρ της σύναψης ανακωχής με τους Τούρκους.
Δήλωναν ότι μόνον από την Αγγλία και από καμία άλλη χώρα ( Ρωσία) δεν θα ζητούσαν βοήθεια στο εξής.
Στα αγγλικά αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, το έγγραφο αυτό καταχωρίστηκε ως “Act of Submission”, γιατί, παρά τους εξωραϊσμούς όσων το υποστήριξαν και το υπέγραψαν, έτσι κατανοήθηκε από τους Άγγλους και έτσι ήταν.
Ο Δημήτριος Υψηλάντης αντέδρασε βίαια , και βιαιότερα αντέδρασαν πολλοί πληρεξούσιοι εναντίον του, ζήτησαν και προσωρινά ψήφισαν την καθαίρεσή του από όλα τα αξιώματα και την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας.
Το επεισόδιο κατά του Υψηλάντη έκλεισε με μια παρέμβαση του Κολοκοτρώνη,πού εν ολίγοις υποστήριξε ότι, αν με αυτό το έγγραφο έκκλησης για αποκλειστική υπαγωγή στην Αγγλία η επανάσταση επιζούσε ως την επόμενη άνοιξη, θα το υπέγραφε και ο ίδιος, αν και συμμεριζόταν τις θέσεις του Υψηλάντη.
Λέγεται ότι είπε, κλείνοντας την παρέμβασή του, ότι ακριβώς λόγω των θέσεών του θα έπρεπε οι Έλληνες να τιμούν τον Υψηλάντη — για νά θυμίζει σε όλους ότι καθήκον τους ήταν να οικοδομήσουν ένα κράτος εθνικά και πολιτικά ανεξάρτητο. Από όλους. Στο μέλλον.
185 χρόνια αργότερα, πώς πάει το καθήκον για την οικοδόμηση μιας εθνικώς και πολιτικώς ανεξάρτητης Ελλάδας;

“Γιά τήν Ιστορία”