Η πολιτική και οικονομική ενοποίηση των χωρών που απαρτίζουν την υπερεθνική ελίτ, μάς οδηγεί σε μια μορφή παγκόσμιας διακυβέρνησης, πού μας επιφυλάσσει μια περίοδο νέου “μεσαίωνα” – τέτοια που δεν έχουν ξαναγνωρίσει οι λαοί.
Η πολιτική τής συγκυβέρνησης είναι προδιαγεγραμμένη και ταγμένη να εξυπηρετεί τις ορέξεις των υπερεθνικών ελίτ, ανεξαρτήτως μνημονίων.
Νά μή λησμονούμε ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νόμο 3818/2010, που ψηφίστηκε δήθεν για προστασία των δασών της Αττικής, ο ορισμός του δάσους μετατρέπεται σε “λάστιχο”, επιτρέποντας την αλλαγή χρήσης σε δάση και δασικές εκτάσεις.
Το νόμο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), όπου παραχωρούνται στους επιχειρηματίες δάση και δασικές εκτάσεις, προστατευόμενες περιοχές, εθνικά πάρκα και δρυμοί, παράκτιες περιοχές, ακόμη και η χρήση αιγιαλών, προκειμένου να εγκαταστήσουν διωτικές μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ, ανάμεσά τους και μονάδες καύσης σύμμεικτων απορριμμάτων.
Το νόμο για τη συγκρότηση του “Πράσινου Ταμείου”, οπου η διαχείριση του δασικού πλούτου φεύγει από τη Δασική Υπηρεσία και γίνεται από ιδιώτες,έτσι αφαιρείται ουσιαστικά η αρμοδιότητα κατάρτισης των δασικών χαρτών από τη Δασική Υπηρεσία και παραδίδεται σε εργολάβους με μεσάζοντα την εταιρεία Κτηματολόγιο ΑΕ.
Φυσικά μετά από την έλευση των μνημονίων ξεσάλωσαν.
Η συγκυβέρνηση δεν ορρωδεί προ ουδενός προκειμένου να φέρει σε πέρας το μεγάλο ξεπούλημα και να φτιάξει όλο και νέους νόμους που θα διευκολύνουν τα κερδοσκοπικά σχέδιά τους.
Εκτός από τα 6.500 στρέμματα του Ελληνικού, ξεπουλά την παραλία του Σίμου στην Ελαφόνησο, αίροντας την αρχαιολογική προστασία, αλλά και την Ακροναυπλία και τις Θερμοπύλες, βγάζοντας “στο σφυρί” και την ιστορία της χώρας.
Μέ τό νομοσχέδιο -σκούπα -“Περιβαλλοντική Αναβάθμιση και Ιδιωτική Πολεοδόμηση – Βιώσιμη Ανάπτυξη Οικισμών – Ρυθμίσεις Δασικής Νομοθεσίας” βάζει μπουρλότο στά δάση.
Περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να καταθέσουν στη Βουλή, το νομοσχέδιο “Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας”.
Ένα νομοσχέδιο καταστροφικό για το περιβάλλον, αλλά και για το δικαίωμά μας σε ελεύθερες και φυσικές παραλίες, που ακυρώνει τον κοινόχρηστο χαρακτήρα του αιγιαλού,καί επιτρέπει την ολοκληρωτική κατάληψη παραλιών από επιχειρηματικές εκμεταλλεύσεις.