(John Adams, 2ος Πρόεδρος (1797-1801) και εκ των Ιδρυτών τωνΗνωμένων Πολιτειών Αμερικής.)

Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα από όσο φαίνονται σήμερα και θα φανούν τις επόμενες ημέρες.
Ο κ. Α.Τσίπρας προσπαθεί να πείσει το κόμμα του να υπερψηφίσει τη “νέα συμφωνία”, ( παράταση του Μνημονίου), τα λεφτά τελειώνουν και οι αναφορές του τύπου, έντυπου και ηλεκτρονικού σε αυτό το γεγονός, είναι συνεχείς.
Τι θα κάνει όμως ο πολίτης όταν βλέπει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά;
Ο κ.Χρυσόγονος είπε ότι πρέπει να πληρώσει ο κόσμος διότι αλλιώς καήκαμε.
Όταν ο κόσμος ακούει ότι “καήκαμε”, ποιος θα πάει να πληρώσει;
Σου λέει “ωχ, πάμε σε χρεωκοπία, ας μην πληρώσω καλύτερα να κρατήσω τα λεφτά μου, αφού έρχονται δύσκολες μέρες”.
Και τελικά δεν πληρώνει κανένας κανέναν και η δυσκολία της κατάστασης πολλαπλασιάζεται.
Από την άλλη πλευρά, βγήκε ο κ.Φλαμπουράρης και είπε “θα ζητήσουμε παράταση από το ΔΝΤ”.
Το ΔΝΤ αποκλείεται να δεχθεί κάτι τέτοιο, διότι θα δημιουργούσε πολύ κακό προηγούμενο για όλες τις τριτοκοσμικές χώρες.
Το ΔΝΤ θα του πει “να μην πληρώσεις μισθούς και συντάξεις για να πληρώσεις εμάς”,και αντιλαμβάνεστε τι έχει να γίνει, εάν για τον επόμενο μήνα δεν μπουν όλα τα χρήματα μισθών και συντάξεων.
Αυτά τα λίγα λουλούδια στο σκοπευτήριο της Καισαριανής πού κατέθεσε μόλις ορκίστηκε ο πρωθυπουργός για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ήταν το λιγότερο, αλλά και ταυτόχρονα το εξαιρετικά δεσμευτικό για κάποιον που θέλει να λέγεται αριστερός.
Η αλήθεια και η δύναμη της ίδιας της ζωής απέδειξε γι άλλη μιά φορά ότι “τα μεταξωτά βρακιά θέλουν κι επιδέξιους κώλους” όπως λέει κι ο λαός μας.
Παράταση ουσιαστικά του μνημονίου για τέσσερις μήνες και υποβολή των όποιων μέτρων παρθούν πρώτα από την έγκριση του Γιούρογκρουπ.
Ενώ η νέα συμφωνία που θα παρθεί μετά τους τέσσερις μήνες, όπου εκεί πλέον θα χαραχτεί η κοινή πορεία κυβέρνησης και… θεσμών θα κινείται έστω με “ευελιξία” υπέρ των αναγκών του μεγάλου κεφαλαίου.
Βρε αδερφέ, αυτή η έρμη η Ελπίδα που ερχόταν ποιόν δρόμο πήρε και χάθηκε;
Εκείνη τη χαμένη αξιοπρέπεια που ο Σύριζα θα ξαναέδινε στον Ελληνικό λαό ποια Νικολούλη την αναζητά;
Ενώ η χαμένη τιμή του λαού και των εργαζόμενων που έταξε ο Σύριζα φοβάμαι ότι ΔΕΝ θα γίνει ό,τι περιγράφει ο νομπελίστας Χάινριχ Μπέλ στο έργο του “η χαμένη τιμή της Καταρίνας Μπλουμ”.
Από υποσχέσεις χορτάσαμε τα προηγούμενα χρόνια, αλλά βρε φίλε δεν ήξερες που πήγαινες;
Ήξερες και παραήξερες γιατί αυτόν το δρόμο διάλεξες, του “ναι μεν αλλά”, του “ήξεις αφίξεις” για να πλανέψεις τις μάζες που σου φώναζαν…“και παιδεία θέλουμε” κι εσύ απαντούσες θα σας κάνω και παιδία.
Ε όχι ρε φίλε, δε γίνεται έτσι, δε στέκονται στα μνημεία στητοί για να στέκονται μετά γερμένοι.
Ούτε δακρύζουν στις προγραμματικές δηλώσεις από συγκίνηση επειδή ο μεσσίας, θα βαδίσει επί των κυμάτων και θα σκίσει τα νερά του ποταμού για να βρει ο λαός ο ταλαιπωρημένος την επιούσια γη.