Τι διαπραγμάτευση μπορείς να κάνεις όταν ο Σοιμπλε κρατάει τα κλειδιά των ΑΤΜ και των τραπεζών και ανά πάσα στιγμή μπορεί να δημιουργήσει τραπεζική και οικονομική κρίση απρόβλεπτων διαστάσεων.
Τα κλαψουρίσματα περί ανθρωπιστικής μεγάλης ανεργίας χαμηλών μισθών δεν έχουν κανένα αντίκρυσμα ,γιατί όταν τα λες σου δείχνουν άλλες χώρες με χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο.
Όταν σε συγκρίνουν με την Βουλγαρία και την Εσθονία σου δείχνουν το μέτρο μισθών και συντάξεων που θα επικρατήσουν στην χώρα τα επόμενα χρόνια.
Ανακαλύπτουμε ότι με την είσοδο στο ευρώ στην ουσία παραδώσαμε τα κλειδιά της χώρας στην ΕΚΤ και στο Ευρωπαικό Διευθυντήριο των ισχυρών βόρειων χωρών.
Ας μην πέφτουμε στην παγίδα ότι αν διορθώσουμε τις υπαρκτές ελληνικές κοινωνικές και πολιτικές παθογένειες τότε θα γίνουμε και ισότιμοι των αναπτυγμένων βόρειων χωρών.
Στόχός των μνημονίων δεν είναι να γίνουμε μια γνήσια ευρωπαική χώρα αλλά ένα αιώνιο προτεκτοράτο όπου δεν θα έχει καμία δυνατότητα στοιχειώδους χάραξης οικονομικής και εθνικής πολιτικής.
Φτάνουμε σιγά σιγά στην συνειδητοποίηση ότι πραγματική ανεξαρτησία και νομισματική ένωση δεν συνδυάζονται.
Ακόμα και αν κάνουμε τέλεια όσα μας ζητούν ακόμα και να πάμε σε μισθούς 500 ευρώ όπως θέλουν ακόμα και αν διορθώσουμε όλες τις ατέλειες μας δεν πρόκειται … με Γερμανική επικυριαρχία να δούμε άσπρη μέρα.
Απέναντι σε αυτή την πολιτική η νέα κυβέρνηση πάει να επαναδιαπραγματευθεί τη θέση του ελληνικού καπιταλισμού χωρίς να αλλάξει πλαίσιο αναφοράς.
Θέλει με όπλο τη νωπή λαϊκή εντολή και τη γενική βούληση του ελληνικού λαού, να αλλάξει πολιτική διαχείρισης της κρίσης με μια άλλη πολιτική, που, ενώ δεν ανατρέπει το σύστημα, “ανατρέπει” την πολιτική και οικονομική του στρατηγική για την περίοδο.
Η παραμικρή χαλάρωση της λιτότητας δε γίνεται ανεκτή γιατί οι κυρίαρχοι κύκλοι, με επικεφαλής το γερμανικό κεφάλαιο, θεωρούν ότι μπορεί να δημιουργήσει επικίνδυνα ρήγματα μέσω του θετικού παραδείγματος.
Είναι προδήλως φανερό ότι με όρκους πίστης, που φτάνουν στα όρια του παραλόγου και του μυστικιστικού δέους, στην ΕΕ,στό ευρώ και τους “θεσμούς” που τα εκπροσωπούν -δεν είναι δυνατό με καμιά έξυπνη, επίμονη, συνεπή και συνετή διαπραγμάτευση να επιτευχθεί καμιά αμοιβαία επωφελής συμφωνία.
Στη ζυγαριά, από τη μια μεριά μπορεί να είναι το αίμα και τα δάκρυα ενός λαού αλλά από την άλλη είναι το συνολικό συμφέρον του κεφαλαιου και όσο οι από κάτω δεν απειλούνε την κυριαρχία τού κεφαλαιου πολύ μικρό θα είναι το βάρος για να κάνει να γύρει η ζυγαριά προς όφελος του λαού μας.
Επομένως, οι επαναλαμβανόμενες δηλώσεις για τη θέληση της κυβέρνησης να καταλήξει σε αμοιβαία επωφελή συμφωνία με τους “εταίρους” όχι μόνο ένα έντιμο συμβιβασμό δεν θα επιτύχει ,αλλά οδηγεί κατευθείαν σε “ατιμωτική” ήττα των ελπίδων και των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού.
Το πρόβλημα είναι βαθιά πολιτικό .
Δεν αλλάζουμε τις στάμπες στις μπλούζες μας ανάλογα με τη μόδα.
Το “Αξιοπρέπεια” δεν το φοράμε σε πορείες και κομματικά γκαλά.
Το φοράμε κατάσαρκα κάθε μέρα, από τα γεννοφάσκια μας.