Σήμερα που έχει υποχωρήσει η σκόνη των αυταπατών για την επίτευξη συμφωνίας, μέσα από ένα “έντιμο συμβιβασμό”, το δίλλημα επανέρχεται πιεστικά.
Μπροστά στο τοίχος που όρθωσε ο γερμανικός ιμπεριαλισμός απέναντι στις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, τι προτίθεται αυτή να πράξει;
Να υπογράψει ένα ταπεινωτικό κείμενο υποταγής που θα την οδηγήσει στον πολιτικό της θάνατο για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα μπορεί πλέον να σταθεί πουθενά, ή να αντισταθεί και να εμείνει στις θέσεις της;
Δύσκολη, πολύ δύσκολη η απάντηση.
Στην κυβέρνηση ξέρουν σήμερα, ότι οι προγραμματικές της θέσεις έχουν τη στήριξη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και αυτός ήταν ο λόγος της πυροδότησης των τελευταίων λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων.
Γνωρίζουν επίσης, ότι όσο αντιστέκονται, ο λαός θα συνεχίσει να τους στηρίζει, ακόμα κι αν χρειαστεί να βάλει πλάτη στα δύσκολα που βρίσκονται μπροστά μας, ενώ όσοι βρεθούν απέναντι σε αυτό το λαϊκό ρεύμα, κινδυνεύουν με περιθωριοποίηση και πολιτικό θάνατο.
Προεκλογικά ο Σύριζα υποτιμούσε τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και παρουσίαζε μια στρεβλωμένη και ωραιοποιημένη εικόνα για τον πραγματικό της χαρακτήρα προσδίδοντας της, “δημοκρατικά χαρακτηριστικά” τα οποία μόνο στη φαντασία ορισμένων υπάρχουν.
Απέφευγαν να απαντήσουν στο θεμελιώδες ερώτημα που τους ετίθετο πιεστικά, για το τι προτίθενται να κάνουν, αν η Ευρωπαϊκή Ένωση απορρίψει τις θέσεις τους. Έκαναν μάλιστα την αμετροέπεια να δηλώσουν, ότι η Μέρκελ, δεν έχει άλλη επιλογή, από το να δεχτεί τις θέσεις τους…
Οι τελευταίες εξελίξεις, σκόρπισαν στους τέσσερις ανέμους τα ιδεολογήματα και τις αυταπάτες και επιβεβαίωσαν το αυτονόητο.
Ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση παραμένει μία ένωση κεφαλαίων, ένας ιμπεριαλιστικός οργανισμός, που καταπατά πρώτα και κύρια τα θεμελιώδη δικαιώματα των ευρωπαϊκών λαών.
Οι εταίροι, ο γερμανικός ιμπεριαλισμός που κινεί τα νήματα, δεν απορρίπτουν μόνο τις μεσοβέζικες και συμβιβαστικές θέσεις που μιλούν για αποδοχή του 70% του μνημονίου και της απόρριψη ως “τοξικού” του υπόλοιπου 30%.
Δεν επιδιώκουν απλώς τη συνέχιση των πολιτικών του μνημονίου, χωρίς παραχωρήσεις και εκπτώσεις.
Επιδιώκουν να ταπεινώσουν την ελληνική κυβέρνηση, να τη σύρουν στα γόνατα να προσκυνήσει και να ζητήσει συγνώμη για την απερισκεψία της να αμφισβητήσει απλώς, όχι το μείζον, τις θεμελιώδεις σχέσεις της χώρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά το έλασσον, ορισμένες μόνο πλευρές του προγράμματος λιτότητας.