Από την στιγμή που η Ελλάδα μπήκε στην ΕΕ,μεταλάχθηκε η εικόνα της και από ένα ξενικό βαλκάνιο χαρακτήρα αναβαθμίσθηκε σε χώρα που,με την αχλύ της αρχαιοελληνικής της αύρας,αναβάθμισε και ωραιοποίησε την σύγχρονη Ευρώπη και της έδωσε μια υπερβατική διάσταση.
Ο Ευρωπαϊκός δωρισμός όταν συναντά τον χαρούμενο ζωντανό Ελληνικό ιωνικό τρόπο ζωής, έχουμε ή την ρήξη ή το θαύμα.
Άν διαβάζουν ρεαλιστικά την κατάσταση στο Σύριζα και ρεαλιστικά όχι ως προς τους συσχετισμούς- αυτό είναι το λιγότερο και κάτι που γρήγορα μαθαίνεται.
Αν θεωρούν τροχοπέδη για την οικονομία το 4,5% των μελλοντικών πλεονασμάτων έχουν δίκιο και εύκολα ή δύσκολα θα πειστεί και η Ευρωζώνη.
Το 1,5% πρωτογενές που πρεσβεύει ο κ.Βαρουφάκης θα μπορούσε να είναι μια βάση συζήτησης με ένα 3% ως στόχο τα αμέσως επόμενα χρόνια (το πλεόνασμα της μελλοντικής ανάπτυξης) που ουσιαστικά πληρώνει τους τόκους, κρατά Σταθερό το Χρέος ως Ποσό και το Μειώνει ως Ποσοστό.
Τα δέ σχέδια για επιμήκυνση των αποπληρωμών του δημόσιου χρέους και μείωση του επιτοκίου ισοδυναμούν με μετάθεση των αποπληρωμών για τις επόμενες γενιές και Ταυτόχρονα Αναγνώριση του χρέους, ενώ δεν προκαλούν καμιά ουσιαστική μείωση λόγω του ότι ήδη τα επιτόκια δανεισμού είναι πολύ χαμηλά.
Διαιώνιση της Υπερχρέωσης και μεταφορά των βαρών στίς επόμενες γενιές σηματοδοτεί και το “παρκάρισμα” του ελληνικού χρέους στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, μέσω της έκδοσης “διηνεκών ομολόγων” (perpetuities).
(Η εξουσία, μεταξύ άλλων, είναι και ισχυρό καθαρτικό-διαγράφει επιλεκτικά δυσάρεστα πράγματα).
ΑΝ ΌΜΩΣ θεωρούν το χρέος την αιτία του προβλήματος και όχι το αποτέλεσμα τότε κυνηγούν ανεμόμυλους και η αυτοκαταστροφή είναι σίγουρη.
Σε αυτή την περίπτωση η λύση για τους δανειστές θά είναι η απομάκρυνση και η κάλυψη πίσω από τοίχο …