Η αναλυτική σας ικανότητα πάσχει.
Και έχουμε το παράδοξο, να έρχεστε να κομπάζετε και να μαλώνετε τούς Βρετανούς…
Το δημοψήφισμα είχε ανακοινωθεί πριν 2 ή 3 χρόνια.
Εάν η Ε.Ε. δεν είχε υπολογίσει πως όσες πιθανότητες είχε η παραμονή τις ίδιες είχε και η έξοδος -σημαίνει πώς όλοι αυτοί είναι άχρηστοι έως επικίνδυνοι.
Είναι αδιανόητο να μην υπάρχουν προβλέψεις για μία αρνητική εξέλιξη.
Στην Αγγλία η περιρρέουσα ατμόσφαιρα υποδείκνυε την έξοδο,ήλπιζαν όμως για το αντίθετο.
Τώρα σκορπίζουν τον πανικό σε όλον το πλανήτη και αντί να κάνουν την αυτοκριτική τους οι κρατούντες στην ΕΕ ,τα βάζουν με έναν λαό που σεβόμενος την ιστορία του και έχοντας εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του ,είπε τέλος -γειά σας.
Λόγω της εμπλοκής τους στον Β’ Παγκόσμιο χάσανε την αυτοκρατορία τους οι Βρεττανοί.
Εσείς δηλαδή θα προτιμούσατε να είχε επικρατήσει η Γερμανία στον πόλεμο;
Όσο για το μη ανταγωνιστικό της βρετανικής βιομηχανίας μεταπολεμικά, έχει να κάνει με την χαριστική μεταχείριση που η απερίσκεπτη Αμερική παρέσχε στην Γερμανία, μη τυχόν εκείνη αλληθωρίσει προς τον κομμουνισμό.
Η Βρετανία έμεινε με τα παλιά εργοστάσια και της πήρε χρόνια να ανακάμψει από τους βομβαρδισμούς, ενώ της Γερμανίας της φτιάξαν καινούργια, νέας τεχνολογίας.
Αυτό της έδωσε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, και όχι οι υποτιθέμενες αρετές των Γερμανών, που εν πολλοίς είναι μύθος.
Σε μια γονατισμένη υποτίθεται από την κρίση ευρώπη, υπάρχει μια χώρα που τα ομόλογα της πωλούνται με αρνητικό επιτόκιο.
Αυτή την ευρώπη που ευνοεί απροκάλυπτα τη Γερμανία σε βάρος των άλλων χωρών, την υποστηρίζετε επικαλούμενοι αυτό ακριβώς που κάνει τους άλλους λαούς να την αποστρέφονται.
Η αλαζονεία σας έχει πιάσει ταβάνι.
Χωρίς ίχνος κριτικής για τα πεπραγμένα του ευρωιερατείου, μαλώνετε τους άλλους λαούς που παρασύρονται από τους λαίκιστές, και κατηγορείτε τους συντηρητικούς γέρους της Αγγλίας, τους ανώριμους νέους της Ελλάδας και τους ανίκανους να πάρουν κρίσιμες αποφάσεις πολίτες.
Μια χαρά όμως σας αρέσουν οι αποφάσεις τους όταν πρόκειται να δώσετε δημοκρατική νομιμοποίηση στο δημόσιο χρέος, που οι αγορές φορτώνουν στις πλάτες τους.
Αρχίζει να διαφαίνεται ότι η Βρετανία είναι μουδιασμενη και μπερδεμένη.
Σα να μην θέλουν να συνειδητοποιήσουν τι έκαναν.
Είναι ένα ερώτημα εάν το μπρεξιτ θα είναι μια τραυματικη εμπειρία για όλους.
Όμως θα είναι εκατό φορές πιο ολέθρια η έλλειψη αποφασιστικότητας στην εκτελεσή του.
Και υποπτεύομαι ότι για εκεί πάμε.
H Βρετανία είναι έτοιμη να εξάγει το εσωτερικό της πρόβλημα μετά το δημοψήφισμα.
Διάφορες ομάδες έχουν διχαστει άσχημα και έχουν μπει στα χαρακώματα.
Το ίδιο το κοινοβούλιο τους είναι 70% κατά της εξόδου.
Η όλη υπόθεση μοιάζει με πυρηνική σύντιξη.
Και επειδή η εκτέλεση του μπρεξιτ μπορεί να δώσει καύσιμο στις διαλυτικες τάσεις, θα προσπαθήσουν να τρεναρουν τις διαδικασίες και να κρατήσουν όλες τις χώρες της ΕΕ ομήρους σε μια διαρκή καταστροφικη κρίση.
Εάν οδευσουν έτσι τα πράγματα, ίσως να οδηγηθούμε σε βίαιες καταστάσεις.

Save

Ποιός είναι αυτός πού θα ξεσηκωθεί, θα βγει στους δρόμους, θα διεκδικήσει, θα εξοργιστεί, θα φωνάξει, θα δείξει τέλος πάντως ότι είναι στη ζωή και δεν είναι νεκρός.
Το know how των διαδηλώσεων, και γενικά της πίεσης , τα έχει η αριστερά παραδοσιακά.
Τι να σου κάνουν οι νυκοκοιραίοι αστοί που δεν ξέρουν ούτε κατά που πέφτει το Σύνταγμα.
Ουρανομήκεις πλέον οι αλαλαγμοί της κυβερνητικής προπαγάνδας ότι – επιτέλους- πάμε καλά !
Κλονίζονται τα τείχη της Ιεριχούς και σείεται το Σινικό Τείχος
Τά “τείχη της Ιερειχους” κατέπεσαν υπό τους ήχους ντεσιμπέλ των Νταουλιών, των Ζουρνάδων και της Λύρας .
Προπαγάνδα καλοί μου μαϊντανοί, δεν είναι η έκφραση της άποψης που δεν σε βολέυει, αλλά η αναμάσηση κλισέ δικαιολογιών και τυποποιημένων επιχειρημάτων.
Ο Ελληνάρας δε θέλει κυβέρνηση κράτους.
Θέλει όποιον του υπόσχεται λιγότερες συλλογικές ευθύνες και του ψιθυρίζει στο αυτί “δε χρωστάς σε κανένα τίποτα, οι άλλοι σου χρωστάνε”.
Θέλει όποιον τον έμαθε να αποκαλεί τον εργοδότη “αφεντικό”, τον αστυνομικό “μπάτσο” και το δανειστή “τοκογλύφο”.
Όποιον ταιριάζει περισσότερο στη νοοτροπία “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;”.
Τόσα χρόνια η Ελλάδα το μόνο που έχει πάρει από τη Δύση είναι ο καταναλωτισμός.
Ποια σχέση έχει η οικονομική πολιτική της Ελλάδας με την οικονομική στρατηγική της ΕΕ, που δίνει έμφαση στην έρευνα, την καινοτομία, τις νέες τεχνολογίες, την υψηλού επιπέδου οργάνωση και την οικονομία πόρων;
Τι δίνουμε σε προστιθέμενη αξία στην ευρωπαϊκή κοινή αγορά στην προσπάθεια της ΕΕ να ανταγωνιστεί Αμερική, Κίνα, κλπ;
Όταν δεν έχεις προτάσεις λογικό είναι ο άλλος να εκμεταλλευτεί την αδυναμία σου και να σε πιέσει όσο μπορεί (το αν αυτό είναι δίκαιο ή άδικο δεν έχει σημασία στην πολιτική, ο κόσμος δε λειτουργεί με βάση την ηθική).
Αν υπήρχε περίπτωση να υποχωρήσουν οι δανειστές αυτή κάηκε από τον τρόπο που διεκδίκησε λεφτά η “κυβέρνηση”.
Όταν πας σε κάποιον και του λες “δώσε μου λεφτά αλλιώς τα κάνω λαμπόγυαλο” εκείνος δε θα υποχωρήσει (εκτός αν είναι πιο αδύναμος) γιατί αν το κάνει δίνει πράσινο φως και σε άλλες χώρες να εκφοβίζουν για να παίρνουν αυτό που θέλουν.
Η ιδέα ότι η ΕΕ θα υποχωρούσε σε οτιδήποτε ζητούσαμε για να μην πάθει ζημιά από πιθανό grexit στηρίζονταν σε λανθασμένες παραδοχές.
Καί αυτα τα περί ουτοπίας εγώ τα ακούω βερεσέ.
Η διπλωματία θέλει ισχύ (την οποία η κυβέρνηση νομίζει ότι η Ελλάδα την έχει απλά και μόνο λόγω της γεωγραφικής της θέσης) και κομψότητα.
Δεν είναι για άτομα που έχουν μείνει στην εποχή των σοβιέτ και έχουν μάθει να μπουκάρουν σε φοιτητικές συνελεύσεις και να επιβάλουν τη γνώμη τους με κραυγές, ούτε για ιδεοληπτικούς που πιστεύουν ότι μια μέρα η ιστορία θα συμμορφωθεί στις ιδέες τους.
Τό θέμα δέν είναι τά μέτρα, αλλά πώς κατακτάς τήν εξουσία μέ μπουρδολογικό βιασμό τής κοινής λογικής καί πώς επικοινωνιακά τά περνάς.
Εδώ ο Τσίπρας καί η “προοδευτικούρα” του δίνουν τά ρέστα τους.
Δέν θά αναφερθώ στά χιλιοειπωμένα “επιχειρήματα” κενολογικής ακράτειας πού τόν οδήγησαν στήν εξουσία.
Αυτό είναι ήδη δεδομένο, αλλά στήν διαχείριση τής κοινής λογικής τών πολιτών μέ τήν παράνοια τής οργουελικής μεθόδου.
Δυστυχώς όταν πεθαίνει η ελπίδα για το κοινό καλό, αντικαθίσταται από την ελπίδα για το ατομικό συμφέρον.
Εκεί αρχίζει η θανάσιμη μάχη,γιατί δηλαδή αυτοί έφαγαν κι εγώ όχι;…
Θά ψηφίσω τον άλλον μπας και φάω κι εγώ επιτέλους…
Με αντιλαμβάνεστε;
Δεν υπάρχει ούριος άνεμος αν δεν ξέρεις προς τα πού πηγαίνεις.