Κάποτε τα ψέμματα βγαίναν στη πρώτη τετραετία άντε στη δεύτερη και ακολουθούσε ο “πάγκος” της αντιπολίτευσης.
Τώρα το όργιο του ψέματος κατέστρεψε την Οικονομία μέσα σε 7 μήνες, παρά λίγο να γίνουμε Βενεζουέλα και πάλι τους ψηφίσαμε.                                                                                                          Τα νέα ψέμματα και η “μαγική” διαχείριση των μεταναστών , μας έκανε μία απέραντη χωματερή ανθρώπων ,μέσα σε μία κοινωνία οικονομικής και ηθικής κατάρρευσης.
Για παγκόσμιο ψυχιατρικό συνέδριο είμαστε.
Όταν κάποιος πάει να σε σφάξει είτε από βλακεία είτε ισχυριζομενος αθωότητα,  αν “του την χαρίσεις” θα ξανακάνει το ίδιο.
Η δήλωση Τσίπρα στη Βουλή πως “είχαμε αυταπάτες”, δήλωση – απάντηση σε όσους μέσα και έξω από το Σύριζα ισχυρίζονται ότι κάνουν κάτι άλλο , και με τη δήλωσή του στο υπουργικό συμβούλιο πως “δεν πετάμε στα σύννεφα, αλλά ήρθαν καλές ειδήσεις”, η κυβέρνηση του ψέματος και της βίας πανηγυρίζει για τα κανιβαλικά μέτρα που φόρτωσε στις πλάτες του Eλληνικού λαού.
“Το σύνολο της κρατικής περιουσίας ουσιαστικά υπό την διαχείριση ξένων για 99 χρόνια”.
Αυτό είναι το τελειωτικό χτύπημα εναντίον της χώρας και της Δημοκρατίας γενικότερα.
Με την ΑΑΔΕ την ανεξάρτητη αυτή αρχή δεν ξέρω αν θα μπορούμε να λέμε ότι έχουμε ανεξάρτητο κράτος πλέον, όταν οι υπάλληλοι που θα την απαρτίζουν θα έχουν λειτουργική ανεξαρτησία από το 2017, διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια ( προϋπολογισμό χωρίς κόφτες ) και δεν θα υπόκειται σε κανένα κυβερνητικό έλεγχο – Υπουργείο Οικονομικών.
Αραγε θα υπόκειται σε έλεγχο από τις Βρυξέλλες ή κατ΄ευθείαν Φρανκφούρτη;
Οταν τα όργανα διοίκησης της Αρχής θα αποτελούν το Συμβούλιο Διοίκησης και ο Διοικητής και ένα εμπειρογνώμονας θα είναι από την ευρωπαϊκή επιτροπή……
Επίσης για να συμπληρωθεί το κερασάκι στην τούρτα, στην επιλογή του συμβουλίου διοίκησης θα συμμετέχουν και δύο στελέχη της ευρωπαϊκής επιτροπής!
Και σε άλλα με υγεία.
Φυσικά δεν μπορώ να ευχηθώ πάντα τέτοιες επιτυχίες.
Τώρα πλέον θεσμοποιείται κατά μόνιμο και μη αντιστρεπτό τρόπο, κατά πάσα πιθανότητα, η εθνική υποταγή.
Ξέρετε εκτός από τον εθνολαικισμό υπάρχει και ο ευρωλαικισμός ή εκσυγχρονιστικολασικισμός , δηλαδή η πεποίθηση ότι η άκριτη υποταγή στο ιερατείο των Βρυξελλών θα μας σώσει.
Όσο ανορθολογικοί φαντάζουν όσοι επενδύουν στο “χιλιάρμενο’ που θα φέρει το ξανθό γένος από τα βορειοανατολικά, άλλο τόσο και πολύ περισσότερο αξιοθρήνητοι είναι όσοι πιστεύουν ότι η τυφλή υποταγή στις εντολές από τα βορειοδυτικά ,είναι η λύση.                                                                                                                                                         Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να υιοθετούμε οτιδήποτε Δυτικό, αντίθετα ορισμένοι θεσμοί των οποίων η λειτουργικότητα έχει αποδειχθεί κατά τους Νεότερους Χρόνους στη Δύση πρέπει να υιοθετούνται, έπειτα πάντα από ορθολογική εξέταση και κριτικό έλεγχο, με αντίστοιχη προσαρμογή στην ελληνική ιδιοπροσωπία και το κυριότερο απ΄όλα, η όλη διαδικασία εμπέδωσης και πολύ περισσότερο εφαρμογής, πρέπει να βρίσκεται υπό Eλληνικό Eθνικό έλεγχο.
Τελικά οι σύντροφοι με άσχημο τρόπο, με τεράστια λάθη και ανικανότητα, με ιδεοληψίες άλλων εποχών, με τεράστιο κοστος για την οικονομία και την κοινωνία γονάτισαν και υπογράφουν τα μνημόνια που θα έσκιζαν .
Ποιος όμως τους εμπιστεύεται να τα εφαρμόσουν ;
Ποιος πιστεύει ότι δεν θα φέρουν κι άλλα μέτρα ;
Στο Eurogroup της 24ης Μαΐου, εκτός του νέου μνημονίου, θα υπάρξει κάποια αναφορά σχετικά με το χρέος.
“Οι θεσμοί” αυτό που δείχνουν στη συγκυβέρνηση στο ζήτημα του χρέους ,είναι ένα κόκκαλο που να μπορεί να το γλείφει και να το επιδεικνύει στα κανάλια ως επιτυχία, και το οποίο διαρκώς απομακρύνουν.
Γι’ αυτό το κόκκαλο πανηγυρίζει ο Τσίπρας και αυτό το κόκκαλο κρατά αρραγή την κοινοβουλευτική του ομάδα ,αποκαλύπτοντας ξανά την πολιτική τους ποιότητα.
Ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Στ. Ζάιμπερτ καθορίζει τα γενικά πολιτικά πλαίσια σε σχέση με το χρέος στο όνομα της ΕΕ: “Όλα έχουν εδώ και οκτώ μήνες αποσαφηνιστεί γραπτώς… το Γιούρογκρουπ επαναβεβαιώνει ότι ονομαστικό κούρεμα δημόσιου χρέους δεν είναι δυνατόν”.
Αποκλείουν μάλιστα όχι μόνο τη μερική διαγραφή χρέους -αλλά και το ενδεχόμενο μεταφοράς χρέους από το ΔΝΤ, ή την ΕΚΤ στον ESM.
Ο Ντάισελμπλουμ επισήμανε ότι κάτι τέτοιο θα αποτελούσε νέο πρόγραμμα, με νέα κεφάλαια από τον ESM και κατά συνέπεια θα συνοδευόταν από νέους όρους και προϋποθέσεις.
Ο δε επικεφαλής του ESM, Κλ. Ρέγκλινγκ, απείλησε με τη δυνατότητα του μηχανισμού να κάνει άμεσα απαιτητά τα ποσά των δανείων που έχουν χορηγηθεί (θυμίζουμε ύψους περίπου στα 142 δισ. ευρώ), σε περίπτωση “αθέτησης” των υποχρεώσεων της Eλληνικής κυβέρνησης προς το ΔΝΤ.
Αυτό που υπόσχονται είναι μια ασαφής επιμήκυνσης της περιόδου χάριτος και πιθανόν της περιόδου αποπληρωμής, χαμηλότερο ίσως επιτόκιο και ίσως, με μηδαμινές πιθανότητες, τη μετατροπή των κυμαινόμενων επιτοκίων σε σταθερά.
Δηλαδή την αποπληρωμή, μετά τις οβιδιακές μεταμορφώσεις των Τσίπρα και λοιπών, όλου του δανείου – και με τους τόκους – σε συνδυασμό με την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και τη δημιουργία ενός “επενδυτικού περιβάλλοντος” πρωτοφανούς εκμετάλλευσης τού παραγωγικού δυναμικού στην 38η σε παγκόσμια κατάταξη ελληνική αγορά και οικονομία.
Το Eurogroup στην τελευταία παράγραφο της ανακοίνωσης του μετά τη συνεδρίαση της  Δευτέρας 9.5.2016, προαναγγέλλει νέο  Memorandum of Understanding, Μνημόνιο Κατανόησης,  που θα συμπεριλάβει την λίστα προαπαιτούμενων δράσεων, καθώς και την έκθεση συμμόρφωσης για την πρώτη αξιολόγηση.
Kαλεί τους θεσμούς και τις Ελληνικές αρχές να ολοκληρώσουν τις επόμενες ημέρες τις τεχνικές διεργασίες σχετικά με τη συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο πάνω στην πρώτη αξιολόγηση, συμπεριλαμβανομένου του μηχανισμού επείγουσας επέμβασης.                                                             Σε αυτό το πλαίσιο το Eurogroup προσβλέπει να λάβει άμεσα το προσχέδιο ενός πρόσθετου “μνημονίου κατανόησης”.
Στο επερχόμενο τέταρτο μνημόνιο θα εσωτερικεύεται η μέχρι τώρα πολιτική και θα αφήνεται ανοικτό το ζήτημα νέων μέτρων, με τον πάντα παρόντα “αυτόματο κόφτη δημόσιων δαπανών”.
Στο νέο μνημόνιο θα παίρνουν σειρά το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων, αλλά και νέων περικοπών, μέσω της πολιτικής των μηδενικών ελλειμμάτων στα ταμεία και την αβεβαιότητα στη χρηματοδότηση του νέου υπερταμείου ασφάλισης ΕΦΚΑ -“Ενιαίος Φορέας Κύριας Ασφάλισης”.

Ο δρόμος είναι ποτισμένος με αίμα και δάκρυα ,εγκλωβισμένος σε ιστορίες για θυμό και ανάθεμα.
Είμαστε κράτος χωρίς εθνική και εδαφική κυριαρχία και ανεξαρτησία και χωρίς λαϊκή κυριαρχία, που τελεί αδιάκοπα υπό την επιτήρηση ξένων μηχανισμών ελέγχου και επιβολής απόλυτης και αμιγούς οικονομικής κατοχής σε βάρος του και του λαού του, πληρώνοντας τα σφάλματα μιας ανερμάτιστης, ανέξοδης πολιτικής του παρελθόντος, τών αθρόων ρουσφετολογικών παροχών.
Ωσπου το βαρέλι έπιασε πάτο,τώρα που ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό, υποθηκεύοντας έτσι το μέλλον των παιδιών μας και όσων είναι ακόμη αγέννητa.
Αδύναμοι και ανίσχυροι, γίναμε ο περίγελως της Ευρωπαϊκής ομήγυρης, επαιτώντας λίγα ψίχουλα επιβίωσης ως Έθνος και μάλιστα χωρίς να διδασκόμαστε από τα ίδια, δικά μας λάθη του παρελθόντος, που μας οδήγησαν με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική καταστροφή και την κοινωνική εξαθλίωση χωρίς επιστροφή.
Επαναλαμβάνοντας τα ίδια παιδαριώδη λάθη, σαν ιδανικοί αυτόχειρες, οδηγούμαστε συνειδητά στο κρεβάτι του Προκρούστη.
Απρεπείς, μισαλλόδοξοι, απάτριδες και μνησίκακοι, μας οδηγούν ως προεκπληρούμενη προφητεία στην απόλυτη καταστροφή, χωρίς αιδώ και περίσκεψη.
Ο προπάππους μας ο Αριστοτέλης έγραψε ότι “σε ένα όγκο μαρμάρου υπάρχει μέσα το τέλειο άγαλμα και περιμένει τον ικανό γλύπτη για να το κάνει ορατό”.
Αυτά είπε ο μεγάλος και οι ξένοι το μεταφράζουν στα δικά τους μονοπάτια … ο Μπόρχε μιλά για το ότι το ποιήμα υπάρχει μέσα στον άνθρωπο και ο μεγάλος ποιητής τον απλό άνθρωπο τον μεταβάλλει σε πρωταγωνιστή.
Οι βορειοευρωπαίοι χρησιμοποιούν τη ρήση του Αριστοτέλη στις διαπραγματεύσεις,τονίζοντας οτι “η χρυσή τομή και τέλεια συμφωνία υπάρχει μέσα στις λαβυρυνθιακές προυποθέσεις και περιμένει τον ικανό διαπραγματευτή για να σκάσει μύτη”,και φυσικά αναφέρονται στον προππάπο μας.
Ο τσαμπουκάς του Τσίπρα δεν πέρασε.
Στην ιστορία της ανθρωπότητας ο δανειζόμενος δεν μπόρεσε ποτέ να επιβάλλει τους δικούς του όρους στον δανειστή,απ ότι γνωρίζω.
Το ερώτημα παραμένει όμως, ποιά είναι η τέλεια συμφωνία και γιατί δεν τη κάναμε ορατή;
Το τυράκι στη φάκα περιμενει τους Έλληνες.
Και το τυράκι-λιχουδιά είναι η ρύθμιση του χρέους, η παγίδα το μόνιμο μνημόνιο.
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών έχει ήδη έτοιμο το σχέδιο. Ουσιαστικά τα κλειδιά του υπουργείου Οικονομικών της Ελλάδας θα περάσουν στα χέρια του ESM, του μηχανισμού δανειοδότησης, όπου τον πρωταρχικό ρόλο παίζει η Γερμανία και κάπως έτσι το κλειδί θα το κρατά ο ίδιος ο Β. Σόιμπλε.
Πως;
Το σχέδιο ήδη έχει παρουσιαστεί το περασμένο καλοκαίρι.
Τώρα επανέρχεται.
Το ΔΝΤ για να συμμετάσχει στο πρόγραμμα για την Ελλάδα απαιτεί ρύθμιση του χρέους.
Οι Ευρωπαίοι δεν θέλουν κούρεμα και έτσι αναζητείται η φόρμουλα με την οποία μέσω μείωσης επιτοκίων και επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής ,η Ελλάδα θα έχει μικρότερες δανειακές υποχρεώσεις.
Για να δοθεί αυτή η διευκόλυνση στην Ελλάδα ωστόσο απαιτούνται συγκεκριμένοι όροι.
Βασικός απ τους όρους είναι η λήψη αυτόματων μέτρων, περικοπών κυρίως στις δημόσιες δαπάνες (αλλά όχι μόνο), οι οποίες θα καθορίζονται από την πορεία της οικονομίας και επί της ουσίας από τη δυνατότητα επίτευξης πλεονασμάτων.
Δηλαδή, θα υπάρξει ρύθμιση βάσει της οποίας θα καθοριστούν για πολλά χρόνια οι δόσεις που θα πρέπει να πληρώνει η Ελλάδα για την αποπληρωμή του χρέους και με βάση τις δόσεις θα καθοριστούν και τα πλεονάσματα που πρέπει να επιτυγχάνει η χώρα για την πληρωμή τους.
Εάν η Ελλάδα δεν επιτυγχάνει τους στόχους, τότε αυτόματα θα επεμβαίνει ο ESM και θα επιβάλλει μειώσεις δαπανών.
Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά η χώρα μπαίνει σε ένα διαρκές μνημόνιο μέχρι την πληρωμή του χρέους και οι αποφάσεις για τα μέτρα δεν θα ανήκουν στην εκλεγμένη από τον Ελληνικό λαό κυβέρνηση, αλλά στον ευρωπαϊκό μηχανισμό, στον οποίο τον κύριο λόγο έχει η Γερμανία.
Το σχέδιο αυτό λύνει τα χέρια της κυβέρνησης σε ό,τι αφορά στο ζήτημα λήψης προληπτικών μέτρων, ξεπερνιέται και το πολιτικό και το νομικό πρόβλημα, αφαιρεί όμως απ την κυβέρνηση και τη χώρα βασικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Καθώς πρόκειται για σύμβαση- δεν χρειάζεται αυξημένη πλειοψηφία, αλλά μόνο 151 ψήφους, ωστόσο δεσμεύει τη χώρα μέχρι τη λήξη της, σε βάθος δηλαδή πολλών ετών και έχει ισχύ και για τις επόμενες κυβερνήσεις.
Το δίλημμα λοιπόν είναι σοβαρό και προς το παρόν δεν έχει εμφανιστεί στον ορίζοντα κάποια άλλη λύση.

Το θεσμοθετημένο κράτος της μικρομεσαίας ενδημικής διαφθοράς, είναι το όνειρο κάθε νεοέλληνα, βαθιά ριζωμένο στα μύχια της ψυχής του και στο DNA του.
Χωρίς κοινωνικά κριτήρια, αλλά ατομική ιδιοτέλεια και έντονη αλαζονεία, για την καταστρεπτική πορεία της ολότητας .
Δεν μπορούν να δεχθούν την εξέλιξη σε ίσους όρους και με προσπάθεια.
Το Δημόσιο είναι η θεοποίηση των βλέψεών τους και ας γνωρίζουν ότι η διόγκωσή του καθημερινά βαθαίνει το τέλμα του λαού μας. Προτιμούν να σέρνουν τον χορό του Ζαλόγγου μαζί με αυτούς που μπορούν να διαθέτουν την ελάχιστη πολιτική διορατικότητα και δεν τους ακολουθούν, παρά να προδώσουν την δήθεν αριστερή ιδεολογία τους, που έχει εμποτίσει στο μεδούλι τους, αυτήν τη κυρίαρχη ιδεοληψία των προπαγανδιστών μιας πεντηκονταετίας.
Ρίχνοντας στην πυρά αμαρτωλούς και αναμάρτητους.
Σαν μορφή διαρκούς αυτομαστιγώματος, κατευθυνόμενου από νοσηρή εγωπάθεια, άκρατη ιδιοτέλεια, πατριωτική αναισθησία και έλλειψη κοινωνικής ευθύνης.
Ακόμα κι όσοι φαντάζουν ΄΄ρεαλιστές” ζουν στην δεκαετία του 1950, νομίζουν δηλαδή ότι η Ευρώπη είναι το κέντρο του κόσμου και η Αμερική ξενυχτάει για το τι γίνεται στα σύνορα Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας, όπως επί παραπετάσματος…
Οι ΗΠΑ έχουν στραφεί ολοκληρωτικά στον Ειρηνικό, ο 21ος αιώνας είναι Ασιατικός και αν θέλουμε να γίνουμε failed state ,δεν θα μας εμποδίσει αυτή τη φορά κανείς.
Όσο υπάρχουν τέτοιας αντίληψης στελέχη στίς κάθε χρώματος κομματικές νομενκλατούρες, δεν μπορείς να πείσεις και αν βρεθείς από σπόντα στην εξουσία- αυτή θα είναι το υπερώριμο φρούτο από την πρώτη μέρα που απλά θα έχει αντικαταστήσει σκέτα φρούτα.
Ο εθνικός μας αυτισμός, το διαζύγιο από την πραγματικότητα, θα ήταν ανεκτό σε μια χώρα με άλλη γεωγραφία,αλλά σε μια χώρα με την δική μας γεωγραφία και γείτονες, απλά δεν θα προλάβουμε να συνέλθουμε πριν την εθνική καταστροφή.
Το ζητούμενο δεν είναι μια ακόμα διαχείριση των δημοσιονομικών που επιτρέπει μεν στην Ελλάδα να παραμένει στην ΕΖώνη μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, αλλά μια οικονομική πολιτική με αρχή μέση και τέλος.
Και αυτή πρέπει να φέρει ορατά αποτελέσματα μέσα σε λιγότερο από έτος (περίπου ο μέσος χρόνος ανοχής της Ελληνικής κοινωνίας στα χρόνια της κρίσης-πριν μπει στο mode φύγε εσύ, έλα εσύ ) και άρα δεν μπορεί παρά να είναι εξαιρετικά τολμηρή και πειστική για τις Αγορές.
Είναι οι μόνοι που έχουν χρήματα και χωρίς αυτά …μηδέν εις το πηλίκον.
Όσο για το πόσο άσχημα διοικείται μια χώρα υπάρχουν tell-tale signs πχ η κατάσταση του οδοστρώματος, για την εγληματικότητα τα broken windows ,έτσι και στην οικονομία ξέρεις ότι μιλάς με εξωγήινους -όταν σου λένε για φόρο ανάλογα με τα κυβικά εκατοστά μηχανών εσωτερικής καύσης, τα μέτρα της πισίνας ή για εθνικό σχέδιο ανάπτυξης και πάταξη της φοροδιαφυγής.
Κίνητρα λοιπόν και άμεσες νομοθετικές ρυθμίσεις υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας-της παραγωγικής μηχανής,τής φορολογικής βάσης στην τελική βρε αδερφέ.
Έτσι είναι ,κι άς αφήσουμε επίτέλους κατά μέρος κι αυτόν τόν ιδεοληπτικό ευρωπαϊκό μεγαλοϊδεατισμό .