Ρεαλισμός, αλήθεια, δουλειά, πίστη, φιλοπατρία , οικογένεια
Αυτό είναι το μοναδικό reset που μπορούμε να κάνουμε
Αλλιώς θα “αριστερίζουμε” στο ψέμα, αλληθωρίζοντας στους τοίχους της μιζέριας μας για πάντα.
Η κυβέρνηση ασχολείται με θέματα ήσσονος σημασίας, που μόνο κάτι… ευαισθητούλιδες συγκινούν, βάζει στο τραπέζι ψεκασμένες απραγματοποίητες ανοησίες , πετάει κι έναν Φίλη να δέσει ο μουσακάς, ρίχνει κι έναν Κατρούγκαλο να χωνευτεί καλύτερα το ασφαλιστικό, αλλά από πραγματική πολιτική μηδέν.
Πολιτική για την ανάπτυξη, για την έξοδο της χώρας στις αγορές, για την ισχυροποίηση της Ελλάδας, για την άρση των μνημονιακών θηλιών, αυτά είναι του καπιταλισμού… ποιος ασχολείται μ’ αυτά.
Πού είναι η “επαναστατική έπαρση” τών κυβερνώντων, που από γκρεμιστές του καπιταλισμού κατέληξαν τα πιο πειθήνια μνημονιακά σκυλάκια του καναπέ, που δίνουν γη και ύδωρ στην μαντάμα(!) Μέρκελ, μπας και κρατήσουν τις καρεκλίτσες τους.
Συγκρούστηκαν με την πραγματικότητα, και ως είθισται αυτή κέρδισε.
Ποιες τράπεζες, ποια αεροδρόμια, ποια λιμάνια, ποια κόκκινα δάνεια, ποιες πρώτες κατοικίες, ποιες συντάξεις, ποια απασχόληση…
Όλα στάχτη και μπούρμπερι, όπως άλλωστε και οι αυξήσεις, τα 751 ευρώ, η κατάργηση του ΕΝΦΙΑ,  το τέλος των χαρατσιών και των διοδίων, και όλα αυτά τα ψεύτικα φό-μπιζου, που οι κυβερνώντες πλάσαραν στο πόπολο ως ακριβά κοσμήματα, με σκοπό να υφαρπάξουν την ψήφο του…
Ακολουθεί μια ακόμη χρονιά μνημονίου και σκληρής λιτότητας, με τήν σφραγίδα των ‘αντι-μνημονιακών” Αλέξη και Πάνου.
Η κυβέρνηση δείχνει να οσφραίνεται ότι τελειώνουν τα όρια της όποιας κοινωνικής ανοχής, όσο απομακρύνεται από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου και όσο η ανέχεια και η ανεργία σε συνδυασμό με την άγρια φορομπηχτική πολιτική ενισχύουν τις αντιδράσεις του κόσμου.
Αυτό φυσικά έχει τις επιπτώσεις του και στη συνοχή της κοινοβουλευτικής της ομάδας.
Η επιλογή της επιτάχυνσης των ρυθμών προφανώς εκφράζει την λογική του “να ξεμπερδεύουμε” με το πρώτο πακέτο των μνημονιακών δεσμεύσεων, προκειμένου να υπάρξει το κατάλληλο κοινωνικό μασάζ για το επόμενο.
Καθόλου τυχαίο δέν είναι ότι η ψήφιση του ασφαλιστικού νομοσχεδίου θα συμπέσει με τον κουρνιαχτό που θα σηκώσει η εδώ και εβδομάδες αναγγελμένη νομοθετική παρέμβαση προκειμένου να καταστεί δυνατή η νέα σύνθεση του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης, και να προχωρήσει η διαδικασία αδειοδότησης των τηλεοπτικών σταθμών.
θα επιδιώξουν να δώσουν την αίσθηση της “μάχης με την διαπλοκή”, όμως ο μόνος στόχος είναι η διαμόρφωση ενός πιο φίλιου μιντιακού τοπίου ,με ξαναμοίρασμα των αδειών σε παλιά και νέα τζάκια.
Πλάι σε αυτή την πρωτοβουλία θα προστεθεί η επανακατάθεση του λεγόμενου παράλληλου προγράμματος και ο “θόρυβος” αναφορικά με τους ελέγχους στις λίστες της Ρηνανίας και τη λίστα Φαλτσιανί.
Ακόμη η μνημονιακή διαχείριση στην Πορτογαλία και οι απανωτές μετεκλογικές διαβουλεύσεις στην Ισπανία παρουσιάζονται ως απαρχή αλλαγών στις χώρες της Ευρώπης,παραβλέποντας το γεγονός ότι η μνημονιακή προσαρμογή αποτελεί “ένα το κρατούμενο” για τις χώρες της Ιβηρικής χερσονήσου.
Ξεκάθαρο βεβαίως και το μήνυμα του πρωθυπουργού προς την κοινοβουλευτική του ομάδα , ότι “ο λαός τους ψήφισε για να εφαρμόσουν τη συμφωνία που υπέγραψαν”, ενώ στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις σημειώνεται πως η μόνη επιλογή που υπάρχει για όσους θα θελήσουν να διαφωνήσουν είναι η λύση Σακελλαρίδη.
Δηλαδή η παράδοση της έδρας και η αποχώρηση.
Σιγά λοιπόν , η πατρίδα κοιμάται,μην την ξυπνήσουμε από την χειμερία νάρκη της, μόνο που αυτή διαρκεί πολύ καιρό και είναι ανησυχητικό φαινόμενο.
Όμως δεν είναι τυχαίο ότι μεταξύ άλλων, οι λέξεις “αρπαχτή” και “δημοσιουπαλληλίκι” δεν μεταφράζονται σε καμία ευρωπαϊκή γλώσσα.
Είναι νοοτροπίες που  μας διακατέχουν  εδώ και δεκαετίες.
Η προσπάθεια που γίνεται από τούς μεσσίες , ώστε να φανεί ο λαός αμέτοχος στο χάλι που επικρατεί, δεν πείθει κανέναν.
Ο καθένας μέσα του, την αλήθεια του την ξέρει.
Οι νοοτροπίες της αρπαχτής, της ρεμούλας, του λαδώματος, της φοροδιαφυγής, του βολέματος καθώς και το δημοσιοϋπαλληλίκι, αλλάζουν μόνο με την Παιδεία.
Για να αποδώσει αυτό, θέλει 40 χρόνια,κι επειδή δεν έχουμε 40 χρόνια καιρό, πρέπει οι νοοτροπίες αυτές να αλλάξουν άμεσα,και ΘΑ αλλάξουν.

Aποδεικνύεται με τις διαχρονικές μας επιλογές,ότι είμαστε ένα εύκολα διαχειρίσιμο και άνετα κατευθυνόμενο, κοπάδι οπαδών-πελατών-ψηφοφόρων…
Δεν υπάρχει χώρος ούτε για την έκπληξη, ούτε για την εύκολη ανατροπή.
Η πλειοψηφία μας, αποδέχτηκε εδώ και πέντε χρόνια πλήρως και συνυπέγραψε παθητικά και επανειλημμένα τη δουλεία του , ενώ βοηθούμε παντίοις τρόποις στην αργή και προσχεδιασμένη καταστροφή της κοινωνίας και της χώρας.
Ας ελπίσουμε τό πολιτικό σκηνικό να αναγεννηθεί ,νά φανεί το καινούργιο που τόσο έχει ανάγκη η χώρα.
Μέχρι τότε, θα μετράμε τους πολιτικούς νεκρούς του “παλιού”, μαζεμένους όλους μαζί στο μαντρί που τους έβαλε ο νεαρός Τσίπρας και ο φίλος του .
Με τελευταίο πολιτικό νεκρό του παλιού τον ίδιο τον Τσίπρα, μέ τους άλλους μαζί, τελευταίος βέβαια ο ίδιος…
Ο κος Στυλιανίδης ανέφερε προχθές , ότι ο νεοφιλελευθερισμός “κοινωνικά και εκλογικά πατάει σε μια οικονομική αριστοκρατία, σε μια οικονομική ελίτ”;
Ποιος Στρατούλης και ποιος Λαφαζάνης;
Πώς θα σηκώσει κεφάλι αυτός ο χώρος, όσο τά διάφορα στελέχη του διαγωνίζονται την “αριστερά” στη “νεοφιλελευθερο-φρασεολογία”.
Της προσφέρουν θαυμάσιες υπηρεσίες· εκτός από ανθρώπους, της δίνουν και επιχειρήματα.
Υπάρχουν περιπτώσεις, κατά τις οποίες ένας οργανισμός, ένα κόμμα, μια μορφή συλλογικότητας, γενικότερα, έχει τις αδύνατες πλευρές και τις ανεπούλωτες πληγές της — το κρυφό σαράκι που την κατατρώει ροκανίζοντας τη ζωτικότητά της, θολώνοντας την ευθυκρισία της, μπλοκάροντας τα ανακλαστικά της, παραλύοντας τις αντιστάσεις της και κάνοντας άνω κάτω τους προσανατολισμούς της.
Αν αυτό το σαράκι δεν εντοπιστεί και δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποφασιστικά, μετατρέπει σταδιακά τη συγκεκριμένη συλλογικότητα σε χλεύη των αντιπάλων της και σε εύκολη λεία για τους εχθρούς της.
Το κρυφό σαράκι της Νέας Δημοκρατίας αυτοαποκαλείται “περιβάλλον” του Κώστα Καραμανλή.
Σεβόμενος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για το τεράστιο έργο του και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό που επιφύλαξε στη χώρα μας.
Και αναγνωρίζοντας τη θετική προσφορά του Κώστα Καραμανλή, που με τη σοβαρότητα και την υπευθυνότητά του, υπήρξε για μια πενταετία ένας πετυχημένος πρωθυπουργός.
Τα προβλήματα, όμως, ξεκίνησαν από τη στιγμή της αποχώρησής του από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Τηρώντας επί έξι ολόκληρα χρόνια σιγήν ιχθύος, επέτρεψε να μιλούν εξ ονόματός του πολλοί και διάφοροι “κύκλοι” που κάλυπταν την ίσως πολιτική μηδαμινοτητά τους συναγωνιζόμενοι μεταξύ τους, για το ποιος τον εκπροσωπεί περισσότερο αυθεντικά.
Ένας πρώην πρωθυπουργός παρών που διαρκώς απουσίαζε, δηλαδή παρέμενε άφωνος, και ένας πρώην πρωθυπουργός απών, που, μέσω παρατρεχάμενων, δήλωνε διαρκώς παρών.
Και όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα, μέσω κάποιων άλλων κύκλων (ή μήπως μέσω των ίδιων;) διέψευδε περισσότερο ή λιγότερο κατηγορηματικά , επιτείνοντας έτσι την γενικευμένη σύγχυση, την παραλυτική αμηχανία και την  εσωστρέφεια της ΝΔ.
Συνεχίζει να μην μιλά, πολλοί εξ’άλλου επιμένουν πως φρονεί σωστά..
Πυκνός ο πολιτικός χρόνος, με τα καθημερινά δεινά νά επισωρεύονται από μια κυβέρνηση αμετανόητων τυχοδιωκτών, με τή χώρα ακυβέρνητο καράβι σε ώρες τρικυμίας.
Παρά ταύτα προσπαθούν να εξαπατούν και να αποκρύπτουν την αλήθεια από τον Ελληνικό λαό, με μπροστάρηδες τους διάφορους “Λάκηδες”, που αφήνουν να ομιλούν και να λαϊκίζουν ,τα κύμβαλα, και αυτό να το περνούν προπαγανδιστικά σαν ορθό πολιτικό λόγο και ως θέσφατο της ιδεολογικής τους γύμνιας.
Το καραβάνι των άτακτων μπουκαδόρων ,που οδηγούν την χώρα στην έρημο χωρίς καμηλιέρη και χωρίς νερό, με τούς συνοδοιπόρους τους να τους ακολουθούν ουρλιάζοντας,
Τό σκηνικό δέν επιτρέπει εσωτερικές διαχωριστικές γραμμές στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, που πρέπει να είναι αρραγές και όταν κληθεί να αναλάβει να βγάλει την Ελλάδα από τον κάβο, που την έρριξε η αλλοπρόσαλλη κυβέρνηση των τυχάρπαστων , των αμετροεπών , που είναι δυστυχώς “χαλκός ηχών και κύμβαλα αλαλάζοντα”.
Οι ψηφοφόροι της Ν.Δ, δεν πρέπει να μένουν στα ονόματα ,αλλά στις ιδέες που εχουν οι πολιτικοί και στην ικανότητά τους να διαχειρίζονται τα προβλήματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ένας ικανός πολιτικός μέ πολλά χρόνια στην Ελληνική πολιτική σκηνή,κι ελπίζω οι Νεοδημοκράτες να σκεφτούν με γνώμονα το καλό του τόπου και να στηρίξουν έναν ικανό άνθρωπο ,να τραβήξει το κουπί.
Η Νέα Δημοκρατία, αξίζει να έχει σε μεγάλη θέση ευθύνης έναν πολιτικό, όπως είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ο συγκεκριμένος πολιτικός με την θαρραλέα ειλικρίνειά , τόσο σε επίπεδο λόγων αλλά κυρίως σε επίπεδο έργων, πρέπει να δοκιμαστεί σε μεγάλες θέσεις!
Ο άνθρωπος έχει τήν επιστημονική κατάρτηση,τήν απόλυτη αίσθηση σε τι κατάσταση βρισκόμαστε και άποψη για το πως θα βγούμε από εδώ.
Η Νέα Δημοκρατία έχει μία μεγάλη ευκαιρία.
Θα έχει νέο ικανό αρχηγό, έπειτα από μία εντυπωσιακή προσέλευση στις εσωκομματικές της διαδικασίες.
Αυτή θά είναι και η πολιτική προίκα του νέου αρχηγού.
Και αυτό θα του δώσει τη δυναμική της εκκίνησης για να “χτυπήσει” πολιτικά τον κ. Τσίπρα και τήν παρέα του,που προφανώς δεν ανέμεναν σε καμία περίπτωση αυτή την προσέλευση.
Είναι βέβαιο ότι στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν αιφνιδιαστεί από την “επιστροφή” της ΝΔ.
Εδώ αιφνιδιάστηκαν οι ίδιοι οι υποψήφιοι..
Ο Σύριζα είναι θέμα χρόνου να αντιμετωπίσει τους εξαγριωμένους “πελάτες” που εξαπάτησε.
Όλα τα άλλα, είναι χάσιμο χρόνου και λόγια κενά.

Ο αναπληρωτής υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παππαγγελόπουλος(πρώην αρχηγός της ΕΥΠ της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή), αρμόδιος για θέματα διαφθοράς, δήλωσε ότι τρία πρόσωπα είναι εγγύηση για την λειτουργία της Δημοκρατίας: ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και ο πρώην πρωθυπουργός και πρώην πρόεδρος της ΝΔ, Κώστας Καραμανλής.
“Είναι εγγύηση για την καλή λειτουργία της δημοκρατίας σε εποχή κρίσης και για την ασφάλεια της χώρας” λέει και τονίζει πως “παρά τις διαφορές τους έχουν πολλά κοινά σημεία: πρώτον είναι καλοί άνθρωποι και οι τρεις.
Δεύτερον αγαπούν το λαό και νοιάζονται γι αυτόν.
Και, τρίτον, δεν τους “κρατάει” κανείς”,
Μάλιστα…
Περί παιδείας, ουδέν μορφώνει όσο το παράδειγμα , αλλά και το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.
Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, φτάσαμε στον Κώστα Καραμανλή …
Κι από τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον δεινότερο ίσως ρήτορα της μεταπολεμικής Ελλάδας, στον ΓΑΠ, που τα μιλάει συμπαθητικά τα ελληνικούλια, για ξένος…
Με ενδιάμεσο σταθμό τον Ανδρέα βεβαίως, τον συχνό πελάτη της Ρίτας Σακελλαρίου, τον Βαγγέλη Γιαννόπουλο των ”πνευματικών κέντρων”, τον Έβερτ, κλπ.
Για να φτάσουμε σε έναν τύπο που ξύνει τα αχαμνά του μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη και αποφασίζει ο Γάλλος πρόεδρος να συμφάγει με , ποιόν άλλον, τον εθνικό μας Λάκη…
Ούτε την κυρία Γλύκατζη-Αρβελέρ, της Γαλλικής Ακαδημίας, ούτε κάποιον άλλον, αλλά έναν τύπο που κάνει αστεία με πορδές στην τηλεόραση και έχει (ΚΑΙ αυτός) 3 εκατομμύρια έξω, για να μας λέει ”έλα μωρέ, capital controls και τι έγινε;”
Αυτή Είναι Η Ελλάδα, που είπε κι ο Σημίτης.
Κι ακόμα έχει πολύ πιο κάτω.
Δυστυχώς..
Μάλλον πώς “μετα-πολίτευση” ΔΕΝ γίνεται χωρίς Αττίλα
Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι έγινε στην Ελλάδα τα χρόνια του μνημονίου, εάν δεν ερευνήσει τη σκοτεινή αρχή των γεγονότων,τις ταραχές του Δεκεμβρίου τού 2008,ένα μήνα μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers και την αρχή της παγκόσμιας κρίσης.
Η σκανδαλώδης ανοχή Παυλόπουλου στους καταστροφείς, που παροτρύνονταν στο έργο τους από τον επίσημο Σύριζα έχει καταγραφεί και επισημανθεί.
Για αντίπραξη οι τότε κυβερνητικοί διέρρευσαν και διαρρέουν ακόμη υπόγειες φήμες για ανάμιξη ξένων δυνάμεων.
Πάντα υπόγεια και ανεπίσημα ,για να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους,ποτέ επίσημα γιατί δεν τολμούν.
Παραλείπουν βέβαια ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας Σαρκοζύ προθυμοποιήθηκε να ενισχύσει με γαλλικά ΜΑΤ τις δυνάμεις της τάξεως .
Η προσφορά της Γαλλίας απορρίφθηκε από τον Παυλόπουλο και τον Καραμανλή.
Στη γαλλική εθνοσυνέλευση έγινε συζήτηση για τα επεισόδια στην Αθήνα,στην ελληνική βουλή δεν έγινε ποτέ, γιατί αν γινόταν η κυβέρνηση όφειλε να κατονομάσει τους εμπρηστές της χώρας και δεν ήθελε να τους κατονομάσει.
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ισχύει το διακινούμενο υπογείως σενάριο ξένων ταραχοποιών και πρακτόρων.
Σε μια τέτοια περίπτωση ο Σύριζα,δηλαδή οι σήμερον κυβερνώντες είναι “συνένοχοι” της απόπειρας ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή το 2008.
Συνένοχοι μάλιστα με ενέργειες ξένων δυνάμεων,συμφερόντων και πρακτόρων.
Άλλωστε οι ίδιοι παραμένουν υπερήφανοι για τη στάση τους τότε,δεν έχουν αποκηρύξει τίποτα και αντιθέτως προβάλλουν την εξέγερση τους.΄
Πως εξηγείται εν τοιαύτη περιπτώσει τό σενάριο ότι,οι Καραμανλικοί συνεργάζονται και συναινούν με αυτούς που προσπάθησαν να τους ανατρέψουν βιαίως και σύμφωνα με τα υπόγεια σενάρια που διακινούνται, μάλιστα σε συμμαχία με ξένες δυνάμεις;
Ανόητοι είναι;
Προφανώς δεν πρόκειται περί ανοησίας αλλά μάλλον, ΑΝ ισχύει αυτό,περί συμπαιγνίας.
Κατά πάσα πιθανότητα η στάση της αστυνομίας και της κυβέρνησης ,ήταν σε συνεννόηση με τους Συριζαίους και όχι μόνον, για να εμφανίσουν απέναντι στην Ευρώπη τη δικαιολογία, ότι δεν μπορούν να πάρουν μέτρα για την κρίση, γιατί θα ξεσηκωθεί ο λαός ,και για να δυσφημίσουν όποιον άλλο ήθελαν στο εσωτερικό και εξωτερικό.
Αυτή είναι σε αυτή τήν περίπτωση, η μόνη λογική εξήγηση.
Η εικόνα που βγαίνει από τη λογική συνεπαγωγή των απίθανων σχέσεων και πραγμάτων έχει και συνέχεια …αφού με επεισόδια ή χωρίς η ελληνική οικονομία έτρεχε υπό το βάρος πολυετών ανομημάτων, στο αναπόφευκτο ραντεβού με την ιστορία των χρεοκοπιών.
Άλλοι θα αναλάμβαναν να φάνε τη μπόρα και μόλις τα πράγματα θά ισορροπούσαν (πλεονασμα 2014) ,τα εν εφεδρεία Συριζοκαραμανλικά συνεταιράκια(;;)  , φρέσκα φρέσκα, θα ξανάπαιρναν τα ηνία για να συνεχίσουν στον ίδιο το σκοπό.                                                                                                         Αυτό που επείγει ,είναι να σταθεί στο ύψος των περιστάσων και του θεσμικού της ρόλου η Αξιωματική Αντιπολίτευση, και κάτι τέτοιο σε μια περίοδο τόσο αυξημένων προκλήσεων, μπορεί να επιτευχθεί μόνο με συγκεκριμένες προτάσεις και πολιτικές που σπάνε ιδεοληψίες και κομματικά στερεότυπα.

Ο Πρωθυπουργός αναγνώρισε το δικαίωμά του στην έπαρση
“Θα είχε κάθε δικαίωμα και θα ήταν δικαιολογημένη μια μικρή οίηση σε κάποιον που δεν προέρχεται από “τζάκι” και κατάφερε στα σαράντα του να γίνει πρωθυπουργός” …
(Οίηση = μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, έπαρση, αλαζονεία.)
Δηλαδή, άτομο μικρών δυνατοτήτων αλλά με μεγάλη οίηση που ενοχλεί τους πάντες.
Μάλιστα
Θα μπορούσε κάποιος να αισθανθεί μια μικρή οίηση, αν σαν πρωθυπουργός φαινόταν αντάξιος της θέσης του, δείχνοντας ηγετικές ικανότητες και κανοντας αυτά για τα οποια θα είχε το δικαίωμα έστω και για λίγο να…την δει καπως.
Ομως ζώντας ένα χρόνο αυτά που ζούμε ,το μόνο που έχει δικαίωμα ο κ. Τσιπρας αντί για μια μικρη οιηση είναι να αρπάξει καμια βαρβάτη ίωση και πολύ του είναι.
Ακου οίηση!
Κυριε Τσίπρα ή οιηση στον πολιτικό άντρα ,πρέπει να αφορά στον τρόπο που φεύγει από την πολιτική και στο έργο που αφήνει πίσω του.
Στην πατρίδα μας έχουμε δει καί το έργο ο πιό “σύντομος πρωθυπουργός” , με τέλος που δεν περιέχει στο σενάριο καμία οιηση, καμία ποίηση ,μόνο γέλια και πίκρα.
Σημειωτέον ότι ο συγκεκριμένος δεν έγινε πρωθυπουργός, με ψέματα και υποσχέσεις που γνώριζε εκ των προτέρων ότι δεν θα κρατούσε, αλλά για την οικονομία του δράματος.
Πάρ’ όλα αυτά στο τέλος ,το ξύλο το έφαγε για να γελάσει ο θεατής.
Μέχρι σήμερα πάντως, δεν φαίνεται να σάς περιμένει κάτι διαφορετικό.
Καί ναι,σαραντάρης πρωθυπουργός,αλλά πώς;
Τα πολλά τα ψέματα από τη Θεσσαλονίκη ,έφεραν την εκλογική του Σύριζα νίκη.
Οσο για τη δεύτερη φορά,μη βιάζεστε,πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!
Τώρα τίθεται τό ερώτημα,άν η εξαπάτηση του εκλογικού σώματος συνιστά επιτυχία δικαιολογημένη, ή τήν του άλλοτε καταληψία αλαζονεία.
Πάντως,κάποιος πρέπει να πει στον, και καθ΄ομολογία του πλέον,επηρμένο πρωθυπουργό ότι η αλαζονεία,σε καμιά περίπτωση, δεν είναι αρετή.
Δείγμα κατωτερότητας αποτελεί αυτή.
Όταν θέτεις τον εαυτό σου και ζητάς την ψήφο ενός λαού για τον κυβερνήσεις, όχι κύριε, δε δικαιολογείται καμία “οίηση”, αν δεν ήσουν ικανός, ας μην έπαιζες με τις οικογένειές μας.
Κι από που κι ως που δεν είσαι από τζάκι;
Τι έκανες τόσα χρόνια;
Πώς ζούσες;
Τι θα έπρεπε να πει ο Καμερον που έγινε πρωθυπουργος της Μ. Βρετανίας στη ηλικία σου;
Δεν είχαν λέει υπολογίσει το μέγεθος των  προσφυγικών ροών…
Δεν είχαν υπολογίσει την αντίδραση της ΕΕ ,στον εκβιασμό που νόμιζαν ότι θα τους έκαναν.
Δεν είχαν υπολογίσει την αντίδραση του Νταβούτογλου, στο tweet που έγραψε.
Δεν είχαν υπολογίσει την πολιτική του ΔΝΤ, που τη θεωρούν πολύ φιλελεύθερη.
Δεν είχαν υπολογίσει το ένα, δεν είχαν εκτιμήσει σωστά το άλλο…
Κλόουν και τσαρλατάνοι, επαγγελματίες λαοπλάνοι.
Σοβαρευτείτε και ξεκαβαλικέψτε το καλάμι.

Έχουμε άραγε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε μέτοχοι και decision makers στο ΔΝΤ;
Φαίνεται  θεωρούμε ότι οι φωστήρες μας ,είναι οι top διανοούμενοι της υφηλίου -που κατέχουν τη σοφία προς την αλλαγή της στρατηγικής του ΔΝΤ, προς πιο κρατικιστικές πολιτικές, προς ίδρυση πιο πολλών ΕΡΤ παγκοσμίως,μέ υπαλλήλους κομματικούς -με υπερωρίες πληρωμένες από το δημόσιο.
Ακόμη ,ότι οι υπόλοιπες χώρες-μέτοχοι του ΔΝΤ που έχουν την πλειοψηφία (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, χώρες ΕΕ, Ινδία, Βραζιλία, κλπ) που είναι κατά της υπερχρέωσης και των ανισορροπιών, και υπέρ της ανάπτυξης μέσω της ιδιωτικής οικονομίας και ιδιωτικών επενδύσεων έχουν πάει το ΔΝΤ στη λάθος κατεύθυνση.
Ευτυχώς τουλάχιστον που με τις επιλογές μας ,χαρίζουμε γέλιο στην υπόλοιπη υφήλιο.
Είχε τρομάξει η διεθνής κοινότητα ,ότι θα έχανε το γέλιο της μετά την απομάκρυνση Βαρουφάκη και Τασίας, αλλά οι Τσίπρας και Γεροβασίλη, τους αναπληρώνουν επαξίως,μέ επίσημες κυβερνητικές επιθέσεις σε ξένες εφημερίδες και δημοσιογράφους…
Ούτε ο Κιμ Γιογκ Ουν, δεν το είχε σκεφτεί αυτό.
Μετά απο οικονομία και στερήσεις δεκάδων ετών, τα φορολογημένα χρήματα τών πολιτών, βρίσκονται λογιστικά εγκλωβισμένα σε μια τράπεζα,αυτή την τράπεζα πού την ανακεφαλαιοποιήσαμε όλοι οι φορολογούμενοι με το αίμα μας.
Στις 4 συστημικές τράπεζες δημόσιο είχε μερίδιο 42δισ. ,μετά τους χειρισμούς Τσίπρα-Βαρουβάκη και σια, τα 42δισ απο τις στερήσεις των παιδιών μας, εξαυλώθηκαν και τα λεφτά μας εξακολουθούν να βρίσκονται εγκλωβισμένα.
Για να παίξει ο Τσίπρας το καλοκαιρινό του “επικοινωνιακό” παιχνίδι “θυσίασε” 42δισ δημόσιας περιουσίας ,που κατα τα άλλα κόπτεται να μην “ξεπουληθεί”. 
Τώρα επιθυμεί να ξορκίσει το ΔΝΤ.
Λες και φταίει το ΔΝΤ, η Μερκελ ή ο Σόιμπλε που αυτοί που δίναν ασφαλιστικές εισφορές 0-50 ευρώ μηνιαία (δήθεν αγρότες, άγαμες, “προνοιακά-μαϊμού) έπαιρναν και… παίρνουν συντάξεις 700 ευρώ!
Όχι το ΔΝΤ, το άθλιο πολιτικό σύστημα του λαϊκισμού πρέπει να αξοστρακιστεί απο τη χώρα.
Και οι συντάξεις να γίνουν ανταποδοτικές.
Άσχετα με την περιουσία ή τα εισοδήματα του καθενός.
Αυτός που έδωσε, αυτός πρέπει να λάβει σύνταξη σύμφωνα με αυτά που έδωσε.
Σε αντίθετη περίπτωση, πριμοδοτείται η ανηθικότητα, επιβραβεύβεται ο παρασιτισμός και η οκνηρία.
Αυτονόητα πράγματα.
Τώρα ο Τσίπρας “παίζει” με την έξοδο του ΔΝΤ.
Τζογάρει ότι απέμεινε, μετα το bail-in μετόχων και ομολογιούχων.
Αρκεί να σώσει το προφιλ του και τους “οικονομικά ασθενέστερους”.
Δεν τον ενδιαφέρει γιατί είναι “οικονομικά ασθενέστεροι”.
Η αριστερά του τίποτα και της ισοπέδωσης επελαύνει.
Την ίδια ώρα η περίφημη “λιστα Λαγκαρντ” και το 1.5 εκατομμύρια άνεργοι, οι προμετωπίδες της αντιπολιτευτικής τακτικής του Συριζα, έχουν ενταφιαστεί επικοινωνιακά.
Τώρα “πουλάει” στο κοινό του λαικισμού ,η έξοδος του ΔΝΤ απο την ευρώπη.
Η ανακεφαλαίοποίηση των τραπεζών με μόλις 6 δισ. στοίχισε περιουσίες μετόχων και ομολογιούχων, κι ο Τσίπρας θέλει τα υπόλοιπα 19 για “κοινωνική πολιτική”, “μαζικές προσλήψεις ημετέρων-συντήρηση κομματικού στρατού”, επικοινωνιακά πυροτεχνήματα!
Αλήθεια νομίζει οτι θα εφαρμόσει την πολιτική του με λεφτά άλλων;
Νομίζει πως του χρωστάνε;
Νομίζει οτι αυτά που έκανε στο εσωτερικό χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, μπορεί να τα επαναλάβει με τους έξω;
Η αποκορύφωση της γελοιότητας και της απογοήτευσης, για μια πολιτική που οδηγεί μαθηματικά ,σε ένα ανευ προηγουμένου κοινωνικό και εθνικό διχασμό.

Die Welt: Η Ελλάδα θυμίζει ακυβέρνητο πλοίο
Τρισέλιδη αναφορά της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα με ημερομηνία 1 Δεκεμβρίου επικαλείται η εφημερίδα,καί αναφέρει ότι η Ελλάδα είναι πρακτικά ακυβέρνητη , επισημαίνοντας ότι η πρώτη αξιολόγηση μπορεί να φθάσει έως και τις αρχές του καλοκαιριού.
Έ όχι δα καί ακυβέρνητο πλοίο…τι αθλιότητες λένε πάλι οι Γερμανοί;
Η Ελλάδα, κύριοι, έχει σοβαρή κυβέρνηση και στιβαρό ηγέτη που την οδηγούν με γοργά (κυρίως) βήματα εκ του ασφαλούς στην πρόοδο, την ανάπτυξη και την ευημερία.
Εξι ολόκληρους μήνες η λαοπρόβλητη κυβέρνησή μας (δεν έχει σημασία αν ψηφίστηκε από το 1/5 των Ελλήνων) έκανε σοβαρή διαπραγάτευση (το πιό σύντομο ανέκδοτο του 2015).
Η αποτελεσματικότητά της και η επιτυχία των χειρισμών της, που έγιναν βάσει του προεκλογικού της σχεδίου και του προγράμματος της Θεσ/νίκης, είναι παροιμιώδης.
Κατάφερε το σύντομο αυτό χρονικό διάστημα να δεκαπλασιάσει (με λίαν επιεικείς εκτιμήσεις) το ύψος των απαιτούμενων μέτρων και να αυξήσει το κύρος και την αξιοπιστία της Ελλάδας στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Ολόκληρος ο πλανήτης ασχολείται επί μήνες τώρα με την Ελλάδα. Χρεωκοπεί, δεν χρεωκοπεί. Βγαίνει από την ευρωζώνη, παραμένει στην Ευρωζώνη.
Βγαίνει από τη ζώνη Σένγκεν, παραμένει στη ζώνη Σένγκεν.
Οι αγορές επί μήνες χορεύουν πεντοζάλη.
Μετά από αυτές τις αναμφισβήτητες επιτυχίες και αφού είχε επιλύσει όλα τα σοβαρά προβλήματα που απασχολούν τη χώρα, είπε να κάνει ένα διάλειμμα και επί 3 μήνες ασχολήθηκε με εκλογές.
Με ανανεωμένη τη λαϊκή εντολή ασχολήθηκε επί 2 μήνες με την ανεύρεση ισοδυνάμων γιά να μην ισχύσει ο αυξημένος ΦΠΑ γιά τα φροντηστήρια, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, εκτός των άλλων, είναι μιά αριστερή κυβέρνηση και οι προτεραιότητές της είναι η αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των φτωχών.
Αφού τελείωσε και με τα ισοδύναμα, τώρα έχει στρωθεί στη δουλειά, γιά να βρει νέους φόρους, χαράτσια και περικοπές γιά να εφαρμόσει τη χρονιά που μας έρχεται.
Απο τους πλούσιους, εννοείται.
Νέους, πρωτότυπους φόρους, που δεν είχαν οι προηγούμενοι ανίκανοι κυβερνήτες της Ελλάδας μας.
Η νέα χρονιά θα αποτελέσει το θρίαμβο της “πρώτη φορά αριστερά”, η Ελλάδα μας θα εκτιναχθεί στα ουράνια κι όλοι οι τιποτένιοι συκοφάντες θα σκάσουν από ζήλια .
Τελειώσαν τα δανεικά, το american dream χάθηκε και η πνευματική ανεπάρκεια σε συνδυασμό με τά πιο χυδαία ένστικτα κυβερνούν την χώρα..

Περιμένοντας την κυβέρνηση, πού κάνει εξωτερική πολιτική απο το twitter,
το Τουρκικό ωκεανογραφικό “Τσεσμέ” , με συνοδεία την κορβέτα “Μποντρούμ”,βρίσκεται στη θαλάσσια περιοχή του Βορείου Αιγαίου, κοντά στον Άγιο Ευστράτιο.
Μέ διάταγμα από το 2009 έχει εξουσιοδοτηθεί Τουρκική Κρατική Εταιρεία Πετρελαίου (ΤΡΑΟ), να πραγματοποιεί έρευνες στην περιοχή εκτός των τουρκικών χωρικών υδάτων ,σε μια νοητή γραμμή -διαχωρισμός του Αιγαίου στον 25ο μεσημβρινό- που ξεκινά από την Κύπρο, περνά από το Καστελόριζο, τα Ίμια, τη Λαδόξερα της Σαμοθράκης και καταλήγει στην Θράκη, οδηγώντας σε μια ιδιότυπη ελληνοτουρκική συγκυριαρχία στο Αιγαίο.
Η χρεοκωπημένη Ελλάδα με τα “ανύπαρκτα” θαλάσσια  σύνορα και τον διάτρητο εδώ και 30 χρόνια εναέριο χώρο ,θα αντιπαρατεθεί (;;)με την Τουρκία, που καταρίπτει εν ψυχρώ Ρωσικά αεροσκάφη, επειδή παραβιάζουν τον εναέριο χώρο της για 17 δευτερόλεπτα και τα γατάκια οι Ρώσοι ως απάντηση βγάζουν ανακοινώσεις και κάνουν (πολύ δυνατά βέβαια) “μιάου”.
Α, και για να μην ξεχνάμε, η Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Σημίτη, με την συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 έχει αποδεχθεί γραπτώς και με την βούλα,ότι “υπάρχουν Συμφέροντα” της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Άλλα οι Έλληνες “θέλαν” να σκάσουν 10 δισεκατομύρια ευρώπουλα, για να φιλοξενήσουν το πανηγυράκι της ΔΟΕ και να θαυμάσουν από κοντά μπάντμιντον και χόκευ επί χόρτου, ενώ αν έδιναν τα ίδια λεφτά για να πάρουν 40 F16 ,θα μπορούσαμε να είχαμε ανακυρήξει ΑΟΖ, πριν από 20 χρόνια όταν το παιχνίδι ακόμα παιζόταν.
Δυστυχώς η Ελλάδα πλέον ,ως μέγεθος πληθυσμιακό, ΑΕΠ κ.λπ. είναι μια μεσαία νομαρχία της Τουρκίας.
Ξορκίζοντας τον “πόλεμο των πολιτισμών” ή των θρησκειών, και  εμμένοντας σε μια τάχατες “καθαρή” ιδεολογία,όλο αυτό  φανερώνει μιά άρνηση ανάληψης της ευθύνης σου ή ακόμη και την εξυπηρέτηση συμφερόντων τρίτων,  με μαθηματική ακρίβεια κάνεις τήν Ελλάδα  “εύκολο θύμα” ενός πολέμου που… έχει ήδη αρχίσει.
Tα όσα έχουν συμβεί τελευταία στήν Τουρκία δεν αφήνουν αμφιβολία για τη φύση του πολιτικού της συστήματος, και τις επιδιώξεις της κυρίαρχης Tουρκικής ελίτ.

Άνθρωποι που θεωρούσαν φυσιολογικό και “αστικό” να περνούν 15 Σαββατο-Κύριακα στην Μύκονο και άλλα 15 να κατηφορίζουν τις “λευκές πλαγιές”,είναι έτοιμοι  ,κάθε στιγμή, να πιστέψουν τον οποιονδήποτε και να επιβιβαστούν σε κάθε Τιτανικό.
Εναν Τιτανικό που θά τους υπόσχεται “ολική επαναφορά” και που φυσικά τους μοιάζει αβύθιστος ,στην θάλασσα των αγορών.
Τώρα όμως  πού το “αίμα περιορίζεται” …. οι “βδέλλες” αγωνιούν για το μέγεθός τους.
Ο δεσμός της “βδελλοκρατίας” με ξένη επιστασία και η μόνιμη καταδίκη στην μιζέρια της εθνοκρατικής υποανάπτυξης, επι διακόσια περίπου χρόνια κρατικής μητροπολιτικής δομής των Ελλήνων, δεν λύθηκε και ούτε υπάρχει διάθεση νά λυθεί.
Είναι ο σύγχρονος Γόρδιος Δεσμός.
Δεν λύνεται πιά.
Να κοπεί μόνο μπορεί.
Κρίμα γι αυτό το ιστορικό έθνος, με την τρισχιλιετή του γνωστή και τεκμηριωμένη Ιστορία.
Ποιός όμως , στην εποχή του, ανέμενε ότι ένας νεαρός Μακεδόνας θα έκοβε τον Γόρδιο Δεσμό καί θα δημιουργούσε την ελληνιστική Οικουμένη, που ανέτρεψε τον ρούν της ιστορίας και δημιούργησε την καθ’ ημάς οικουμένην;
Τα Ομηρικά έπη και ο θαυμασμός στον Αιακίδη Αχιλλέα το επέτρεψαν.
Ποιό το σημερινό επικό μας αφήγημα, και ποιός ο θαυμασμός μας;
Μάλλον το “δικαίωμα” στην κατανάλωση σκουπιδιών της παγκόσμιας “μεγάλης βασιλείας” και η νεοανταλκίδεια ειρήνη.
Και να τα κροκοδείλια δάκρυα των παρασιτικών βδελλών, να αναγνωρίσουν οι ξένοι τα δεινά πού υπέστηκαν οι Έλληνες -όχι αυτοί βέβαια-, ώστε να παροχετεύσουν λίγο ακόμα αίμα, μην τυχόν χάσουν κάτι απο το βάρος τους.
Οι ευρύτερες μάζες, καθοδηγούμενες από το  ένστικτο της βραχυπρόθεσμης αυτοσυντήρησης, έχουν βρει τη δική τους ψυχολογικά βολική λύση…
Tο Έθνος το υπηρετούν ανέξοδα , γαλανόλευκα ράκη-οπότε το καλεί η περίσταση-, και έχοντας κατόπιν “ήσυχη τή συνείδηση”, το κλέβουν μόνιμα με παντοειδείς τρόπους.
Aπό τη φοροδιαφυγή, την αισχροκέρδεια και τα αυθαίρετα, ίσαμε τα ευκολοαπόκτητα πτυχία, τη χαμηλή παραγωγικότητα εργασίας και την κραυγαλέα ανισότητα ανάμεσα σ’ ό,τι παράγεται και σ’ ό,τι καταναλώνεται, με αποτέλεσμα την καταχρέωση και την πολιτική εξάρτηση του τόπου.
Ούτε οι αγορές είναι αποδεκτό να βαράνε κατά το συμφέρον τα νταούλια και οι λαοί μέσω των νόμιμα εκλεγμένων κυβερνήσεών τους να χορεύουν, ούτε και είναι εφικτό το αντίθετο.
Αυτό που έχει σημασία, είναι ένα κράτος να δανείζεται όσο λιγότερο γίνεται για ν’ αποφεύγει την υποτέλεια, να παράγει, να εξάγει, να εξασφαλίζει στους πολίτες του εργασία, αξιοπρέπεια, παιδεία, ασφάλεια, υγεία.
Να φροντίζει ποτέ να μην ενθαρρύνονται ο άκρατος καταναλωτισμός, η ανομία, η ατιμωρησία και η κενόδοξη αγυρτεία.
Χρειάζεται άμεσα επαναστατική μεταρρύθμιση στο σύστημα αξιών μας, στο παραγωγικό μας μοντέλο και στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.
Διαφορετικά, άδικα αναλωνόμαστε, χαλάμε τις καρδιές μας και διασταυρώνουμε τα ξίφη μας στα λεκτικά πεδία των εξ αρχής και για όλους μας, χαμένων μαχών.
Χώρα που δανείζεται όσο λιγότερο γίνεται για ν’ αποφεύγει την υποτέλεια, παράγει, εξάγει, εξασφαλίζει στους πολίτες του εργασία, αξιοπρέπεια, παιδεία, ασφάλεια, υγεία, φροντίζει ποτέ να μην ενθαρρύνονται ο άκρατος καταναλωτισμός, η ανομία, η ατιμωρησία και η κενόδοξη αγυρτεία Δεν χρειάζεται να αποφεύγει το δανεισμό.
Θα έχει το πάνω χέρι, οι αγορές θα παρακαλάνε να της δανείσουν με αρνητικό επιτόκιο.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, πού προσπαθούν να διαστρέψουν οι διάφοροι σωτήρες.