Ό τι φανερώνεται προς τα έξω μπορεί να είναι αληθινή απεικόνιση αλλά και ψεύτικη, απατηλή κατασκευή.
Αυτό που μας προσφέρεται , συνήθως με ωραίο περιτύλιγμα, μπορεί να είναι γνήσιο και αυθεντικό ή και προθήκη , βιτρίνα, πουκάμισο αδειανό.
Στην ιστορία πάντα υπήρχαν οι παχουλοί, οι γελαστοί και κυνικοί περιφρονητές των αφελών ή έστω των πολλών…
Μετά την πρώτη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός πήγε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και μετά …έφερε Μνημόνιο.
Τώρα, μετά την δεύτερη ορκωμοσία του ως πρωθυπουργός, πήγε στο ίδρυμα του Κλίντον στις ΗΠΑ καί μετά άραγε τι έρχεται;
Ως ιδεοληπτικοί, δεν θέλουν τις επενδύσεις, θεωρούν όλους τους επιχειρηματίες λαμόγια και τους ξένους που θέλουν να έρθουν στη χώρα περίπου σαν… νεοεισβολείς.
Πιστεύουν ότι το να επενδύσεις δισεκατομμύρια και να προσφέρεις θέσεις εργασίας είναι έγκλημα εσχάτης προδοσίας και ξεπούλημα.
Βασικά, το ταξίδι αυτό θα ένοιαζε κάποιον που θέλει να κυβερνήσει.
Στον Τσιπροκαμμενικό μικρόκοσμο, οι ΗΠΑ ήταν ένας μοχλός πίεσης προς τη Μέρκελ για να πετύχουν κούρεμα χρέους, δάνεια χωρίς μνημόνιο και άλλα καλά πράγματα που σου λέει, με την μικρόνοια του Νεοέλληνα, “άμα θέλει η Αμερική όλα γίνονται”.
Εμ, έλα μου ντε που δεν γίνονται όλα ακόμη και έαν “θέλει η Αμερική”…
Από τη στιγμή που τα όρια της αμερικανικής παρέμβασης αποδείχθηκαν τις ημέρες πριν και μετά το δημοψήφισμα, η Αμερική άρχισε να έχει ενδιαφέρον μόνον ως τόπος επίσκεψης για…νά δει και τίποτε άλλο η Περιστέρα.
Μην ξεχνούμε ότι από τα πάμπολλα ταξίδια του, η Περιστέρα συνόδευσε μόνον στη Μόσχα – προσκύνημα των μαθητικο-φοιτητικών της χρόνων, τότε που υπήρχε ακόμη ο “υπαρκτός” – και… στον απόλυτο εχθρό, τις ΗΠΑ.
Ε, το πραγματικό γκλάμουρ στις ΗΠΑ είναι, σιγά τι έχει να μας πει και η Μόσχα!
Για τούς ανθρώπους αυτούς η εξουσία είναι αυτοσκοπός, δεν τούς ενδιαφέρει να κυβερνήσουν.
Και τώρα δεν τον νοιάζει τόν Αλέξη τι έπαθε η χώρα με την οικτρή του εμφάνιση, τον νοιάζει που έγινε ρεζίλι στους εδώ που, έβλεπαν τηλεόραση και ίντερνετ…
Αν και το εκλογικό τους ακροατήριο ίσως… να μην επηρεάζεται από τέτοιες λεπτομέρειες.

Ο Αλέξης μας εκπροσώπησε χθες σε μια χώρα που άσχετα με την ισχύ της,ακόμη βαράει προσοχές σε αυτά που νομίζει (ακόμη) ότι είναι η Ελλάδα -Σωκράτης, Πλάτωνας, και που μάλλον θα πάψει να το κάνει, αν πάρει στα σοβαρά την χθεσινή παρουσία του πρωθυπουργού, και δεν θεωρήσει ότι ήταν κάποιο στημένο σκετς στα πλαίσια του Saturday Night Live ή κάτι παρόμοιου…
Εκείνη τη στιγμή ο Αλέξης δεν εκπροσωπούσε ούτε τον εαυτό του, ούτε τον Σύριζα, ούτε καν την κυβέρνηση… εκπροσωπούσε ολόκληρη την Ελλάδα.
Εκπροσωπούσε έναν λαό, που αν μη τι άλλο, σε όλα τα επίπεδα, ανέκαθεν μπορούσε και κοιτούσε στα μάτια τον κάθε ξένο, διότι ο Έλληνας, είτε με την εργατικότητά του, είτε με τις γνώσεις του, είτε με την καπατσοσύνη του, πάντα τα κατάφερνε, ειδικά στην Αμερική, όπου δεν χρειάζεται να είσαι κομματόσκυλο ή γόνος για να πας μπροστά, απλά χρειάζεται προσπάθεια και μαγκιά (με την καλή έννοια του όρου).
Μέχρι και ο ίδιος ο Αλέξης δεν άντεξε, και βγήκε στην αντεπίθεση, με αφορμή τα γέλια και τις λοιδορίες που δέχονταν για τα φρόζεν γουόρ, λέγοντας ότι ναι, δεν ξέρει καλά αγγλικά διότι σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς, αυτός ως λαϊκό παιδί που ήταν πήγε σε δημόσια σχολεία, και άρα δικαιολογείται.
Αγνοώντας ,λογικό, αφού πάντα απουσίαζε λόγω καταλήψεων, ότι τα αγγλικά διδάσκονται στα ελληνικά δημόσια και δωρεάν σχολεία από τότε που ο ίδιος δεν ήταν ούτε καν μια “λάμψη” στα μάτια του μπαμπά του…
Σάββατο σέ βρίζουν, Κυριακή σε ψηφίζουν και τη Δευτέρα “κόβουν” το χέρι τους έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής,
Ε ναί , αφού τώρα δεν είναι καθόλου καλοί οι πολιτικοί μας .
Όταν όμως διόριζαν όλο το σόι μας και ολο το χωριό μας στο δημόσιο με τετράπαχους μισθούς , κλιματιζόμενο γραφείο και φραπέ , τότε ήταν ηγέτες και εθνοπατέρες .
Όταν έδιναν 2500 τον μήνα σε μια καθηγήτρια για δύο ώρες μάθημα την ημέρα και 3500 σε ενα τραπεζουπάλληλο, και ακόμα περισσότερα στον ΟΤΕ ,στη ΔΕΗ και στις υπόλοιπες αμέτρητες ΔΕΚΟ , προεδρικούς μισθούς και εφάπαξ εκατοντάδων χιλιάδων σε αργόμισθους σφραγιδομπήχτες και θαλασσοδάνεια σε ημέτερους επιχειρηματίες , τότε ήταν ήρωες .
Αν πρέπει να βρίζουμε και να φτύνουμε καλύτερα να σταθούμε μπροστά στον καθρέφτη .
Ο Τσίπρας είναι η νέμεση για την ύβρη στην οποία όλοι μας υποπέσαμε .
Θά πρόκειται για το μεγαλύτερο σοκ της ζωής τους, των συριζαίων ψηφοφόρων, όταν “με το καλό” δουν τα μπιλιετάκια να καταφθάνουν, όμως αυτά παθαίνει οταν κάποιος είναι ψευτοεγωϊστής .
Δεν είδαν από την διακυβέρνηση του επταμήνου περί τίνος πρόκειται,ξαναψήφισαν προφανώς γιατί δεν ήθελαν να αποδεχτούν το λάθος που έκαναν τον Ιανουάριο, δεν την σηκώνει βλέπεις η ψευτο-υπερηφάνεια μας τή φράση έκανα λάθος…

Πάντα “ήταν βαρειά η φούντα του τσολιά”,κουβάλα πολίτη τώρα τη βαρειά φούντα στην πλάτη.
Οτι άφησαν όρθιο πίσω τους 400 – 500 χρόνια κυριαρχίας των Οθωμανών, βάλθηκαν μετά να τα καταστρέψουν Έλληνες κοτζαμπάσηδες -εμφύλιος μέσα στην επανάσταση, διχασμός, τρία ξενόδουλα κόμματα, δολοφονία Καποδίστρια-, μετά Έλληνες “ανερχόμενοι αστοί” και τζογαδόροι νεόκοποι πολιτικοί τυχοδιώκτες του 1897.
Μετά διχασμός Βενιζελικών – Λαικών, Μικρασιατική τρέλα, ύστερα οι αμφίπλευροι τρελοί πολιτικοί κερδοσκόποι που προκάλεσαν τον μόνο Εμφύλιο στην Ευρώπη αμέσως μετά τον Β’ Παγκόσμιο, τώρα η ξοφλημένη, παρακμιακή ολιγαρχική ελίτ θέλει να πιεί και τις τελευταίες ρανίδες αίματος της λιπόσαρκης, υπόλοιπης Ελληνικής κοινωνίας.
Αυτή είναι η Ελληνική τραγωδία δύο αιώνων…
Δεν έχουν τέλος οι αντιφάσεις ιδεολογημάτων και πράξης…
Ο Στάλιν έκανε συσσώρευση κεφαλαίου με γενικευμένο δημοσιο-υπαλληλισμό,ο Μάρξ προανήγγειλε τον “ιδεατό” σοσιαλισμό, ώς “συνασπισμό των ελευθέρων παραγωγών”,οι Κινέζοι έχουν savage capitalism υπο την ηγεσία του ενός κομμουνιστικού κόμματος…
Εθνική πολιτική ισονομίας, δικαιοσύνη, συνεκτική κοινωνία, δυστυχώς παραμένουν στα αζήτητα για την πολιτική μας τάξη.
Δεν υπάρχουν σοβαροί φιλελεύθεροι στην Ελλάδα, αμερικανικού ή έστω βορειοευρωπαικού τύπου,μόνο ιμιτασιόν μεσανατολικής κοπής, μαιμούδες φιλελεύθεροι.
Η φιλελεύθερη οικονομική θεωρία αποδέχεται γενικά την αγορά ως υγιή, ορθολογικό μηχανισμό ρύθμισης… εντελώς αντίθετα με την άποψη ότι οι αγορές είναι ανορθολογικές και μπορούν να έχουν χαοτικές συμεπριφορές, άρα έχουν ανάγκη εξωτερικό σύστημα ρύθμισης, πολιτική ρύθμιση με κριτήρια κοινωνικής συνοχής και ηθικής (όχι νόμιμης) δικαιοσύνης, δηλαδή εξωοικονομικά κριτήρια,κριτήρια αναδιανομής.
Το πολιτικό μας φάσμα αρχίζει απο μια ασυμβίβαστα δημοκρατική, μη μπολσεβίκικη αναδιανεμητική αριστερά -θυμάμαι τήν άποψη της Λούξεμπουργκ για “την ελευθερία που είναι μόνον αυτών που σκέφτονται διαφορετικά” ή τους Αυστρομαρξιστές του μεσοπολέμου, ή την ΕΔΑ του μενσεβίκου Πασαλίδη του 1960 ή τον Μπερλινγκουέρ ή το ατυχήσαν πέιραμα του ΚΚΕεσωτ. και του ΣΥΝ τύπου Παπαγιαννάκη.
Προχωρά στην Σοσιαλδημοκρατία – που δεν υπάρχει και δεν υπήρξε δυστυχώς στην Ελλάδα ως σοβαρή πολιτική δύναμη (το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ποτέ σοσιαλδημοκρατία).
Και φθάνει, υπό όρους, μέχρι ένα δημοκρατικό, μη λαïκίστικο κέντρο ή και κεντροδεξιά “γαλλικού τύπου” με σαφώς τονισμένα κοινωνικά αναδιανεμητικά χαρακτηριστικά (ο παλιός Γκωλισμός).
Δεν υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα, αξιόμαχη πολιτική δύναμη,μόνο διεσπαρμένες δυνάμεις υπάρχουν σε πολλά κόμματα, αλλά διεσπαρμένες.
Θα αυξηθούν οι φόροι,και θα αυξηθούν στο μέλλον πιό πολύ,αυτή είναι η πικρή αλήθεια πού προσπαθούν να διαστρέψουν οι όποιοι πολιτικάντηδες λαϊκιστές των κομμάτων.
Πώς θα συντηρηθούν οι 23.000 κρατικοί οργανισμοί με τούς παχυλούς μισθούς των υπαλλήλων τους;, τα ενοίκια 34.500 κτηρίων πού τούς στεγάζουν, το κόστος απόκτησης και συντήρησης 40.000 κρατικών αυτοκινήτων, οι παχυλοί μισθοί των δεκάδων χιλιάδων μελων ΔΣ, τους παχυλούς μισθούς των δεκάδων χιλιάδων συμβούλων και παρασυμβούλων, οι οποίοι μισθοδοτούνται για ταυτόχρονη συμμετοχή τους σε δεκάδες επιτροπές, τους δεκαδες χιλιάδες νομικούς συμβούλους, κ.ο.κ.
Ποιός θα πληρώσει την πλήρη κρατική αφασία σε όλους τους τομείς;
Ποιός θα πληρώσει την κρατική ασυδοσία των προμηθειών σε ημέτερους, τα κονδύλια σε άχρηστα έργα (για να πληρωθούν μίζες), την υποαπασχόληση και την κλεψιά των κρατικών ΔΕΚΟ;
Τι να πρωτογράψει κανείς;
Αλήθεια, τι άλλαξε ακριβώς η οικονομική κρίση;
Το αίμα περιορίζεται και οι βδέλλες αγωνιούν για το μέγεθός τους;
Ο δεσμός της βδελλοκρατίας με ξένη επιστασία και η μόνιμη καταδίκη στην μιζέρια της εθνοκρατικής υποανάπτυξης, επι διακόσια περίπου χρόνια κρατικής μητροπολιτικής δομής των Ελλήνων, δεν λύθηκε και ούτε υπάρχει διάθεση νά λυθεί.
Είναι ο σύγχρονος Γόρδιος Δεσμός,δεν λύνεται πιά,να κοπεί μόνο μπορεί.
Κρίμα για αυτό το ιστορικό έθνος με την τρισχιλετή του γνωστή και τεκμηριωμένη Ιστορία.
Οδηγείται αναπότρεπτα στον ιστορικό του αφανισμό.
Η ελπίδα πεθαίνει βέβαια τελευταία.
Ποιός (στην εποχή του) ανέμενε ότι ένας νεαρός Μακεδόνας θα έκοβε τον Γόρδιο Δεσμό καί θα δημιουργούσε την ελληνιστική Οικουμένη που ανέτρεψε τον ρούν της ιστορίας και δημιούργησε την καθ’ ημάς οικουμένην;
Τα ομηρικά έπη και ο θαυμασμός στον αιακίδη Αχιλλέα το επέτρεψε.
Ποιό το σημερινό επικό μας αφήγημα και ποιός ο θαυμασμός μας;
Το “δικαίωμα’ στην κατανάλωση σκουπιδιών της παγκόσμιας “μεγάλης βασιλείας” και η νεοανταλκίδεια ειρήνη;
Και να τα κροκοδείλια δάκρυα των παρασιτικών βδελλών, να αναγνωρίσουν οι ξένοι τα δεινά πού υπέστηκαν οι Έλληνες (όχι αυτοί βέβαια), ώστε να παροχετεύσουν λίγο ακόμα αίμα, μην τυχόν χάσουν κάτι απο το βάρος τους.

Μετά την επικράτηση των «νεο-οθωμανών» το 2002, έχουν πολλαπλασιασθεί οι επισκέψεις Τούρκων αξιωματούχων στη Θράκη, όπου η τουρκική ανάμειξη έχει αποκτήσει μεγαλύτερο πολιτικό βάθος.
Η Άγκυρα προσπαθεί να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι οι μουσουλμάνοι της Θράκης υφίστανται διακρίσεις, ώστε να προσδώσει υπόσταση σε μια εκστρατεία κατά της Ελλάδας, μετατρέποντας έτσι τη μειονότητα σε μοχλό πολιτικής πίεσης.
Από ελληνικής πλευράς οι όποιες προσπάθειες για την ενσωμάτωση τωνμουσουλμάνων της Θράκης στην ελληνική κοινωνία δεν έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η μειονοτική ηγεσία, καθοδηγούμενη από το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής, ελέγχεται πλήρως από την Άγκυρα.
Έχοντας συγκροτήσει ένα πυκνό εξουσιαστικό δίκτυο, το οποίο διαθέτει πολλά χρήματα και την αμέριστη πολιτική στήριξη του τουρκικού κράτους, διατηρεί ασφυκτικό έλεγχο, καταπνίγοντας κάθε φωνή χειραφέτησης εντός της μειονότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι Πομάκοι, στους κόλπους των οποίων τα τελευταία χρόνια έχει εκδηλωθεί μια κίνηση χειραφέτησης και αντίστασης στο μηχανισμό εκτουρκισμού, η οποία έχει προκαλέσει τη λυσσαλέα αντίδραση του τουρκικού προξενείου και των ανθρώπων του.
Το θέμα παίρνει άλλες διαστάσεις, εάν ληφθεί υπόψη ότι τοπικοί άρχοντες της περιοχής αλλά και κρατικοί αξιωματούχοι, υπό την επιρροή της μειονοτικής ηγεσίας αγνοούν τους Πομάκους ή, ακόμα χειρότερα, τους αντιμετωπίζουν σαν Τούρκους.
Έχουν φθάσει δε σε σημείο να φωτογραφίζονται σε μουσουλμανικές εκδηλώσεις με φόντο τη σημαία που είχε υιοθετήσει το βραχύβιο κρατίδιο της Δυτικής Θράκης στις αρχές του 20ου αιώνα.
Κατόπιν αυτών, δεν είναι περίεργο που οι κήρυκες του τουρκικού εθνικισμού έχουν αποχαλινωθεί, αντανακλώντας τον πάγιο στόχο των Τούρκων να αποσταθεροποιήσουν την ελληνική κυριαρχία στη Θράκη ώστε, εάν κάποτε οι συνθήκες το επιτρέψουν, να επιχειρηθεί η μετατροπή της περιοχής σε νέο Κοσσυφοπέδιο.
Ο κ. Νταβούτογλου στο βιβλίο του “Στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας” και ειδικότερα στο κεφάλαιο με τον εύγλωττο τίτλο “Πολιτικές περικύκλωσης της περιοχής” γράφει …: “Μπορεί να προταθεί επίσης μια συνεργασία για την εξασφάλιση των πολιτισμικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των εθνικών κοινοτήτων, που διαθέτουν διαφορετικές κουλτούρες στους κόλπους των βαλκανικών κρατών. Μία τέτοια συμφωνία μπορεί να διαμορφώσει ένα κατάλληλο έδαφος κυρίως για το Κόσσοβο και τη Δυτική Θράκη”.
Ο παραλληλισμός του Κοσσόβου, που σήμερα πλέον έχει αποσχισθεί από τη Σερβία κηρύσσοντας την ανεξαρτησία του, με τη Θράκη είναι αυταπόδεικτος. Μπορεί να θεωρηθεί παρακινδυνευμένο, αλλά οι υπηρεσίες μεγάλων δυνάμεων θεωρούν τη Θράκη περιοχή “εύθραυστης κυριαρχίας” και για το λόγο αυτό έχουν στρέψει την προσοχή τους και προς την κατεύθυνση αυτή.

Κανείς δεν μπορεί να διδάξει κανέναν κάτι που αυτός δεν έχει ήδη μέσα του, καθώς “η γνώση είναι ανάμνηση” και “πάντα είσω”.
Αν ο “μαθητής” έρθει αντιμέτωπος με ένα ψυχικό περιεχόμενο που δεν έχει, όπως η ελευθερία ή η αρετή, …”ως μωρός ων,γελά”.
Μπορείτε να βαφτίζετε το κρέας ψάρι για να το φάτε τη σαρακοστή, αλλά αυτό θα παραμείνει κρέας.
Μπορείτε να ονομάζετε “πατριωτικό καθήκον”, “υπεύθυνη στάση”, “λειτουργική επιλογή” και τόσα άλλα ωραία την αφελή, φοβική – ιδιοτελή ψηφο-υποταγή σας στους νεο-κρατούντες, αυτή όμως θα παραμένει πάντα αυτό που είναι μια συμφεροντολόγα υποταγή.
Μιλάμε ότι το βαθύ Πασόκ είναι εδώ και πάλι με την προβιά του Σύριζα. Ξαναεκλέχτηκαν οι εργατολόγοι του 10%, το κόμμα τών συνωμοσιών, ο εργολάβος των Δημοσίων Εργων με τα αμφιλεγόμενα παραστατικά, ο πρωθυπουργός που πετά με ελικόπτερο και κατοικεί στην βίλλα εφοπλιστή .
Ο κ.Τσίπρας πέντε χρόνια το έπαιζε αντιμνημονιακός και μόλις ανέβηκε στην εξουσία έγινε κάργα μνημονιακός.
Εφτά μήνες ακροβατούσε με τα ψέμματα του και την “ασαφή” αδράνεια και ακυβερνησία του σε δυό βάρκες, την ψευτοαριστερή παλαιοσυριζαική αντιμνημονιακή -και τη νεοπασοκική μνημονιακή.
Από την στιγμή που επέλεξε με εντολή Μέρκελ (είναι ο μόνος που συναντήθηκε προσωπικά τόσες πολλές φορές μαζί της, κι ας το’παιζε αντιμερκελιστής) να γίνει μνημονιακός, έπρεπε να αποβάλλει τα αντιμνημονιακά βαρίδια από το κόμμα του προκειμένου να εφαρμοστεί χωρίς προβλήματα το τρίτο αριστερό μνημόνιο.
Τί έγινε όμως;
Έστειλε τον παλιό πραγματικό αντιμνημονιακό συριζα στο 3%, ο συριζαίος δραχμαζάνης δηλαδή, που κατέβηκε με το πρόγραμμα του Γενάρη, δεν μπήκε καν στην Βουλή,
Kαι ο κ.Tσίπρας που έκλεισε τράπεζες, έφερε τό τριτο επαχθέστερο μνημόνιο και έκανε τα εντελώς αντίθετα από αυτά που υποσχέθηκε, δεν έχασε ούτε μισή μονάδα!
Ο κανονικός Συριζα δηλαδή ,επέστρεψε στα παλιά του ποσοστά και στην θέση του τώρα έχουμε το νέο-πασοκ, με τον “μίμο του Ανδρέα’ αρχηγό που θα εφαρμόσει το τρίτο και μακρύτερο μνημόνιο!!
Οπότε κέρδισε ο πονηρούλης μαθητευόμενος μάγος, γιατί ό,τι έχει σχέση με το “παλιό”, ο “σοφός” λαός δεν θέλει να το ακούσει.
Το παιχνίδι από εδώ και πέρα θα παιχθεί αποκλειστικά εντός μνημονίου, θα υπάρξει ένας ταξικός πόλεμος, ΔΥ vs ΙΤ.
Η σύνθεση του 28% των ψηφοφόρων τής ΝΔ είναι πολύ διαφορετική σε σχέση με το 28% του Ιανουαρίου.
Η ΝΔ κέρδισε πάρα πολλές ψήφους ανθρώπων από άλλους χώρους που ήθελαν οπωσδήποτε να φύγει το τσίρκο Συριζανέλ,ανθρώπων κυρίως από ψηλότερα μορφωτικά και κοινωνικά στρώματα.
Αυτό σημαίνει ότι η ΝΔ δεν έχασε μόνον τους 200.000 της αποχής, έχασε κι άλλους.
Το ΠΑΣΟΚ είναι 1,5% κάτω από το άθροισμα ΠΑΣΟΚ-ΚΙΔΗΣΟ-ΔΗΜΑΡ του Ιανουαρίου.
Το Ποτάμι έχασε ένα 2%, ενώ πάρα πολλοί μετανοημένοι ψήφισαν ΝΔ ενώ είχαν ψηφίσει Σύριζα τον Ιανουάριο.
Πού πήγαν λοιπόν όλοι αυτοί;
Υπήρξαν τεράστιες εκλογικές μετατοπίσεις, που κρύβονται πίσω από την φαινομενική ομοιότητα των ποσοστών.
Ο πολιτικός χάρτης της χώρας, έχει αλλάξει αρκετά από τον Ιανουάριο και μετά,θα έλεγα, από τον Ιούλιο και μετά.
Δεν ξέρω αν οφείλεται στο διχαστικό δημοψήφισμα ή μόνον στο δημοψήφισμα.
Πάντως σταδιακά η πολιτική σκηνή ,θά γίνεται όλο και πιό ” ταξική” …
Όταν όμως τεχνηέντως πιέζεται να επιλέξει κάποιος, μεταξύ της αμακιγιάριστης “γριάς” και της κακοκρυμμένης κάτω από στρώματα φον ντε τεν και ψεμάτων τάχατες “νεαρότερης”, οφείλει να διαισθάνεται έστω και υποσυνείδητα, οτι οι βολικές αυταπάτες και η διαχρονική δειλία του, θα πληρωθούν ταχύτατα και πανάκριβα.
Όπως πληρώθηκαν με τίμημα βαρύτατο και προχθές, όλα τα σφάλματα τού εφταμήνου κι ας μην το θέλει να θυμάται….. ο μωροπίστευτος,ο επιπόλαιος.
Όταν την κρίσιμη στιγμή δεν διαθέτεις τόλμη ούτε ωριμότητα, όταν δεν δρας με ψυχραιμία κι αποφασιστικότητα, όταν δεν φαίνεσαι ικανός να αντιληφθείς αυτά πού σε απειλούν, σημαίνει πως χρειάζεται να υποφέρεις πολύ περισσότερο, ώσπου να υποχρεωθείς να αντιμετωπίσεις την πραγματικότητα βιαίως.
Άς περιμένουμε λοιπόν, ώσπου να γονατίσουν και να ματώσουν ΟΛΟΙ αυτοί οι αμέριμνοι, υπό το βάρος του 3ου μνημονίου, που τόσο χαρωπά επέλεξαν αυτούς πού τό έφεραν με την ψήφο τους.
Αύριο θα είναι κι άλλο αργά, αυτό είναι βέβαιο,άς ευχηθούμε μόνο να μην είναι πλέον ανήκεστος η βλάβη και ολική η καταστροφή μας….
Ο Γολγοθάς τραβάει πολλά χιλιόμετρα ακόμα και είθε το βαρύτερο φορτίο, να το σηκώσουν υποφέροντας οι αφρόνως επιλέξαντες, την επιμήκυνσή του.
Άντε τώρα, παίξτε μέ τους χαρμόσυνους ζουρνάδες της νίκης για να χορέψει ο Καίσαρας μαϊμού στ΄αναμμένα κάρβουνα του μνημονίου ΤΟΥ και μόλις καταλάβουν τα καθ΄έξιν θύματα ποιόν όπλισαν ξανά με την ανοησία τους, τα ματαλέμε.
Καλό δρόμο…. μά θα είναι Γολγοθάς ,κι άλλο μην κοροϊδεύεστε.

Καί σού λέει ο άλλος …”ο οικονομικός πλουραλισμός καθορίζει την πολιτική στάση”…έλα ρέ φίλε…
Βαρέθηκα να βλέπω ένα κόσμο που πιστεύει στο εύκολο χρήμα, που κάνει είδωλο κάθε βλάχο που οδηγάει κάμπριο, κάθε λαμόγιο που βγάζει εύκολα χρήματα και πατάει επί πτωμάτων προκειμένου να ικανοποιήσει το συμφέρον του.
Από την αρχαιότητα, οι ευφυείς μας πρόγονοι εξέφραζαν την πλήρη τους αντιπάθεια και απέχθεια για κάθε λογής χειρωνακτικές και κουραστικές δουλειές (χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι φιλόσοφοι της κλασικής Αθήνας, οι οποίοι, αν και φωτισμένοι κατά τα άλλα, δεν νοούνταν καν να δουλέψουν για να ζήσουν, αφήνοντας αυτό το “προνόμιο” στους δούλους τους ή τις παχυλές δωρεές διαφόρων μαικήνων), δεν μπορεί κανείς να πει ότι αυτό είναι ένδειξη αδιαφορίας, παρά μόνο μια ενδεχόμενη στάση αντιμετώπισης της καθημερινότητας, αποτέλεσμα του πιο ράθυμου τρόπου ζωής και των αντιλήψεων του τότε (δυστυχώς, εκείνες τις εποχές η ύπαρξη δούλων θεωρούταν, ακόμα και από τους πλέον ανθρωπιστές και σοφούς, κάτι τελείως φυσιολογικό, δεδομένο και απαραίτητο, όπως η ύπαρξη του ηλεκτρικού ρεύματος στις μέρες μας).
Ο ωχαδερφισμός, με την σημερινή του έννοια και βαρύτητα, γεννήθηκε στο σκοτάδι της Τουρκοκρατίας, τότε που γεννήθηκαν και άλλες έννοιες – μελλοντικές μάστιγες της ελληνικής κοινωνίας: το ρουσφέτι, ο ραγιαδισμός, το ραχάτι και ο μικρονοϊσμός.
Αν και οι πρόγονοί μας βρήκαν το ψυχικό σθένος να ξεσηκωθούν και να επαναστατήσουν, 400 χρόνια ζυγού από μια φυλή με απουσία μακραίωνης κουλτούρας μας άφησε βαθιά σημάδια, και τότε είναι που “κληρονομήσαμε” και όλα τα παραπάνω μελανά χαρακτηριστικά.
Θα μου πείτε, κι εμείς που είχαμε “μακραίωνη κουλτούρα”, πώς αφήσαμε τον εαυτό μας να επηρεαστεί, έστω και κάτω από το καθεστώς τεσσάρων αιώνων κατοχής;
Εμ, είναι που μας βόλευε και εμάς.
Πρώτα οι κοτζαμπάσηδες και οι τσιφλικάδες, έπειτα οι γαλίφηδες και οι καλοθελητές, στην συνέχεια οι βασιλιάδες και οι πίσω και μπροστά του θρόνου, μετά (επιτέλους) την πτώση της βασιλείας οι αντιδημοκράτες και οι παλινορθωσίτες, οι πραξικοπηματίες και ούτω καθεξής μέχρι τις μέρες μας, με τα 300 βουλευτικά καμάρια μας.
Πράγματι, άμα το σκεφτεί κανείς, δεν έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα.
Όσο θεωρούσε ένας συνεργαζόμενος με τον πασά μεγαλοτσιφλικάς κτήμα του τα χωραφάκια των ταλαίπωρων υποτακτικών του, άλλο τόσο θεωρεί ένας οποιοσδήποτε σημερινός πολιτικός τσιφλίκι του τα ταμεία του κράτους και τα χρήματα των ταλαίπωρων φορολογούμενων.
Έτσι λοιπόν, δεχθήκαμε την μοίρα μας και βολευτήκαμε στο να αντιμετωπίζουμε τοιουτοτρόπως τα πράγματα.
Και δεν είναι μόνο οι πολιτικοί μας.
Είμαστε εμείς, άλλωστε και τους βουλευτές μας εμείς τους εκλέγουμε… πάλι καλά που κάνουμε τουλάχιστον κι αυτό.
Είμαστε εμείς ως σύνολο.
Κι εγώ μαζί.
Η λάθος νοοτροπία μας, ο συμφεροντολογισμός μας, η απάθεια και η εκνευριστική μειληχιότητά μας, τα σύνδρομα “έλα μωρέ, εμείς να’μαστε καλά” και “ό,τι φάμε, ότι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο …. μας” φαίνονται σε κάθε έκφανση της ζωής μας.
Στην δουλειά , στην διασκέδαση -που ξανακούστηκε άνθρωπος να δουλεύει σε γραφείο στις 7 το πρωί και την προηγούμενη να τα σπάει στα μπουζούκια, με συνέπεια να πάει στην δουλειά του μεθυσμένος, με μηδενικό ύπνο και άρα μηδενική απόδοση;
Στην απουσία στοιχειώδους ενδιαφέροντος όσων αφορά τις υποχρεώσεις αλλά και τα δικαιώματά μας ως πολίτες και ως άνθρωποι, στον τρόπο που φερόμαστε, στον τρόπο που κάνουμε σχέσεις, ακόμα και στον τρόπο που οδηγούμε…
Λογικό δεν είναι, άμα τα δικά μας μούτρα είναι τέτοια, τα καμάρια των βουλευτικών εδρών να είναι τρισχειρότερα, στον υπερθετικό βαθμό και να έχουν φέρει την χώρα εδώ που είναι τώρα;
Δεν θέλω να νομίσεις φίλε, πως με έπιασε η μισανθρωπιά μου.
Κανείς δεν συμπεριφέρεται έτσι γιατί το θέλει.
Είναι η απουσία παιδείας που ενεργοποιεί αυτό το μικρό πραγματάκι μέσα στα γονίδιά μας που λέγεται “τα γράφω όλα εκεί που δεν βλέπει ο ήλιος”.
Τα αίτια της απουσίας αυτής και οι τρόποι εξάλειψης του φαινομένου δεν θα αναλυθούν εδώ λόγω του τιτάνιου όγκου τους, άλλωστε όλοι μας έχουμε λίγο πολύ υπόψιν διάφορα facts επί του θέματος.
Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι το ίδιο;
Είτε το κάνουμε από μη – πεπαιδευμένη αντίληψη και πώρωση ετών, όπως τώρα, είτε από κακία κι επειδή έτσι θέλουμε, δεν οδηγούμαστε στα ίδια;
Και πάλι δεν θα πάρει ο μικροαστούλης μισθό πείνας επειδή κάποιος άλλος θα επιδιώξει να αρπάξει όσο το δυνατόν περισσότερα, εκμεταλλευόμενος τους υφιστάμενούς του;
Και πάλι δεν θα καθόμαστε να μας πηδ@νε στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής, έχοντας ως τρόπο αντιμετώπισης ένα “δε βαριέσαι”;
Και πάλι δεν θα έχουμε πυρκαγιές στα ελάχιστα πλέον δάση μας, επειδή κάποιος θα βαρεθεί να κουνήσει την χοντροκορμάρα του και να πετάξει τα μπουκάλια από τα μπυρόνια που κατέβασε και αντ’αυτού θα τα αφήσει μέσα στο ξέφωτο που αποφάσισε να ρυπάνει, δημιουργώντας έτσι μια θαυμάσια πιθανή εστία συγκέντρωσης των ηλιακών ακτίνων και άρα πιθανή εστία φωτιάς;
Έχουμε καταφέρει να μεταστρέψουμε την δημοκρατία, που με τόσο κόπο και αίμα αποκτήσαμε, σε πλήρη ασυδοσία.
Την δημοκρατία που ήθελαν να μας στερήσουν κατακτητές, αυταρχικά καθεστώτα, βασιλείς, ρουφιάνοι, κατοχικοί, χουντικοί και ούτω καθ’εξής…
Αυτήν την δημοκρατία την μετατρέψαμε σε κλωτσοσκούφι.
Και μέσα στην πλήρη νιρβάνα της ατιμωρησίας μας, στον θρόνο της αλαζονείας μας, στις ομίχλες του ωχαδερφισμού και τής αδιαφορίας μας, νομίσαμε υπερφίαλα ότι θα πληρώνουν μια ζωή οι άλλοι τα κερατιάτικά μας.
Αμ δε.
Όταν είσαι μέλος σε οργανισμούς και τους εκμεταλλεύεσαι, υποσχόμενος κάποια αποτελέσματα (βλέπε σαν κράτος την Ε.Ε., ατομικά δε όπου είναι υποχρεωμένος ο καθένας), κάποια στιγμή πρέπει να λογοδοτήσεις.
Να αποδείξεις ότι δεν κορόιδευες τους πάντες.
Γιατί αν αυτό έκανες… θα το πληρώσεις.

Δυστυχώς τα συνεχόμενα εγκληματικά λάθη, ο μή εθνικός σχεδιασμός ,η υποταγή σε ξένα κελεύσματα για κοινωνικά και εθνικά θέματα, καθώς και η αποθέωση της οικογενειοκρατίας και τής κομματικής ιεραρχικής νομεκλατούρας που μετέτρεψαν την δημοκρατία σε επάγγελμα για καλοπληρωμένες καριέρες κάποτε θα πληρωνόταν ακριβά …ε αυτή η ώρα μάλλον ήρθε…
Μετά τη δολοφονία Φύσσα το αστικό κράτος, δήθεν ξαφνιασμένο (με δεκάδες εγκληματικές πράξεις κατά μεταναστών και Ελλήνων εργαζομένων στα συρτάρια του) αποφάσισε να αντιδράσει κινώντας νομικές και δικαστικές διαδικασίες και αφήνοντας ανέπαφο το πολιτικό πεδίο, όχι τυχαία.
Στην πραγματικότητα οι κινήσεις αυτές είναι μέσα στο μοντέλο αποκοίμισης της κοινωνίας για τον κίνδυνο που διατρέχει.
Προφανώς η Χ.Α. που, για την ώρα, είναι ο κύριος εκφραστής του φασιστικού φαινομένου στην πολιτική ζωή του τόπου, θεώρησε ότι η επίθεση εναντίον της έχει πλέον προεξοφληθεί, αφού κάποιοι εφησύχασαν με τις διώξεις και ότι είναι ώρα να επανέλθει αναβαθμισμένη ως (πολιτικώς) εγκληματική οργάνωση, με την αναγνώριση της πολιτικής ευθύνης, για να κεφαλαιοποιήσει τις ως τώρα “επιτυχίες της” στην πολιτική ζωή.
Μπορεί να χάρηκαν κάποιοι ότι έτσι η Χ.Α. έδωσε κάποιους επιρρεπείς ψήφους σε άλλα αστικά κόμματα και να διακινδύνευσε την 3η θέση, αλλά δεν κατάλαβαν την επισημοποίηση της οργάνωσης με αυτή την “αναβαθμισμένη” φυσιογνωμία!
Μετά από όλη αυτή την φαινομενική “ήττα” της Χ.Α. και την επανάπαυση του πολιτικού κόσμου, φυσικά, το φασιστικό φαινόμενο θα επανέλθει δριμύτερο. Καμία αμφιβολία περί αυτού.
Οι μόνοι άγνωστοι παράγοντες είναι η θέληση του συστήματος να προχωρήσει γρήγορα ή αργά στην επιβολή μιας διαρκώς και περισσότερο φασιστικής δόσης στο πολιτικό σύστημα και φυσικά η οργάνωση και αντίσταση του λαού στον φασισμό, μέσα από τις δικές του οργανώσεις και όχι φυσικά περιμένοντας προστασία από το πολιτικό σύστημα.
Το υπόβαθρο της ανάπτυξης του φασιστικού φαινομένου είναι πάντα οι αντιδραστικοποίηση του καπιταλισμού σε διάφορες φάσεις πολιτικής διαχείρισης με ταυτόχρονη υποχώρηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Ενίοτε βέβαια προκαλείται και από την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος, και καλείται ως τελευταίο μέσο σωτηρίας του συστήματος.
Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν είναι καθόλου ένα μεμονωμένο πολιτικό φαινόμενο.
Είναι η βαθιά φύση του καπιταλιστικού συστήματος που εκδηλώνεται με διάφορες πολιτικές μορφές, μία των οποίων είναι ο φασισμός.
Αν κάποιοι νομίζουν ότι η πολιτική ή νομική εξάλειψη της Χ.Α. σημαίνει και εξάλειψη του φασιστικού φαινομένου πλανώνται πλάνην οικτρά.
Η Χ.Α. είναι μόνο μια από τις μορφές εμφάνισής του, αυτή που έπρεπε να κάνει την αρχική “βρώμικη δουλειά” για να εισχωρήσει στις πλέον καθυστερημένες, πολιτικώς, μάζες και να αποκτήσει κοινωνική βάση και αποδοχή.
Και να εξαλειφθεί η Χ.Α. τα κέρδη του φασισμού θα κεφαλαιοποιηθούν από μια άλλη, “ανώτερη” οργάνωση, με “επιστημονική” στελέχωση και άλλον παραπλανητικό λόγο.
Αυτή η οργάνωση θα εμβολίσει και τα ανώτερα, πολιτικώς, σκεπτόμενα άτομα, ιδίως τους μικροαστούς διανοούμενους που τρέμουν την κρίση και τις συνέπειες, και έτσι θα έχει όλη την κοινωνική δομή και νομιμοποίηση να αναλάβει ακόμη και εξουσία.

Άντε κι όσοι ταξιδέψετε για εκλογές , μείνετε εκεί, για τις εκλογές Οκτώβρη και Νοέμβρη,και μετά… δημοψήφισμα.
Πως αλλιώς θα ξοδέψουμε την πρώτη δόση που πήραμε,σε ανάπτυξη…πα πα πα πα!
Και τι ακριβώς περιμένετε απόψε να πει ο κ. Τσίπρας , πάνω στα ζητήματα γιά ανεργία, παιδεία, πρόσφυγες, όταν είχε τάξει 300.000 νέες θέσεις εργασίας και έχει να επιδείξει αύξηση της ανεργίας, όταν, έχει εκδηλώσει, έμπρακτα, την αντίθεσή του στην πολιτική του Υπουργού του – που είχε κηρύξει πόλεμο κατά της αριστείας- στέλνοντας τα παιδιά του σε σχολείο προσχολικής αγωγής με μηναίο κόστος ίσο με 3 βασικούς μισθούς, και όταν στο θέμα των προσφύγων, το επτάμηνο έργο της κυρά Τασίας, υπολείπεται του ολιγοήμερου έργου της υπηρεσιακής κυβέρνησης;
Άλλωστε ο καθένας κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα και ο κ. Τσίπρας, για μια ακόμα φορά, κάνει ψάρι το… κρέας.
Μας λέει ότι αντιπροσωπεύει το Νέο, και, εδώ που τα λέμε, έχει επιχειρήματα… Ένα ολοκαίνουργιο… Νέο μνημόνιο και μια στελεχιακή πραμάτεια σκέτη φρεσκαδούρα -Φλαμπουράρης, Κουρουμπλής, Χουντής, Βούτσης, Δρίτσας , Κατρούγκαλος, κυρά Τασία..αμάν, με έπιασαν τα αρθριτικά πριν από την ώρα μου.
Μάλλον πώς από το πολύ “ψέκασμα” έχει χάσει τον ειρμό του.
Πρώτα δήλωνε πως μόνο με τους Ανέλ θα σχηματίσει Κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι ζήταγε και αυτοδυναμία.
Τώρα ζητάει το ελάχιστο, δηλαδή μόνο δύο παραπάνω βουλευτές ώστε να έχει 151 και να μη χρειάζεται δεκανίκια.
Και όποιος ερμηνεύει ότι χαρακτηρίζει εμμέσως πλην σαφώς τους Ανέλ δεκανίκια κάνει σφάλμα,έχει αντιληφθεί πως οι Ανέλ δε βλέπουν Βουλή, οπότε υπ’ αυτή την έννοια δε θέλει (άλλα) δεκανίκια.
Το δε γεγονός ότι ως Πρωθυπουργό τελικά τον πήγαν “καροτσάκι” μετά τις περήφανες επίπονες διαπραγματεύσεις, ουδόλως τον ενοχλεί,και μάλλον σε αυτό ποντάρει για να τον προτιμήσουν ξανά οι έξω.
Τις εκλογές είθισθαι νά τις κερδίζει όποιος έχει να δώσει μια προοπτική στον κόσμο.
Η προοπτική για τον τόπο δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο στη δέσμευση για την εφαρμογή του χειρότερου μνημονίου που ήρθε ποτέ στη χώρα.
Εδώ ακριβώς έχουν πέσει στην παγίδα του Τσίπρα πρώτη απ’ όλους η ΝΔ η οποία αποφεύγοντας το λαϊκισμό, εξαντλεί τον όποιο προγραμματικό της λόγο στην κριτική προς το Σύριζα και επί της ουσίας δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα άλλο παρά μόνο την εφαρμογή του μνημονίου του Τσίπρα στο όνομα της σταθερότητας της χώρας.
Και έτσι ο Τσίπρας έχει το χώρο να λαϊκίζει,ότι είναι ακόμα νέος και άφθαρτος και μπορεί να κάνει τις μεγάλες τομές που έχει ανάγκη η χώρα πέρα και έξω από το μνημόνιο.
Το ότι δεν ασκείταιι καλή αντιπολίτευση ,δεν εξηγεί βεβαίως γιατί ο κόσμος επιμένει σε ένα “κόμμα’ χειρότερο από την αντιπολίτευση.
Το 17ο και 18ο αιώνα στη μακρινή Δύση, τύποι σαν τον Χομπς και τον Λοκ έγραφαν τις θεωρίες τους για το κοινωνικό συμβόλαιο, προσπαθώντας να εξηγήσουν τη φύση και τη θεμελίωση της πολιτικής κοινωνίας και τις σχέσεις κράτους και κοινωνίας.
Στην Ελλάδα μπορούμε να πούμε ότι έγινε διάλυση του “κοινωνικού συμβολαίου”, στη μεταπολίτευση, η άτυπη συμφωνία των πολιτών με τα δυο μεγάλα κόμματα, ήταν “εμείς σας ψηφίζουμε, εσείς μας δίνετε λεφτά, είτε με το να μας διορίζετε στο δημόσιο είτε με το να μας αφήνετε να φοροδιαφεύγουμε”.
Όλα πήγαιναν καλά και ο έλληνας απολάμβανε μια πρωτοφανή ευημερία για δεκαετίες, αποκτώντας σπίτια και αμάξια, σπουδάζοντας όλα τα παιδιά του, πηγαίνοντας διακοπές όπου ήθελε, αγοράζοντας κάθε γκάτζετ και ρούχο φίρμας.
Όμως, κάποια στιγμή τα λεφτά με τα οποία τροφοδοτούνταν αυτή η ευημερία τέλειωσαν.
Το κράτος πλέον είχε χρεωθεί τόσο πολύ που δεν μπορούσε να δανειστεί άλλο. Τότε έγινε το “ανήκουστο”,διαπράχθηκε ένα έγκλημα ανάλογης βαρύτητας με εκείνο που διέπρατταν παλιά οι επίορκοι.
Τα δυο κόμματα εξουσίας έσπασαν το συμβόλαιο.
Πρώτα το έκανε το Πασόκ, το κόμμα που επινόησε και θέσπισε το συμβόλαιο, πληρώνοντας βαρύτατες συνέπειες.
Αμέσως μετά το παραβίασε η ΝΔ αλλά δεν έχασε τόσο πολύ, εν μέρει γιατί οι ψηφοφόροι της δε συμμετείχαν στο συμβόλαιο τόσο παθιασμένα, όσο οι πράσινοι ή αυτό δε νοηματοδοτούσε τη ζωή τους τόσο έντονα -ο homo pasokus, ο παρασιτικός τύπος ανθρώπου που αντιγράφει ιδέες και τρόπους ζωής, θέλει μόνο την ευκολία και την επίδειξη, ήταν δημιούργημα του πασοκ.
Το πρόβλημα είναι ότι χωρίς κοινωνικό συμβόλαιο καταρρέουν όλα.
Η κοινωνία δε βλέπει άλλο λόγο να συνεχίσει να υπάρχει ως οργανωμένη σε πολιτεία οντότητα.
Ο πολίτης απεμπολεί τις συλλογικές υποχρεώσεις του,γι αυτό δεν τον νοιάζει που το κράτος δεν έχει πια σύνορα και μπαίνει μέσα όποιος θέλει.
Ο καλομαθημένος έλληνας, τσαντισμένος που τον κορόιδεψαν και επειδή γνωρίζει ότι δε θα φτιαχτεί άλλο συμβόλαιο, αισθάνεται ότι δεν τον νοιάζει και δεν τον δεσμεύει πια τίποτα απολύτως.
Είναι αποφασισμένος να εκδικηθεί αφήνοντας τα πάντα να γίνουν ρημαδιό. Παράλληλα, λόγω κουτοπονηριάς(ευαισθησία αποκαλείται), και έχοντας μαζέψει τα ευρώ του κάτω από το στρώμα, ελπίζει ότι με κάποιο τρόπο θα τη σκαπουλάρει, ίσως με τη βοήθεια του Αλεκάκου τού κατά κόσμον “γελαστού παιδιού”.
Η παραπάνω ερμηνεία αν προστεθεί στη μελέτη του φαινομένου του εθνομηδενισμού και σε κάποιες ψυχολογικές παρατηρήσεις ,όπως ότι αν κάνεις κάτι κακό -η ενοχή αντιμετωπίζεται πιο εύκολα ξανακάνοντας το ίδιο κακό, βοηθάει να καταλάβουμε τι γίνεται στην πατρίδα.
Με άλλα λόγια, έρχεται κατακλυσμός γιατί αφενός οι αντικειμενικές συνθήκες είναι πολύ αρνητικές και αφετέρου ο κόσμος είναι τελείως ανέτοιμος κι απρόθυμος να αντιδράσει σωστά.
Κι άν βγει πρώτο πάλι το Σύριζα ,η καταστροφή θα γίνει με ασύλληπτους ρυθμούς.