Όσο περιμένουμε σωτήρες να τους αναθέσουμε να βρουν λύση για το αν θα έχουν φαί αύριο τα παιδιά μας, ή σύνταξη οι γονείς μας, είμαστε άξιοι της τύχης μας.
Αυτή είναι δική μας δουλειά και κάποτε πρέπει να σηκωθούμε από τον καναπέ και να την αναλάβουμε.
Ο κος Τσίπρας είναι φανερό ότι ήθελε και επεδίωκε την κατάρρευση των διαπραγματεύσεων, υπολογίζοντας σε συναλλαγματική υποστήριξη από άλλες πηγές.
Με άκρατο τυχοδιωκτισμό ακολούθησε παρελκυστική τακτική ,για να δημιουργήσει ανάλογο θυμό και ενθουσιασμό στον ελληνικό πληθυσμό.
Και υποχρεώθηκε σε άτακτη οπισθοχώρηση όταν ανακάλυψε ότι όσα του υπόσχονταν οι συνομιλητές του ήταν αέρας, ακόμη αραιότερος από εκείνον που πουλούσε ο ίδιος.
Το μεγαλύτερο αν όχι το συντριπτικό ποσοστό του Ελληνικού λαού, ενστερνίζονται τις αξίες και τα ιδεώδη της αστικής δημοκρατίας και του δυτικού τρόπου σκέψης και ζωής, που αποτελεί γι’ αυτούς άλλωστε και πρότυπο οργάνωσης, για την κοινωνική πολιτική, την δημοκρατικότητα και την παιδεία τους.
Γιατί είναι αναντίρρητο ότι αυτός ο κατακλυσμιαίος πολιτισμός, η ανάπτυξη και βελτίωση του επιπέδου διαβιώσεώς του, είναι απόρροια της επιρροής του δυτικού κόσμου στη ζωή του.
Πλην όμως ο λαός κουράστηκε πολιτικά και είναι απρόθυμος για νέες θυσίες. Γαλουχημένος στην καλοπέραση του κρατικοδίαιτου συναφιού, δεν είναι διατεθειμένος όχι μόνο να συμβάλλει θετικά στην αναμόρφωση του τόπου, αλλά αποδοκιμάζει κάθε νέο και καινοτόμο, γιατί θα τον βγάλει έξω από την καθημερινή ραθυμία του.
Έγινε οπαδός της ήσσονος προσπάθειας όπως έμαθε στο σχολείο, που του είπαν ότι δεν είναι καλό να είσαι άριστος, στα εργοστάσια που δεν πρέπει να εργάζεται με ένταση γιατί του ρουφάει το αίμα το σύστημα, στα πανεπιστήμια που δεν πρέπει να εντατικοποιούνται οι σπουδές και για να γινόμαστε αιώνιοι φοιτητές σε βάρος της παραγωγικής ανάπτυξης.
Αυτό το πνεύμα της ραστώνης που διαπότισε ανεξίτηλα το κύτταρο κάθε νεοέλληνα, έγινε παράδοση και μετά μέρος της αριστερής κουλτούρας της νεολαίας μας.
Όσο το δυνατόν χαλαρή εργασία και το βραδάκι ποτό, χαβαλέ και μουσική στις ταβέρνες και τα μαγαζιά, με χρήματα είτε από τους μπαμπάδες είτε από το αντιπαραγωγικό και φαύλο δημόσιο.
Αυτή τη ραθυμία καλλιέργησε και εκμεταλλεύθηκε η αριστερά, που είναι κυβέρνηση και δεν κυβερνά και καθημερινά τρέχουν σαν τους οιωνοσκόπους και τους μάγους να λύσουν συμπλεγματικοί όπως είναι τα προβλήματά τους.
Και ο λαός τους ακολουθεί…..
Γιατί θέλουν οι εργάτες να γίνουν βιομήχανοι και οι αγρότες πανεπιστημιακοί.
Έτσι γιατί το επιβάλλει το κομμουνιστικό μανιφέστο του εξισωτικού ολοκληρωτισμού.
Ομως ο Πολύβιος στην θεωρία της ιστορικής ανακύκλωσης και σύνθεσης που υποστήριζε, έλεγε πως η ιστορία πορεύεται δια των αντιθέσεων και μετά από μια καταστροφική πορεία και την τραγωδία, που σήμερα βιώνουμε, ακολουθεί η νηνεμία και έρχεται η αναγέννηση.
Αυτός που θα ασχοληθεί με την επανακατοίκηση της ερημωμένης υπαίθρου και θα δώσει τα εργαλεία για την περιφερειακή ανάπτυξη στον τόπο μας θα γράψει ιστορία .
Οτιδήποτε άλλο είναι πολιτικαντισμός,η χώρα μας είναι μικρή και διασπαρμένη σε μικρού τόπους και είναι εξωφρενικό να έχει κεντρική οικονομία.
Το κομματικό κράτος και η ασχήμια βολεύονται με τους μισθωτούς διότι τους κρατάνε και τους κάνουν ότι θέλουν.
Αν όμως δεν παράξουμε το πετρελαιό μας που είναι τα απαράμιλλης ποιότητας αγροτοδιατροφικά προιόντα για να θρέψουν πρώτα και κύρια τον λαό μας και έπειτα να γίνουν πόλος έλξης για όποιον αναζητάει ποιότητα, θα είμαστε μιά ζωή με το χέρι απλωμένο σε δανειστές τοκογλύφους , δεσμιοι ενός απολιτικού συστήματος με τα προνόμια και των ο Θεός να τις κάνει ελίτ που λυμαίνονται την περιουσία μας.

Το μεγαλύτερο ελάττωμα της καλοσύνης είναι οτι συγχωρεί το κακό.
Μιλάμε για αδίστακτους, τάχατες ιδεοληπτικούς, ψεύτες που μόνο την εξουσία θέλουν.
Και εκλογές να κάνουν, θα τις κάνουν για να συμμαχήσουν με Ποτάμι και Πασόκ και να μείνουν στήν εξουσία.
Μόνο που αν γίνουν πάλι εκλογές χρεοκοπούμε,όχι ότι τους νοιάζει να διαλυθεί η χώρα αρκεί να μην φορτωθούν την καταστροφή οι ίδιοι.
Πολλά τα πρόβατα πού δεν έχουν πιάσει το νόημα.
Είναι δημοκρατία τό καθεστώς όπου ζαλισμένοι πολίτες ψηφίζουν γιά τό μέλλον τους, πάνω σέ ψευτοδιλήμματα καί πλάνες υποσχέσεις, μέ αποτέλεσμα η ετυμηγορία τους νά είναι τόσο αντιφατική, άρα καί ερμηνεύσιμη κατά τό δοκούν από τόν κάθε πολιτικάντη;
Ζητήματα πού αφορούν στόν μακροχρόνιο εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό (πού ανάθεμα με κι άν υπάρχει), θά ‘πρεπε νά μένουν μακριά από κομματικούς ανταγωνισμούς καί νά μήν αμφισβητούνται κάθε τρείς καί λίγο από τόν κάθε “λαοπρόβλητο”,υπάρχουν άλλα θέματα γιά κομματικές κόντρες.
Είναι ή δέν είναι εθνική στρατηγική επιλογή η παραμονή τής χώρας στήν ευρωζώνη καί τό ευρώ;
Μέχρι πότε ο κάθε γραφικός, πικραμένος, ιδεοληπτικός, εμπαθής, άσχετος, παλαβός, θαυματοποιός, ο όποιος τέλος πάντων μαθητευόμενος Μεσσίας, θά μπορεί νά αμφισβητεί τήν πορεία τής χώρας, νά παίζει μέ τό μέλλον της καί νά τή γυρνάει δεκαετίες πίσω, μπλέκοντάς την σέ αχρείαστες αλλά οδυνηρές περιπέτειες;
Από δώ καί πέρα, όποιος έχει νά προτείνει οτιδήποτε γιά τό μέλλον τής χώρας, νά τό κάνει μέσα στά πλαίσια τής ευρωπαϊκής της πορείας.
Αν όχι καλύτερα νά τό καταπίνει,αλλιώς μιά ζωή θά συζητάμε τά ίδια καί τά ίδια βλέποντας τά τραίνα νά περνούν.
Η παραμονή μας ή όχι στό ευρώ καί τήν ευρωζώνη, έχει νά κάνει μέ τήν οικονομία πολύ λιγότερο, απ’ ότι μέ τήν ίδια μας τήν ύπαρξη.
Η Δικαιοσύνη,η  συνταγματικά ανεξάρτητη, “υπνώττει”,γιατί το πεδίο δράσης της το περιόρισε δραστικά και την κατέστησε θεατή των τεκταινομένων η πολιτική εξουσία με τους νόμους της, που έτσι ανενόχλητη όπως είναι γίνεται και ασύδοτη.
Η εσωτερική πληροφόρηση σε ξένος κράτος αποτελεί μορφή προσβολής του δημοκρατικού πολιτεύματος και εγγίζει τα όρια της εσχάτης προδοσίας.
Εδώ ούτε καν κανόνα εφαρμογής των διατάξεων που παραβιάζονται δεν βρίσκουν….
Η δημοκρατικότητα των θεσμών θέλει παγίωση με διαρκή, σταθερή άσκηση αμερόληπτης και ακριβοδίκαιης Διοίκησης, αίσθημα νομιμότητας των πολιτών και εδραίωση σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ Διοίκησης και διοικουμένου, αλλά και χρονική διάρκεια αφομοίωσης για την κοινωνικοποίηση των πολιτών.
Στην χώρα μας η πυκνότητα και η συχνότητα των γεγονότων, με την πολιτική αστάθεια, χωρίς αταλάντευτη κεντρική Διοίκηση, που να υπηρετεί το εθνικό συμφέρον και με υπνωτισμένη τη Δικαιοσύνη, που  παρακολουθεί χωρίς να δύναται να  επεμβαίνει αποτελεσματικά, μετατρέπουν την κάθε είδους άσκηση πολιτικής και διοικητικής εξουσίας, εστία εξυπηρέτησης μικροσυμφερόντων και διαπλοκής.
Έλλειψη εθνικής και αστικής συνείδησης των φορέων δημόσιας εξουσίας, που χρησιμοποιούν την παρεχόμενη σ’ αυτούς εξουσία με ιδιοτελή και μόνο κριτήρια και σαν να είναι στο τσιφλίκι τους, αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο, που ετάχθησαν να υπηρετούν.
Η Ελλάδα δεν έχει ένα αποκούμπι, δεν έχει μια ελπίδα να επενδύσει ή έναν άνθρωπο που θα πάρει στα χέρια του τη χώρα, θα την νοικοκυρέψει, θα πει αλήθειες όσο σκληρές κι αν είναι, θα την πάει ένα βήμα μπροστά.

Οσοι σκέφτονται ακόμη ορθολογικά (πού όσο πάνε λιγοστεύουν), δέν αντιλαμβάνονται ότι η πλειοψηφία τού Ελληνικού λαού (πού όσο πάει αυξάνεται) έχει ξεφύγει – συγνώμη ριζοσπαστικοποιηθεί ήθελα νά πώ – θεωρώντας ότι γιά όλα τά δεινά του φταίει τό ευρώ καί η Ευρώπη.
Σ’ αυτό έφταιξαν διαχρονικά πολλοί καί μέ πολλούς τρόπους.
Επί χρόνια δινόταν η εντύπωση ότι απ’ τή στιγμή πού “καταφέραμε” καί μπήκαμε στό ευρώ, πάει λύθηκαν όλα μας τά προβλήματα.
Ολα θά γίνονταν μαγικά, εύκολα, φθηνά, άκοπα, χαλαρά.
Οί κουτόφραγκοι θά πλήρωναν τό νεοελληνικό όνειρο.
Εμείς μόνο δικαιώματα.
Χωρίς υποχρεώσεις.
Αλλά η αναπόφευκτη παταγώδης διάψευση τών ψευδαισθήσεων ενός λαού, πού δέν φημίζεται δά γιά πολιτική ωριμότητα καί κρίση, κολακεύεται όμως στή δημαγωγία καί τό χάϊδεμα τών αφτιών του, οδήγησε στήν αναζήτηση ευθυνών, γιά τό γκρέμισμα τού ονείρου, παντού αλλού εκτός απ’ τούς πραγματικούς υπεύθυνους.
Εδώ λοιπόν, κοντεύει νά εξισωθεί ο Βαρουφάκης μέ τόν Κολοκοτρώνη, ώς πρός τήν “προσφορά” του στό Εθνος καί τήν “αχαριστία” πού εισπράττει από αυτό.
Οι κυβερνώντες απλά,δεν έχουν ηθικούς φραγμούς, αφού κυριαρχούνται την αίσθηση του αλάθητου, που περιέχει στοιχεία έλλειψης κοινωνικής συναίσθησης και κυρίως έλλειψης συναισθήματος συνύπαρξης και σύνθεσης, είναι απλά αλαζονικοί και αποπνέουν σνομπισμό βαρώνων.
Δεν τους ενδιαφέρει η κοινωνική κατακραυγή, γιατί τα λάθη τους δεν τα αναγνωρίζουν, αλλά τα θεωρούν για να παίρνουν μόνοι τους άφεση αμαρτιών ως παράπλευρες απώλειες του στρατηγικού τους στόχου, που είναι ο εξισωτικός ολοκληρωτισμός.
Έτσι ο Βαρουφάκης που είχε τα κλειδιά της οικονομίας της χώρας στα χέρια του και την κατέστρεψε, με την συνδρομή των Μ.Μ.Ε. που του συγχωρούν την επιδεικτική αλαζονεία του και την αμετροέπειά του, χωρίς αιδώ και περίσκεψη στο τέλος θα ηρωοποιηθεί από τους μικρόνοες υποτακτικούς της ντόπιας διαπλοκής και ας καταστραφεί όλη η χώρα που ασφυκτιά…..
Στην πορεία της ιστορίας της ανθρωπότητας, για την δημιουργία των πολιτισμών, πρωταρχικό ρόλο έπαιξαν¨…
-Η απόκτηση ιδιοκτησίας από τον πολίτη, για να την διαφυλάσσει, να την μεγαλώνει και μέσα απ’ αυτήν να εξελίσσεται μαζί με τους άλλους, έχοντας δημιουργικό κίνητρο,
–Η κατάρτιση νόμων, που ρυθμίζουν την κοινωνία των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, μέσα από κοινούς κανόνες, που ισχύουν και εφαρμόζονται για όλους.
–Η κατάργηση της δουλείας, με την παροχή ελευθεριών στους πολίτες και αναγνώριση ατομικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών δικαιωμάτων τους. Σήμερα στην Ελλάδα τίποτε από τα παραπάνω δεν υπάρχει ούτε πολιτισμός μπορεί να παραχθεί.
Μοιραίοι και αμήχανοι ζούμε σε άλλο πλανήτη.
Γιατί οι Βαρουφάκηδες, η άλλη όψη του νεοέλληνα ψευτόμαγκα, έγινε τρόπος κοινωνικής επιβολής και αποδοχής της προσωπικής ματαιοδοξίας του κάθε ανόητου.
Χωρίς κράτος, ιδιοκτησία που απαλλοτριώθηκε, νόμους που δεν εφαρμόζονται και το δουλεμπόριο να οργιάζει από τα νησιά μέχρι και το κέντρο της Αθήνας, όπου εξανδραποδίζονται ανθρώπινες υπάρξεις.

Φυσικά και ΔΕΝ ήταν κρυφή από τούς υπολοίπους η ατζέντα τού κου Βαρουφάκη.
Ο ίδιος ο κ.Βαρουφάκης είχε παραδεχτεί αποκαλύπτωντας ότι μαγνητοσκοπούσε τις συνομιλίες του ακόμη και με τους ΥΠΟΙΚ της Ευρωζώνης…. διότι ο λόγος του ήταν “ρευστός” κι “ευέλικτος” για να τα θυμάται μετά το τέλος της συνεδρίας.
Τα ήξεραν όλα και δεν έπρατταν τίποτα περί του αντιθέτου.
Από μια στιγμή και μετά-κάπου μετά τη Σύνοδο στη Ρίγα- ο Τσίπρας είχε παραγκωνίσει τον Βαρουφάκη και ουσιαστικά τον είχε μετατρέψει σε επίτιμο ΥΠΟΙΚ, χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες.
Αλίμονο όμως αυτό δεν κράτησε πολύ.
Σύντομα τον επανέφερε στο προσκήνιο και του πρόσφερε πλήρη αποκατάσταση των παλιών του αρμοδιοτήτων-αν όχι και ενισχυμένη.
Αυτό μαρτυρούν τα σενάρια που τώρα αποκαλύπτονται και που σε μεγάλο βαθμό είναι σενάρια αυτής της δεύτερης φάσης.
Ενδεικτικό αυτού του νέου ενισχυμένου ρόλου του Βαρουφάκη είναι ότι ο Τσίπρας μόνο στο Βαρουφάκη έκανε τόσο προνομιακές επικοινωνιακές αβάντες, όπως οι συμβολικές βόλτες μαζί του στον Εθνικό Κήπο για να ταΐσουν μαζί τις πάπιες, που λέγεται ελληνικός λαός -κουτόχορτο.
Το ευτύχημα είναι ότι χάρη στις άοκνες προσπάθειες της υστερικής ΠτΒ υπάρχει έτοιμη εξεταστική επιτροπή για τα Μνημόνια και η χρονική τους επέκταση είναι ρουτινιέρικη διαδικασία.
Δεν θα χρειαστεί ιδιαίτερη προσπάθεια για να μεταβληθεί σε ανακριτική και να στοιχειοθετήσει κατηγορίες για βαριά, κακουργηματικής φύσης, παραπτώματα.
Ο Βαρουφάκης ,ένα τέτοιο εγωιστικό άτομο θα θελήσει;  να σηκώσει μόνος του τέτοιες βαριές κατηγορίες,και μιλάμε για Αληθινά Πραξικοπηματικές Προεργασίες!
Αλλού μας παρέπεμπαν σε πραξικοπήματα και τελικά άλλοι τα απεργάζονταν, ή αλλιώς “το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται”.
Μετά τη χούντα η κυβερνοαριστερά κυριάρχησε στο ιδεολογικό πολιτικό σκηνικό.
Ο χαρισματικός Ανδρεας Παπανδρεου έχτισε το Πασόκ, πάνω σε αυτήν ακριβώς την αριστερίστικη θεωρία ….
Αρχισε όμως και τις παροχές, οι οποίες ήταν απαίτηση του λαού για διανομή του δημοσίου πλούτου, ενάντια στο κεφάλαιο και άλλες μπούρδες, διότι διανεμήθηκαν Δανεικά και επιδοτήσεις απο την Ε.Ε..
Η διαχείρηση δε αυτών των κονδυλίων έγινε απο συνδικαλιστές και δημόσιους υπαλλήλους της κυβερνοαριστεράς .
Ο σκοπός ήταν η γιγάντωση του δημοσίου τομεα με προσλήψεις και έλεγχο της επιχειρηματικότητας χρηματοδοτώντας κολλητούς και κομματικούς … οι οποίοι με την σειρά τους έστηναν επιχειρήσεις με μοναδικό πελάτη το δημόσιο !
Σε αυτόν το κύκλο μπήκαν και τα ΜΜΕ και οι Τραπεζες οι οποίες έδιναν δάνεια στο ίδιο κύκλωμα της αριστεράς και της προόδου…
Κατέστρεψαν παράλληλα την υφιστάμενη βιομηχανία, θυμίζω τις προσπαθείες που έκανε ο Θεοχαράκης να δημιουργήσει μονάδες παραγωγής NISSAN στο Βόλο, Alfa Romeo επίσης στο Βόλο, καταστράφηκε η κλωστοϋφαντουργία και γενικά ο συνδικαλισμός απαιτούσε συνεχώς δικαιώματα, χωρίς να νοιάζεται κανείς για τις υποχρεώσεις ….
Η κυβερνοαριστερά κατέλαβε και άλλους στρατηγικούς τομείς της κοινωνίας όπως η εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες….
Τα Πανεπιστήμια και το Πολυτεχνείο, δημιουργώντας στρατιές αιωνίων φοιτητών και αναρχικών.
Έμαθαν την κοινωνία να απαιτεί και το κράτος να δίνει, σαν μια σχέση μικρού παιδιού-γονέα !
Μονο που το κράτος έδινε απο τα δανεικά και οι πολίτες κατανάλωναν χωρίς να παράγουν.
Η στρέβλωση αυτή ειναι μοναδική.
Ζούσαν όλοι οι Έλληνες το Σοσιαλιστικό όνειρο, με χρήματα δανεικά απο την καπιταλιστική Δύση.
Όλοι ασχολήθηκαν με τον τομεα των υπηρεσιών ( σύμβουλοι, ασφαλιστές κλπ) διότι ήταν εύκολες και ξεκούραστες δραστηριότητες, με εύκολο χρήμα .
Υπήρξε και ενα περιτύλιγμα life style, που έγινε πρότυπο.
Με αποτέλεσμα να μην ασχολείται κανεις με την παραγωγή.
Δεν μιλάω για την κατασπατάληση πόρων για τα δημόσια έργα και των προμηθειών του δημοσίου, όπου στήθηκε το μεγαλύτερο πάρτυ με κανόνες και πρωταγωνιστές της αριστεράς και της προόδου, με πλαίσια δημοκρατικά και συμμετοχής στις αποφάσεις και του λαού ( εργαζόμενοι – συνδικαλιστές ), για να έχουν και αυτοί κομμάτι της πίτας και να χτίζουν όλοι μεζονέτες, να αγοράζουν BMW, Rolex και να καπνίζουν πούρα !
Και φτάσαμε σήμερα να λέμε οτι δεν μειώνει η κυβέρνηση τους μισθούς στις ΔΕΚΟ ή στο δημόσιο κατά 10 – 15% , γιατι ειναι κεκτημένο και το δίκαιο του εργάτη, αλλά μας πάει στη δραχμή…
Θελουν τη δραχμή για τους ίδιους λόγους, ειναι ο μόνος τρόπος να ελέγξουν την κοινωνία, έχουν όμως ενα μεγάλο πρόβλημα, ο λαός εχει ενα υψηλό βιοτικό επίπεδο και δεν θα δεχτεί την Βουλγαροποίηση…..
Όσο ρομαντικό και να φαίνεται στους νεοαριστερούς άρπαγες, η Κούβα δεν ειναι πρότυπο στο μυαλό του μέσου Έλληνα.
Η “αριστερά” πάντα λειτουργούσε στον κρατικό μηχανισμό, πάντα ήταν παρούσα στη διανομή μιζών, πάντα διεκδικούσε το δικαίωμα των εργαζομένων στην τεμπελιά, στην αναρχία και την απειθαρχία.
Πάντα επιδίωκε την καταστροφή των επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα, πάντα ισοπέδωνε τις αξίες και πάντα πολιτικό-ποιούσε καθε προσπάθεια για προσαρμογή της χωρας στα διεθνή πρότυπα.
Φτάσαμε λοιπόν να ζούμε σαν Αμερικανοί καπιταλιστές, αλλά με κοινωνική δομή αριστερή και οικονομία οπου κυρίαρχος ήταν πάντα το κράτος !
Ειναι τεράστια η ευθύνη της “αριστεράς”(μεταπολιτευτικό παρασκήνιο) στο τερατούργημα που δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια και ειναι υποχρέωση της να προσαρμοστεί στα διεθνή πρότυπα και την πραγματική οικονομία του πλανήτη …Η Ελλάδα ανοίκει στις πλουσιότερες χώρες του κόσμου και θα πρέπει να αναπροσαρμόσει το κοινωνικό και εργασιακό μοντέλο της άν θέλει να παραμείνει !
Τωρα ,πρέπει να σταματήσει να παραμυθιάζει τον λαό, να κατέβει απο το ροζ συννεφάκι και να καταλάβει ότι για να φοράνε οι σύντροφοι Prada και Tods, και να έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό πρέπει να λειτουργεί μια αντίστοιχου επιπέδου οικονομία στην Ελλάδα !
Εαν επιμείνουν στις Μαρξιστικές και Σταλινικές μπουρδολογίες ειναι μειοδότες και ευθυνόφοβοι ,και φυσικά κι οι συνεταίροι τους υπερπατριώτες.

”Η κοινωνία να πάει διακοπές με σχετική ασφάλεια ότι η Ελλάδα είναι στην ευρωζώνη. Οι πολιτικοί θα μείνουμε πίσω να δουλέψουμε.”
Τρομερή η συγκίνηση βλέποντας αυτήν την οικογενειακή φωτογραφία, όλοι μα όλοι οι αρχηγοι των πολυαγαπημένων μας κομάτων,μηδέ του κ. Παφίλη εξαιρουμένου, Εκτός απο ηλιοκαμμένοι και ήρεμοι πολιτισμένοι,ντόμπροι να μην πώ ως και αγαπημένοι , με τι λατρεία κοιτούσαν ο ένας τον άλλον πως αντάλλασαν αβρότητες μεγάλη η χαρά που η πατρίς είναι στα στιβαρά τους χέρια ακουμπισμένη .
Απο σήμερα κιόλας έφυγε εκείνο το τρομερό αγχος , από τότε πού ήρθε ο τεράστιος Αλέξης με τόν αναγκαίο Πάνο να σώσουν την κατάσταση.
Απολάυστε πλέον ήρεμοι τις διακοπές σας ,οσοι πάλι δεν μπορείτε ,δεν χάλασε κι ο κόσμος, του χρόνου η κατάσταση θα εχει βελτιωθεί ακόμη περισσότερο.
Απο την στρατηγική σκακιέρας, στη στρατηγική του όπως κάτσει, του τζόκερ. Παίζουν την Ελλάδα στα ζάρια, παίζουν μέ τις θυσίες και το μόχθο του Έλληνα και ακόμα κανείς δεν εχει καταλάβει τον γκρεμό που βρίσκεται μπροστά μας.
Μάλλον δεν θελουν να το καταλάβουν οι πολίτες της χωρας, που έχουν μάθει να τα βρίσκουν όλα έτοιμα.
Ολοι περιμένουν ενα θαύμα, ολοι λένε οτι δεν εχουν τίποτα να χάσουν .
Αλλά δυσκολεύονται να κάνουν συγκρίσεις με το βιοτικό επίπεδο της Βουλγαρίας, της Σερβίας της Αλβανίας ....
Νομίζοντας οτι θα τους κοροϊδέψουμε για ακόμα μια φορά, τους κουτοφραγκους
Όλο το πολιτικό σύστημα, εγκλωβισμένο και βραχυκυκλωμένο στους εξυπνακισμούς των τζογαδόρων κυβερνώντων, που αποκοιμίζουν με κούφια λόγια το λαό.
Στην κρίσιμη για τη χώρα περίοδο που διανύουμε, η διαχρονική πρόθεση της Τουρκίας για δημιουργία “de facto” καταστάσεων μπορεί ανά πάσα στιγμή να μετουσιωθεί σε πράξη.
Πόσο μάλλον όταν μπορεί να αποτελέση “εκτόνωση” προς δυσμάς της έντονης “πίεσης” που δέχεται στα νοτιοανατολικά σύνορά της με τη Συρία, όπου η “Κουρδική ζώνη” αρχίζει να σφίγγει.
Η Τουρκία έχει γεωπολιτική θεώρηση των πραγμάτων κι όχι κλεφτοκοτάδικη.
Δεν πάει για τα πετρέλαια αλλά για το Αιγαίο πράγμα λογικό μια και στριμώχτηκε.
Από την στιγμή που η Ελλάδα δεν μπορεί-δεν θέλει να το κρατήσει αναμενόμενο είναι να προσπαθήσει να ικανοποιήσει τις επιδιώξεις της.
Επίσης λογικά η κατάλληλη στιγμή δεν είναι τώρα αλλά σε ένα με δύο χρόνια που οι συνεχείς περικοπές σε OPEX θα έχουν κάνει την δουλειά τους.θα έχουν κάνει την δουλειά τους.
Η Άγκυρα μέσα από το διάλογο έχει μόνο οφέλη να αποκομίσει ακόμα και εάν δεν υπάρξει συμφωνία, καθόσον όταν οι μονομερείς της διεκδικήσεις γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης, μετατρέπονται στα μάτια της διεθνούς κοινότητας σε πολιτικά “νομιμοποιημένες” διμερείς διαφορές.
Απέναντι σε αυτή την τακτική της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής από ελληνικής πλευράς προβάλλονται η ανάγκη περί διασφαλίσεως κλίματος “μη πολέμου” ή “μείωσης της έντασης στο Αιγαίο” καθώς και η ανάγκη περί μιας γενικώς “αναγκαίας” ελληνοτουρκικής φιλίας η οποία θα αποτελέσει τη βάση για “βήμα προς βήμα” βελτίωση των σχέσεων.
Με την τακτική του διαλόγου μπορεί να επιτυγχάνεται η απώθηση απειλητικών καταστάσεων που δημιουργεί σταθερά και επίμονα η Τουρκία, πρέπει όμως στο πλαίσιο του υπόψη διαλόγου να καταστούν σαφή δύο καίρια ζητήματα.
Αφενός τι θα συνιστούσε ελληνική επιτυχία σε έναν πολιτικό διάλογο με την Τουρκία, αφετέρου δε ποια θα ήταν η αποδεκτή από την Αθήνα εικόνα των ελληνοτουρκικών πραγμάτων και κυρίως ποια η θέση της Ελλάδας στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο μετά τον τερματισμό ενός “επιτυχούς” διαλόγου Αθήνας – Άγκυρας.
Η συμμετοχή σε ένα πολιτικό διάλογο με την Τουρκία απαιτεί καθαρό σχέδιο για έναν καλά υπολογισμένο “συμβιβασμό” καθώς και ένα συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, ώστε να αποκλεισθεί κάθε περίπτωση υποχώρησης ή εμπλοκής σε χρονοβόρες και αδιέξοδες συνομιλίες, οι οποίες επιδεινώνουν τη θέση της Ελλάδας αλλά ουδόλως ζημιώνουν την τουρκική πλευρά.
Τα ζητήματα των χωρικών υδάτων, της υφαλοκρηπίδας και της χάραξης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, εφόσον λύνονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θα επηρέαζαν καθοριστικά τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας από τα Δαρδανέλια ως την Ανατολική Μεσόγειο.
Η Αθήνα έχει να αντιμετωπίσει μια νέα “ναυτική στρατηγική” εμπνεύσεως του κ. Νταβούτογλου, δια της οποίας η Άγκυρα θέλει να παγιώσει μια “ζώνη ασφαλείας” στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, να επιβάλει σταδιακά (με πολιτικά αλλά και στρατιωτικά μέσα) μια “συγκυριαρχία” με την Ελλάδα ως τον 25ο Μεσημβρινό στο Αιγαίο και να αρνηθεί την υφαλοκρηπίδα του Καστελόριζου, μέσω της οποίας ενώνονται οι ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.

Αυτό δεν είναι πρόβλημα “θεσμικής δυσαρμονίας”.
Αυτά είναι εκ των υστέρων αποτελέσματα διαχρονικής και μεγάλης έλλειψης θεσμών.
Δεν μπορεί να θυμόμαστε τώρα πως δεν λειτουργούν σωστά τα …δημοψηφίσματα, ή οι κανόνες.
Σαράντα χρόνια γκρεμίστηκε, λοιδωρήθηκε, απαξιώθηκε κάθε θεσμός.
Πολεμήθηκε κάθε κανόνας, στο όνομα δήθεν των ελευθεριών, ενώ οι κανόνες είναι εκεί για να διασφαλίζουν τις ελευθερίες των αδυνάμων (οι άλλοι τις έχουν μας λένε), μην τα ξαναλέμε, όποιος δεν καταλαβαίνει ακατάλληλος για διακυβέρνηση στον 21ο αιώνα, πλανήτη Γη, όβερ.
Άλλο να ελέγχονται οι θεσμοί, άλλο διαρκώς να μεριμνούμε να ανταποκρίνονται ακριβώς στα υψηλά καθήκοντά τους.
Κι άλλο επειδή κάποτε κάποιοι δεν λειτούργησαν να τους τελειώσουμε όλους. Όπως έγινε.
Και αυτοί που γκρέμισαν κάθε θεσμό όταν δεν τους βόλευε, είναι επικίνδυνοι.
Και αυτοί που κηρύττουν στο όνομα των θεσμών ενώ υπηρετούν τους εαυτούς τους, είναι επικίνδυνοι.
Σαράντα χρόνια αντί να φτιάξουμε θεσμούς σωστούς, τους γκρεμίζαμε.
Στο τέλος φτάσαμε, ο άξιος να την πληρώνει παντού.
Να εξαλείφεται, να απαλλοτριώνεται.
Στην πολιτική, στην οικονομία, στην επιχειρηματικότητα, στην κοινωνία.
Αυτό είναι έλλειψη θεσμών.
Τα μνημόνια ήταν αποτέλεσμα, όχι αίτιο.
Αποτέλεσμα έλλειψης θεσμών και δημιουργίας-διατήρησης υψηλού παραγωγικού και κοινωνικού επιπέδου, ενώ μας δόθηκαν εργαλεία.
Δεν το καταλάβαμε,θα το ζήσουμε όμως.
Δεν βρίσκεις το δίκιο σου στην εφορία, στην πολεοδομία, στο δικαστήριο, στη δουλειά σου δεν έχει αξιοκρατία.
Δεν θα το βρεις και στη Βουλή.
Δεν θα το βρεις στο ΕΣΡ.
Δεν θα το βρεις στον Άρειο Πάγο.
Δεν θα το βρεις στον ΠτΔ.
Δέν είναι το πρόβλημά μας η ερμηνεία του δημοψηφίσματος.
Απελπισμένα κάποιοι λέγαμε να μη γίνει,και εκεί νιώθεις ότι δεν υπάρχει πια τίποτα.
Εκεί που ψάχναμε ποιος μπορεί να σταματήσει αυτά που έρχονται.
Όχι για να μην εκφραστεί ο περήφανος ελληνικός λαός, αλλά γιατί βλέπαμε τον εκμαυλισμό του να έρχεται, πάνω σε ένα κύμα ψεκασμένης όψιμης περηφάνιας, περηφάνιας με λάθος τρόπους,για λάθος λόγους.
Ναί το είδαμε όλοι ότι ήταν βλακεία το ερώτημα.
Ναί φυσικά θα είναι βλακεία και η απάντηση.
Το ίδιο και η ερμηνεία της.
Το ίδιο και η συνέχειά της.
Οι θεσμοί είναι εκεί για να σταματούν το step one.
Mετά η κατρακύλα παίρνει φόρα.
Κι έχεις για …θεσμούς, επικίνδυνους νάρκισσους .
Δεν είναι οι σύγχρονοι Νέρωνες που σε 50+ μέτωπα κατακαίνε την ανεμόεσσα πατρίδα μας, πανελλαδικά.
Δεν είναι η αλλοπρόσαλλη, επικοινωνιακή Βαβέλ των κρατούντων.
Δεν είναι το κάθε κομματικό ρήγμα, το οποίο καθημερινά παγιώνεται και σε πολιτικό φαράγγι εξελίσσεται.
Δεν είναι οι πολεμικές ιαχές, μιας “αυτοκράτειρας” σε απόγνωση.
Δεν είναι “ο Ναός της Δημοκρατίας” ο οποίος, συστηματικά προσφέρεται για “Θέαμα”, με delivery και πατατάκια, εντός κι εκτός Ελλάδος.
Είναι ο πρωθυπουργός, ο οποίος, κατά δήλωσή του, δεν πιστεύει σε αυτά που έχει υπογράψει ότι θα τηρήσει.
Και μετά εξοργίζεται, επειδή οι διαφωνούντες υπουργοί, βουλευτές και συνεργάτες του, “κρύβονται” πίσω από την υπογραφή του;
Μα, ο πρωθυπουργός ηγείται διά του προσωπικού, αρνητικού παραδείγματός του! Πώς αξιώνει οι άλλοι να σεβαστούν την υπογραφή του;
Όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, δεν σέβεται τη δική του υπογραφή;
Με ό,τι πολιτικά κοστοβόρο και μοιραίο -η ασέβεια του πρωθυπουργού στην υπογραφή του- για όλους εμάς τους απλούς Έλληνες φορολογούμενους πολίτες, συνεπάγεται.
Η συνέχεια είναι προδιαγεγραμμένη,στις οθόνες μας, προσεχώς.
Τώρα αναζητείται ο πάτος.
Το βάθος του γκρεμού.
Όταν αναπηδήσουμε εκεί, θα ξέρουμε.
Αν έχουν απομείνει κάποιοι, να ξαναρχίσουν, κάτι.

Αλεξάκο!
Μανούλα μου!
Σε ζορίζουν, ε;
Μα νά θυμάσαι πίσω δε γυρνάς.
Αν γυρίσεις -εκτός που θα γίνει της εταίρας το κιγκλίδωμα και μέσα κι έξω- θα σε τρελάνουν στην ειρωνία και στην καζούρα, θα σου παίρνουν έναν-έναν τους δικούς σου και σε κανά μήνα θα σε ρίξουν στην απόξω.
Μέχρι και προδότη θα σε πούνε, οι εντιμότατοι σου “σύντροφοι”..
Το ξέρεις κι εσύ αυτό που λέω, αφού σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσες και ανδρώθηκες.
Όσο πιο γρήγορα ξεμπερδέψεις, λοιπόν, μ’ αυτούς και με τις άλλες τις τρελές στο κλουβί -ξέρεις άντε, στο κλουβί με τις τρελές, που λένε- τόσο το καλύτερο.
Ο Έλληνας έχει απωλέσει κάθε συλλογική αξία και όραμα τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στον “εκσυγχρονισμό” του και είναι πλέον παθητικός στη δική του ζωή και επιθετικός προς τους άλλους.
Δεν έχει το θάρρος να αντισταθεί στην πλημμύρα, τον ενδιαφέρει μονο να παρασύρει όσους μπορεί μαζί του.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα του μηδενισμού, για τον οποίο μάταια κάποιοι προειδοποίησαν.
Ακόμη δεν έχουμε δει τίποτα,η χρεομηχανή έχει στηθεί παγκόσμια για να αποκομίζει κέρδη από τη μελλοντική εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας εξαιτίας της οργανικής αδυναμίας του κεφαλαίου να αποκομίζει επαρκές ποσοστό κέρδους από την εκμετάλλευση της σημερινής ζωντανής εργασίας.
Γι’ αυτό υποθηκεύει μελλοντική εργασία, υποθηκεύει μελλοντικές γενιές εργαζομένων.
Πρόκειται για το πλασματικό κεφάλαιο, μια ειδική κατηγορία του κεφαλαίου, που είναι ό,τι πιο αδίστακτο, κυνικό, αδηφάγο και επιθετικό έχει γεννήσει το τέρας του κεφαλαίου από καταβολής της ύπαρξής του.
Το πλασματικό κεφάλαιο είναι ένας ψηφιακός βρικόλακας που πίνει αίμα (Μαρξ) από τα αγέννητα παιδιά της εργασίας.
Ο κυνικός Σόιμπλε, ο ψυχρός Ντάισελμπλουμ και ο παμπόνηρος Γιουνκέρ είναι η ενσάρκωσή του σε ανθρώπινες προσωπικότητες.
Το πλασματικό κεφάλαιο δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το παραγωγικό ή το βιομηχανικό ή τα άλλα τμήματα του κεφαλαίου, όπως πρεσβεύουν διάφορες θεωρίες.
Κάθε ένα από αυτά συμπλέκεται βαθιά και αξεδιάλυτα μαζί του, θησαυρίζει μέσω αυτού και ηγεμονεύεται εθελοντικά και συνειδητά από αυτό.
Η ελληνική κυβέρνηση των παιδιών του Κύρκου και του Φλωράκη , πολύ γρήγορα μεταμορφώθηκε σε πεντάμορφη που υποκλίθηκε στο τέρας και διαστρέβλωσε τη δημοκρατική εντολή του λαού της Ελλάδας υποχωρώντας από οποιοδήποτε αίτημα διαγραφής του χρέους.
Από κει και πέρα, βαδίζει προς τη συνέχιση του πολέμου της λιτότητας με άλλα μέσα, προς την αντικατάσταση των Μνημονίων με άλλες λέξεις και προς την επέκταση των εφαρμοστικών νόμων με ευφημισμούς.
Αυτή η πορεία όμως την οδηγεί σε αναγκαστικό διχασμό με τη δημοκρατική μορφή του προσώπου της, με τον δημοκρατικό χαρακτήρα της καταγωγής και των εξαγγελιών της.
Την οδηγεί σε σύγκρουση με τις λαϊκές προσδοκίες που την ανέδειξαν και με τη λαϊκή εντολή που ανέλαβε να υλοποιήσει.
Αυτή η πορεία δεν θα είναι χωρίς ρήξεις και ρήγματα.
Κι ενώ τα σούργελα της ψευτοαριστεράς θα δώσουν νέο σόου σήμερα στη Βουλή, η ΝΔ και τα υπόλοιπα κόμματα θα έχουν εγκλωβιστεί στη λογική της στήριξης μη τυχόν και πέσει η κυβέρνηση.
Αποχαύνωση, αυταρέσκεια, μηδέν αυτοκριτική, κουβέντες καφενείου, φραπουτσίνο και θεσούλα στο δημόσιο για τον Γκρέκο Μασκαρά που νομίζει ότι έχει δει τα χειρότερα και δεν υπάρχουν άλλα.
Αμ δε , πολίτες μου με τα φουσκωμένα στρώματα από τις καταθέσεις.
Υπάρχει κι άλλος πάτος κι όσο δεν επιλέγετε να αντιδράσετε και να δράσετε πατριωτικά τόσο το τέλος πλησιάζει.
Και δεν θα είναι κανείς εκεί να κλάψει ,για μια χώρα με σπουδαία ιστορία αλλά με ντροπιαστικό παρών και άδηλο μέλλον.

Eκλογές;
Καί μέ ποιό πρόταγμα; Μέ ποιά προεκλογική δέσμευση;
Γιά ποιό λόγο θά ζητήσει νά τόν ψηφίσουν;Γιά ποιά μετεκλογική πορεία;
Θά ξεκαθαρίσει τή θέση του ώς πρός τό ευρώ, τήν Ευρώπη καί τά συνεπαγόμενα σκληρά μέτρα;
Θά αποκλείσει τήν έξοδο καί τήν επιστροφή στή δραχμή, ή θά αφήσει πάλι υπονοούμενα κρατώντας όλα τά ενδεχόμενα ανοιχτά;
Πού θά απευθυνθεί;
Στό 36% πού παραπλάνησε αρχικά (πρόγραμμα Θεσ/νίκης), στό 62% πού παραπλάνησε στή συνέχεια (όχι στά σκληρά μέτρα, ναί στά σκληρότερα), στό άγνωστο καί περίεργα υψηλό (δημοσκοπικά) ποσοστό αποδοχής τού ιδίου (τό πάλεψε, αγωνίστηκε, έμεινε 17 ώρες άϋπνος, έρεψε απ’ τό ζόρι κλπ μπλά μπλά μπλά);
Ή θά κοιτάξει νά ξεκαθαρίσει τάχα τό κόμμα του από τούς (σήμερα) διαφωνούντες, γιά νά τούς αξιοποιήσει μελλοντικά όταν οί άλλοι οι κακοί, πού περιμένουν στή γωνιά, θά μάς σιχτιρίσουν άμεσα, οριστικά καί αμετάκλητα.
Καί μετά θά τούς καταγγέλλει γιά έλλειψη δημοκρατίας, επειδή δέν δέχθηκαν τήν (γιά 3η φορά σέ 6-7 μήνες) δημοκρατική έκφραση τού περήφανου καί αξιοπρεπούς λαού;
Tελικά πάλι σέ θολά νερά θά ψαρέψει;
Καί ο κόσμος;
Θά ψηφίσει ξέροντας τί θέλει ή πάλι θά μάθει τί ψήφισε καί γιατί, μετά τίς εκλογές;
Αλλωστε μιά χώρα πού δοξάζει καί αποθεώνει τήν αφασία, τήν αντίφαση, τήν ανοησία καί τό παράλογο, μοιάζει νά μήν νοιάζεται ούτε κάν γιά τήν ύπαρξή της
Ας δούμε λιγάκι τη διαδρομή τού 6μηνου…
Μετά από διαπραγματεύσεις με αερολογίες και μπαρούφες επιπέδου καφενείου,αλλάζουν γνώμη,και συμφωνούν στο 70% των μέτρων που προτείνονται.
Θολώνουν τα νερά και να αποσπούν αόριστες συμφωνίες τις οποίες δεν τηρούν..
Κατα την διάρκεια των “διαπραγματεύσεων” απομυζούν και τα τελευταία αποθέματα μετρητών του Ελληνικού κράτους για να πληρώσουν οφειλές προς τους “τοκογλύφους”,τις οποίες υπόσχονται οτι θα πληρώνουν στο ολον και στο διηνεκές
Γνωρίζουν οτι εχουν ήδη φτάσει στο σημείο που δεν μπορούν να πληρώσουν ουτε μισθούς αλλά δηλώνουν το αντίθετο , γιατί το κάνουν;
Aκούγονται κραυγές και ιαχές για τους Γερμανους κατακτητές αλλά επίσημα δεν ζητάμε πολεμικές αποζημιώσεις ούτε αναγκαστικά δάνεια.
Η Ζωιτσα κυκλοφορεί μεχρι και τηλεοπτικά σπότ στην τηλεόραση των ψηφοφόρων της με τίτλο ” Μετρησε το διάγραψε το” πείθοντας τους βολικούς αναγκαίους να μην πληρώνουν ούτε τα δικά τους ιδιωτικά χρέη.
Μά όταν τελικά συναντούμε την Μέρκελ καταπίνουμε την γλώσσα μας.
Στραγγίσαμε λοιπόν και τα αποθεματικά του κράτους ωστε να το παίξουμε Ξανθόπουλοι στο άμεσο μέλλον.
Οι δηλώσεις των φραπεδόβιων στελεχών υπόσχονται ρήξη την μία μέρα και Συμφωνία την επόμενη.
Ο Λαπαβίτσας κάνει περίεργες δηλώσεις κάθε βδομάδα το ιδιο και ο Λαφαζάνης.
Ο κόσμος αποσύρει 60 δις καταθέσεων κάτι που η κυβέρνηση μάλλον δεν θεωρεί πρόβλημα και σφυρίζει αδιάφορα.
Ο “γερμανοτσολιάς” Στουρνάρας βγαίνει να προειδοποιήσει , και στοχοποιείται.
Ενώ μας φλόμωναν στην μπαρούφα για το κακό χρέος επεβάρυναν τον δανεισμό κατα 60 δισεκατομμύρια Ευρώ μέσω του ELΑ.
Δανειζόταν για το τραπεζικό συστημα που κατερρεε επειδή οι ανεύθυνοι Υπουργοί και βουλευτές της μίλαγαν για Κούγκι και Ευρωπαική καταστροφή.
Στραγγίσαμε λοιπόν και τις τράπεζες ωστε να χρειάζονται ανακεφαλαιοποίηση
Δημοψήφισμα , χρεοκοπία και κλείσμο τραπεζών
Πρίν βάλουμε επίσημα υπογραφή στην συμφωνία , ο Λαφαζάνης παραδίδει στον Τσίπρα μια λίστα με 45 ονόματα βούλευτών Συριζα που θα ανεξαρτητοποιηθούν εν οψει της οποιασδήποτε συμφωνίας.
Ο Τσίπρας ξαφνιάζεται ,μά  “δεν υπάρχει αλλη οδος πρόεδρε απο το να ρίξεις την ευθύνη αλλού.”
Γνωρίζαμε πλήρως και υπογράψαμε ως χώρα τον κανονισμό λειτουργίας του Ευρωσυστήματος , κατα συνέπεια όσο μπορεί κάποιος να κατηγορεί τον Ντραγκι οτι κλείνει την στρόφιγγα για να πιέσει πολιτικά αλλο τοσο εύκολα μπορεί κάποιος να υιοθετήσει την εντελώς αντίθετη θεωρία συνομωσίας.
Το blame game ειναι απλό ,μολις εκλειναν οι τράπεζες θα κατηγορούσαμε τους κακούς Ευρωπαίους και θα κερδίζαμε ανετα το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα που σκόπιμα σχεδιάσαμε.
Φερνουμε την πραγματική οικονομία στα γόνατα ωστε να μας εκλιπαρεί ο λαός για την λύση
Παρά την νωπή λαική εντολή ρήξης ο πρωθυπουργός υπογράφει μνημόνιο που δεν θα τολμούσε ουτε καν να κοιτάξει ο Σαμαράς.
Γυρίζει στην Ελλάδα και προσπαθεί να μας πείσει οτι τελικά πείστηκε οτι αυτοι είναι οι κανόνες της Ευροζώνης ,και οτι τελικά δεν είχαμε αλλη εναλλακτική, παρά το οτι ο ίδιπαρος μεχρι και μια εβδομάδα πρίν μας επεισε για το αντίθετο …
Απο την άλλη εχουμε τους Συριζαίους που διαχωρίζουν την θέση τους αλλα δεν παραιτούνται ουτε κανείς τους διαγράφει απο το κόμμα
“Οι Ευρωπαιστές Τσιπραίοι  παρά το ΟΧΙ συμφώνησαν μνημόνια!!!!”
Οι υπόλοιποι δημιουργούμε λοιπόν ενα συμπαγές σώμα βουλευτών μέσα στον “Ευρωπαικό” Συριζα που δεν συμφωνεί και δεν ψηφίζει αλλά δεν φεύγει.
Απλά στέκεται εκεί και μας δείχνει το μεσαίο δάχτυλο οταν οι δικοί τους καίνε για 100η φορά την Αθήνα.
Σε λίγο θα ακούσουμε τα νέα ,ότι δεν χρειαζόμαστε πια τον Τσίπρα-αποσταθεροποίηση.
Οι αντιμνημονιακές κραυγές και ιαχές ακούγονται σε όλη την χώρα
Το ενοπλο τμήμα … βαζει φωτιές , το ΚΚΕ συμπαρίσταται , οι ψευτο εθνικιστές υποστηρίζουν.

Οι κυβερνώντες ΔΕΝ είναι σε θέση να εκπέμψουν πλέον ούτε σοβαρότητα ούτε ασφάλεια ούτε αξιοπιστία.
Η γερόντισσα μάνα πού απέσυρε τα λεφτά της απ’τη τράπεζα με δική της, προσωπική πρωτοβουλία,δείχνει ότι δεν έχει ούτε την ελάχιστη εμπιστοσύνη στη κυβερνώσα θυγατέρα της.
Εμένα αυτό το ποιοτικό στοιχείο με έθελξε και αυτό βρήκα πιο ενδιαφέρον.
Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι αδιαφορώ για την εύκολη πιθανότητα να είναι με εντολή της κόρης που αποσύρθηκαν.
Το θεωρώ ποταπά εύκολο να το σχολιάσω παρόλο ότι το θεωρώ και το μέχρι βεβαιότητας πιθανότερο.
Το σημαντικό για μένα λοιπόν είναι η απαξία καθαυτή που εκπροσωπεί αυτή η κυρία σαν πολιτικό προσωπικό, τόση που να την περιφρονεί σαν πηγή κύρους, πειθούς και επιβολής ακόμη και ο εντελώς στενός πυρήνας των οικείων της.
Λέει πολλά, πάρα πολλά αυτή η λεπτομέρεια και ακριβώς αποδεικνύει ότι τα πρόσωπα είναι πολύ πιο σημαντικά από την όποια ιδεολογία εκπροσωπούν και υπηρετούν.
Ο λαϊκισμός του Σύριζα και των Ανέλ είχαν ως αποτέλεσμα, “ένα δήθεν σχέδιο γεμάτο ελπίδες και προσδοκίες” που πούλησαν αβίαστα στο λαό προεκλογικά, να έχει καταλήξει σε “ένα σχέδιο με κοινούς φόβους και σύγχυση”.
Αυτοί οι κοινοί φόβοι, τους οποίους “ανακάλυψε” τελευταία απ’ όλους η σημερινή Κυβέρνηση ,παρά το γεγονός ότι για πέντε ολόκληρους μήνες τους “πότιζε”, οδήγησαν σε κατ’ ανάγκη σύμπλευση της με τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της αντιπολίτευσης.
Όμως η νηφαλιότητα, η σύνεση και η αποφασιστικότητα που πρέπει να επικρατήσουν για να υποστηριξουν αυτή την τελευταία εναγώνια προσπάθεια ανάταξης της χώρας δεν βρίσκουν υπό τις επικρατούσες συνθήκες έφορο έδαφος.
Όσο δεν διασφαλίζεται αυτό το έδαφος, τόσο ο κίνδυνος θα περαμένει και θα παραμονεύει.
Το ίδιο ανησυχητικό – ίσως και περισσότερο – είναι το γεγονός ότι “οι περισσότεροι Έλληνες περιμένουν πως οι ζωές των παιδιών τους θα είναι χειρότερες από τις δικές τους”.
Κι αυτό γιατί εκείνος που περιμένει είναι εκ φύσεως παθητικός.
Αντί να κινηθεί, να δράσει, να σκεφτεί δημιουργικά παραμένει απλός θεατής.
Αντί να προβληματισθεί και να λύσει προβλήματα αναλώνεται στην προσπάθεια να αποδώσει ευθύνες για κακώς κείμενα, χωρίς να είναι διατεθιμένος να αναλάβει το κόστος εξάλειψής τους.
Κι αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι αυτά τα “κακώς κείμενα” κάποτε τον βόλεψαν-βόλευαν και “προσδοκά” να τον βολέψουν εκ νέου.
Διότι “κακώς κείμενα” είναι εκείνα που δεν μπορούμε να τα εκμεταλλευτούμε εμείς αλλά κάποιοι, για τους οποίους ήταν “κακώς κείμενα” όταν τα εκμεταλλευόμασταν εμείς.
Όσο δεν αρχίζουμε να σκεφτόμαστε ώστε να μπορούμε και να ελπίζουμε αλλά συνεχίζουμε να ελπίζουμε στο θαύμα ,για να μη σκεφτόμαστε δύσκολες αποφάσεις, τόσο θα προβάλουμε ως λυτρωτικό “ένα σχέδιο με κοινούς φόβους και σύγχυση”.
Αλλά πως να γίνει αλλιώς αφού είναι κι αυτό ένα από τα “κακώς κείμενα” που βολεύουν και προσφέρονται προς εκμετάλλευση;
Το επιχείρημα “ο βρεγμένος την βροχή δεν την φοβάται” είναι ψευδές και παραπλανητικό.
Δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι που το λένε οικονομία , πάντα υπάρχει η δυνατότητα για μεγαλύτερη και πολύ επώδυνη πτώση,μέ πολύ μεγάλες συνέπειες στο βιοτικό μας επίπεδο, στην παιδεία, στην υγεία, στις προοπτικές των παιδιών μας, στά πάντα !
Σημασία έχει τι ακριβώς είναι σε θέση να υπηρετήσει πια η τραγική συγκυβέρνηση κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες, κάποιος που έλαβε σαφή εντολή να κινηθεί αντίθετα από την κατεύθυνση που ο άνεμος της τραγικής απειρίας του , στρέψανε σήμερα τη ρότα του.
Οι επόμενες εκλογές που δεν θ΄αργήσουν, θα απαντήσουν τελεσίδικα στο ερώτημα.
Με άλλο πλήρωμα πας για εξερευνήσεις στους ωκεανούς και με άλλο για να πιάσεις καλαμάρια.
Δεν έχω υποστηρίξει ποτέ την επιστροφή στη δραχμή, όχι γιατί σέβομαι την “ιερή αγελάδα” της ‘Ευρωπαϊκής Ολοκληρωσης” αλλά γιατί, με όση ανάλυση μπορώ να κάνω, θα ήταν επιζήμιο για το εθνικό συμφέρον, με τα δεδομένα που υπάρχουν.
Ωστόσο, κανείς πια δεν μπορεί να αποκλείσει τόποτε πλέον,είτε με δικιά μας υπαιτιότητα και πρωτοβουλία, είτε με Γερμανική.
Άλλωστε το Μνημόνιο Τσίπρα, δεν βγαίνει.
Επομένως, να γίνει η τεχνική προετοιμασία – και αχρείαστα να’ναι όλα αυτά!
Οι αγορές πια αμφιβάλω κατά πόσο θα αντιδρούσαν αρνητικά, μιας και ήταν ο ίδιος ο Σόυμπλε που ήθελε αναφορά σε Γκρέξιτ στο κείμενο της συμφωνίας και τέλος πάντων, παίζει ως ενδεχόμενο και επίσημα.
Τουλάχιστον, άν είναι να συμβεί το απευκταίο, να μην έχουμε τα τραγικά του στυλ “δεν μπορούσα από τα 5 άτομα να το διαδώσω σε 500+ για να τυπώσουμε” και “θα χρειαζόμασταν μήνες για την εκτύπωση”, που έλεγε ο Βαρουφάκης μετά το δημοψήφισμα.
Διαχείριση ζημιάς λοιπόν , εδώ που μας φτάσανε οι ασαφείς ολίγιστοι.