Η Ιστορία διδάσκει ότι τίποτα δεν διδασκόμαστε από αυτήν.
Πήγα να σηκώσω αυτά τα 60 ολόκληρα ευρώ απο τό ΑΤΜ στήν πλατεία τού χωριού.
Όπου ένα ζευγάρι νέων ,περιμένοντας κι αυτοί έχουν πιάσει την κουβέντα και δέν προχωρούν.
Έρωτας στην ουρά του ΑΤΜ… στό δελτίο για τά μετρητά.
Με συγκίνηση συλλογίζομαι ότι δεν φέρνουν μόνο αξιοπρέπια τούτοι δώ πού κυβερνούν ,μα λύνουν και το δημογραφικό!
Λυπούμαι πάρα πολύ για όσα σάς έχω καταλογίσει…“τυφλός ην και ανέβλεψα”.
Η κομματική κυβερνητική νομεκλατούρα επιδεικνύει μέ περίσσιο θράσος στοιχεία ανορθολογικής συμπεριφοράς .
Κουμπούρια ,ελληνικές σημαίες τής επανάστασης στη Μανη της 17ης Μαρτίου- επιδυκνείονται και κοσμούν τόν διαδυκτιακό τσαμπουκοπατριωτισμό.
Ένα μίγμα κατσαπλιά -που ετοιμάζεται να μετατρέψει την Ελλάδα σε Βόρειο Κορέα- και  τζιχαντιστή οπλισμένου με εκρηκτικά, που είναι έτοιμος να πεθάνει “μετά των αλλοφύλων”. Λέμινγκς που είναι έτοιμα να αυτοκτονήσουν ομαδικά βουτώντας στον γκρεμό.
Το χειρότερο απ’ όλα όμως είναι ότι υπάρχουν και αυτοί που πραγματικά επιθυμούν και ηδονίζονται με την ιδέα ενός Grexit που θα καταστρέψει τη χώρα.
Οποιαδήποτε αντίθετη πρόβλεψη χαλάει τη φαντασίωσή τους.
Τα πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα για τη χώρα και πηγάζουν από τήν επικύνδινη απειρία και τις θολοιδεοληψίες πού κυριαρχούν.
Υπάρχει πολύ σοβαρός κίνδυνος για Εθνικό διχασμό και οι ευθύνες ανήκουν στη κυβερνητική πλευρά, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία γι’ αυτό.
Ακόμα και θεσμικοί παράγοντες που η θέση τους πρέπει να τους καθιστά πρωταγωνιστές της εθνικής συμφιλίωσης, έχουν μετατρέψει το αξίωμά τους σε εργαλείο διχασμού.
Αυτός ο τσαμπουκο-ψευτοπατριωτισμός, θα μπορούσε να ορίζεται ως η παράπλευρη ψυχεδελική ωφέλεια ενός υπαρκτού Αρμαγεδώνα.
Αν πάλι θέλει νά ερμηνεύσει κανείς με βάση τις ψυχολογικές θεωρίες, αυτήν την έξαρση τσαμπουκο-ψευτοπατριωτισμού , θα την κατέτασσε ίσως στην πρώτη φάση αντίδρασης σε μια μεγάλη απώλεια, που δεν είναι άλλη από την άρνηση της οδυνηρής πραγματικότητας, της ατομικής χρεωκοπίας του καθένα μας και της χώρας μας, αθροιστικά.
Αρνούνται να δεχτούν τήν πραγματικότητα του οικονομικού κραχ και εμφανίζουν τους τελευταίους σπασμούς ενός ωχαδερφικού ψευτοπατριωτισμού.
Οι επόμενες τρεις φάσεις ψυχεδέλειας στη μεγάλη απώλεια-σοκ,ο θυμός-η απογοήτευση-και τελικώς η αποδοχή, έπονται συνήθως, χρονικά.
Μέ αυτή την κυβερνητική σύνθεση, με αυτό το κομματικό υπηρεσιακό προσωπικό, οι δημιουργικές πολιτικές και η διακυβέρνηση για τήν όποια επανεκκίνηση καί για κοινωνική συνοχή είναι αδύνατες.
Σέ μια μακρά διαπραγμάτευση – οπερέττα, είδαμε το κακό πολιτικό μείγμα, την πολιτική απειρία και ανεπάρκεια των νεοφώτιστων , με αιθεροβάμονες φαντασιώσεις, κακές ΑνδρεοΠαπανδρεϊκές μιμήσεις (χωρίς έλεγχο του κόμματος) και αδυναμία να εκτιμηθεί η συγκεκριμένη κατάσταση.
Αυτό πού υπολόγιζαν και υπολογίζουν είναι να διατηρηθεί το αποτυχημένο μετεμφυλιακό (και κυρίως το μεταπολιτευτικό) “κοινωνικό συμβόλαιο” στην Ελλάδα, του πελατειακού κράτους και των εξασφαλισμένων πελατών του.
Όμως τό βασικό ερώτημα είναι “Ποιά Ελλάδα θέλουμε”;
Να συνεχίσουμε, έστω “με δάκρυα και ιδρώτα” (πού λεει κι ο κ. Βαρουφάκης), την επίπονη κοινή πορεία με την κοινή συντροφιά, αλλάζοντας όμως ως κοινωνία τον κρατικό “κακό εαυτό μας”, απορρίπτοντας επιτέλους τις κληρονομιές του μακροχρόνιου Οθωμανισμού και φροντίζοντας για κοινωνική συνοχή αντί για εγωϊσμό και λάϊφ-στάϊλ;
Ή ν’ ανοίξουμε πανιά για άγνωστες θάλασσες, μοναχικοί, αδιόρθωτοι και πτωχαλαζονικοί;
Η ζαριά τών ζαλισμένων απο τους καπνούς τζογαδόρων, έρχεται σαν μια νεροποντή που ταράζει όλο τον βάλτο, ελληνικό και ευρωπαϊκό, τον πλημμυρίζει και μετατρέπει τα στάσιμα νερά του σε κινούμενα.
Όσοι πολίτες έχουμε βιώσει τήν σκληρή πραγματικότητα τής ελεύθερης αγοράς και γνωρίζουμε τον τόπο μας και πού ανήκει, τη θέση μας μέσα στη σκληρότατη ελληνική κοινωνία του όψιμου καπιταλισμού και την διαδρομή μας, θα επιλέξουμε (αυτο ήταν άλλωστε και το προεκλογικό σύνθημα τών κυβερνώντων) να συνεχίσουμε “με δάκρυα και ιδρώτα” την επίπονη κοινή πορεία.
Αγωνιζόμενοι μαζί με τους εργαζόμενους της λοιπής Ευρώπης, μέσα από τήν κρίση αφού έτσι το θέλει η ιστορία.
Είμαστε σόφρωνες και βασικά δεν είμαστε αυτόχειρες.

Τον τελευταίο καιρό γίνεται επίκληση στην “κοινή λογική”,  τον μοναδικά αντικειμενικό, αδιάψευστο και υπεράνω κάθε υποψίας τιμητή των τεκταινομένων.
Όταν  η επίκληση τής “κοινής λογικής” γίνεται για τη διατύπωση και δικαιολόγηση κρίσεων οποιασδήποτε μορφής “αμφισβητείται”, γιατί η κοινωνία δέν είναι πλέον ενιαία, καθ’ όσον διατρέχεται από ποικίλα και διασταυρούμενα αξιολογικά συστήματα και πεποιθήσεις,  και δεν εκπροσωπείται από έναν και μόνο “νου”, αλλά από πολλούς.
Τι τελικά κράτος θέλουμε;
Τι είδους μεταρρυθμίσεις;
Τι μέλλον γι’αυτή τι ριμάδα Χώρα;
Θέλουμε να είμαστε ένα Ευρωπαϊκό κράτος στα Βαλκάνια ή ένα Βαλκανικό κράτος στην Ευρώπη;
Πρώτα επιτέλους να τελειώνουμε με τα υπαρξιακά μας, να φτιάξουμε τα του Οίκου μας.
Μόνο οι ανένταχτοι, οι ανυπόταχτοι της ψυχής και του πνεύματος μπορούν να συντηρήσουν τη Φλόγα της Δημιουργίας σε αυτή τη Χώρα.
Δεν έχεις αξιοπρέπεια όταν ζητιανεύεις δανεικά.
Όταν είσαι ανίσχυρος είσαι έρμαιο του ισχυρού.
Και οδηγούμαστε ξανά στο αγαπημένο μας σπορ.
Το Διχασμό!!
Άξιοι της Μοίρας μας λοιπόν.
Οι Πολιτικοί τωρινοί μας εξουσιαστές,που ετοιμάζουν απλά μια ηρωοποιημένη έξοδο μέσω εκλογών με ανύπαρκτους πολιτικούς αντιπάλους, καθοδηγούν τη Μάζα και δημιουργούν διχαστικά διλλήματα στο Λαό ανακαλύπτοντας πάντα εξωτερικούς Εχθρούς, ανήμποροι να αναλάβουν τις Ιστορικές τους ευθύνες.
Δυστυχώς πολύ εύκολα μιλάμε για αξίες, αλλά δύσκολα ζούμε με αυτές.
Κάποτε η Αριστερά (όχι του υπαρκτού-ολοκληρωτικού σοσιαλισμού) είχε Ήθος, ‘Όραμα, Αισθητική, Προσωπικότητες.
Η σημερινή δυστυχώς ,όπως εκφράζεται από το Σύριζα –Ανέλ, είναι ένα εθνολαικίστικο σύμπλεγμα, προσκολλημένο σε ένα παρελθοντικό δογματισμό, με ιδεολογικές ονειρώξεις που αδυνατεί να ακολουθήσει και να κατανοήσει τις κατακλυσμιαίες και κοσμογονικές αλλαγές που επιτελούνται σε Κοινωνικό, Πολιτικό, Οικονομικό περιβάλλον σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η ελευθερία είναι το υπέρτατο αγαθό, μαζί με τη δικαιοσύνη – ισότητα.
Όμως “Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης. Φρόυντ”.
Και εμείς είμαστε ευθυνόφοβος Λαός.
Κρίμα… όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι με τους Άλλους…άρα είναι εχθρός…και εμείς είμαστε πάντα οι άλλοι για κάποιους που απλά δεν τους αρέσει η γνώμη μας.
Και από αυτό τίποτα πιο φασιστικό και επικίνδυνο δεν υπάρχει.
Προσωπικά δηλώνω Ρομαντικός -για άλλους δεξιός, άλλους αριστερός, άλλους κοντός, άλλους χοντρός, άλλους μερκελιστής ,άλλους προδότης και ότι του κατεβάσει του καθενός …

Eπικαλούνται την πατρίδα και τον πατριωτισμό,τα μεταΚομιντερνικά κακέκτυπα-τα παιδιά τού κομματικού σωλήνα μαζί με την “νταιλίδικη” δεξιά ,αυτοί που υπηρετούν το ήθος τού πώς θα λιγδώσει το άντερο – μόνο.
Η καρδιά που φλογίζεται από ανιδιοτελή αγάπη για την πατρίδα δεν περιλαμβάνεται …παρά τα κορκοδεiλια δάκρυα .
Βρισκόμαστε σε μια εποχή σύγχυσης όπου οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους.
Η πιο χαρακτηριστική εικόνα της φθοράς δεν είναι ο κυνικός εκμεταλλευτής αλλά ο κυνικός εκμεταλλευόμενος, ο κυνικός δυστυχής στο πλαίσιο της κοινωνικής και συλλογικής του ζωής, που αρνείται πεισματικά να αλλάξει τις βασικές συνθήκες της ζωής του, επιλέγοντας μια μακρόχρονη μικροαστική μιζέρια, και την ύπνωση εντός αυτής, την έξοδο από την οποία μερικές φορές νοσταλγεί- “θα μπορούσε να γίνει αλλά…”- αλλά ποτέ δεν αποπειράται.
Το ψέμα στα μεγάλα- στα αισθήματα, στις ιδέες, στη στρατηγική, στις κομβικές επιλογές- είναι η άμυνα της φθοράς.
Είναι το ψέμα η αμυντική ψευδολογία, η αδυναμία αντιμετώπισης της πραγματικότητας, με φτηνούς τακτικισμούς και με εξυπνακίστικα κόλπα.
Ο κυνικός δυστυχής– εκμεταλλευόμενος καθίσταται ο ιδεωδέστερος στυλοβάτης όσων τον περιορίζουν ασφυκτικά, ο πιο εμμονικός υπερασπιστής εκείνων που ληστεύουν τη ζωή του.
Η Ελλαδα της εργασίας και της προόδου και η Ελλαδα των βολεμένων, των κομπλεξικών και των ψεκασμένων.
Τό αναγγελθέν δημοψήφισμα ήταν μια κίνηση απελπισίας, μια κίνηση τακτικής για να πείσουν τους δανειστές ότι είναι ικανοί αυτόχειρες.
Η ουσία είναι ότι οι πιστωτές αποσύρουν την πρόταση τους και οι εξελίξεις είναι πυκνές.
Το ερώτημα στο δημοψήφισμα πώς θα τεθεί,άν “υπάρχει Ζωή μετά τον πολιτικό θάνατο”;
Το σχέδιο για την κατάληψη της εξουσίας (οχι της κυβέρνησης αυτη την έχουν) ήταν πολύ καλά οργανωμένο,και τίποτε άλλο δεν υπήρξε.
Ούτε διαπραγμάτευση, ούτε σχεδιασμός , ούτε ομάδα κρούσης, τίποτε.
Μόνον πρόθυμοι υπηρέτες αλλοτρίων σκοπών.
Τόλμησε ο Κοτζιάς ως υπεξ, προχθές, να πεί μέσα στα Σκόπια ότι είναι δικαίωμα των σκοπιανών να προσδιορίσουν το όνομά τους, “Μακεδονία”, και δεν κουνήθηκε φύλλο.
Δεν ένοιαξε κανέναν μα κανέναν.
Βρισκόμαστε ενώπιον ενός μυθριδατισμού της κοινωνίας;
Καί μάλλον έτσι είναι, γιατί σ΄έναν τέτοιο λαό ένας τέτοιος κυβερνήτης του πρέπει.
Εμείς όμως τί φταίμε;

Lasciate ogne speranza voi ch’ intrate (Αφήστε κάθε ελπίδα, εσείς που μπαίνετε),αναφέρει η επιγραφή στην είσοδο της κολάσεως, από τη “Θεία Κωμωδία”
Βλέποντας τα πολιτικά δρώμενα νομίζω ότι πλέον μπορούμε να καταλήξουμε ότι σοβαρός και ηγέτης είναι έννοιες ασυμβιβαστες τουλάχιστον για τήν ώρα.
Θεωρώ  ότι είναι αναγκαία η ολική επαναφορά του φυσικού ηγέτου .
Είναι αυτός που πριν κάνει κριτική στους κακούς ξένους θα κάνει κριτική στον εαυτό του, στη συνέχεια στον ψηφοφορο του, και σε όλες τις ελαττωματικες συμπεριφορές που γενιές τώρα οδηγούν τη χώρα στον κατηφορο.
Και στην συνέχεια θα εμπνεύσει στην αλλαγή σε ατομικό επίπεδο, σε επίπεδο οικογένειας, μικροκοινωνιας και ύστερα χώρας.
Η αναγκαιότητα ολικής επαναφοράς του φυσικού ηγέτου είναι επιβεβλημένη στις παρούσες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες , η  δε διαδικασία της αλλαγής τού πολιτικού σκηνικού  θα πρέπει να ξεκινήσει αντίστροφα, από κάτω προς τα απάνω, από εμάς με μια γενναία αυτοκριτική.
Για να διορθώσεις όμως το λάθος πρέπει πρώτα να το συνειδητοποιησεις.
Βλέποντας τα γεγονότα των τελευταίων ετών με αποκορύφωμα το ξεφτιλικι των τελευταίων ημερών δε θυμωνω ούτε με τον Τσιπρα, ούτε με το ΣΥΡΙΖΑ, το Schäuble το Σαμαρά τον Παπανδρέου κτλ.
Αισθάνομαι μόνο ντροπή και ξεφτίλα για το που καταντησαμε, για το πως καταφέραμε να τα κάνουμε όλα λάθος και.. το χειρότερο.. για το ότι ακόμη κανένας μας δεν είναι διατεθειμένος να κάνει την αυτοκριτική του και να αναλάβει τις ευθύνες του..
Αντιθέτως βλέπω να συμπεριφερομαστε σαν κακομαθημενα νήπια και να παίζουμε την κολοκυθια των ευθυνών..
Και μάλιστα με οπαδικο τρόπο..
Κρίμα γιατί κάποτε ειμασταν περήφανος λαός ,στοιχειωδης εγωισμος μας έχει μείνει;
Η Ελλάδα είναι ήδη  (με τό ένα πόδι) …εκτός Ευρώ σε default, χωρίς τραπεζικό σύστημα και τελειωμένο τουρισμό, τουλάχιστον για φέτος αλλά το πιθανότερο και για του χρόνου.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου.
Όπως προκύπτει για κρίσιμα εθνικά θέματα αρκούν 151 ψήφοι στην Βουλή των 300 βουλευτών.
Για κοινωνικά ζητήματα – εξαιρουμένων των δημοσιονομικών – θα χρειαζόταν η αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών και προψηφισμένο από την Βουλή νομοσχέδιο.
Άρα όντως νομιμοποιείται η οποιαδήποτε κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τον θεσμό του δημοψηφίσματος για κρίσιμα εθνικά θέματα’ και μάλιστα όσες φορές θέλει.
Τα ανωτέρω δεν γράφονται για να αμφισβητήσουν το γεγονός ότι μια κυβέρνηση βερμπαλιστών ανοήτων – που μάλλον εσκεμμένα επιλέχθηκαν να είναι τέτοιοι – οδήγησαν την χώρα σε μια προαναγγελθείσα καταστροφή.
Το παλιό σχέδιο του Γεωργάκου του Μικρού και των πατρόνων του, υλοποιείται τώρα με το επιπρόσθετο στοιχείο της “υπερήφανης” αυτοχειρίας.
Εκεί που ο πρώτος υπαναχώρησε μπροστά στον φόβο της κρεμάλας, ο αφέντης της Ροζ αριστεράς ήδη προβάλλεται σαν εθνικός ήρωας και χαρισματικός ηγέτης από τον εσμό των πληρωμένων μικροφωνακλάδων του γυάλινου βυζιού…
Νομίζω ότι και στο δίλημμα,μνημόνιο των δανειστών ή μνημόνιο του κ. Τσίπρα,πάλι η ψήφος του λαού θα ήταν υπέρ του δευτέρου,οπότε μάλλον μικρή η διαφορά.
Το θέμα είναι ότι ο κ.Τσίπρας δεσμεύτηκε στις 25/1/2015 να διαπραγματευτεί,αλλά πρωτίστως με την εγγύηση οτι θα μείνουμε στο ευρώ.
Από τη στιγμή που έφτασε τη διαπραγμάτευση στο μη περαιτέρω και την χώρα στην άκρη του γκρεμού,θα πρέπει ή να υπογράψει σύνφωνα με αυτα που διακήρυττε συμφωνία ή να αποσυρθεί από την κυβέρνηση,αυτό θα ήταν πιό έντιμο.
Τώρα τί νομιμοποίηση μπορεί να έχει το αποτέλεσμα ενός δημοψηφίσματος όταν θα ψηφίσουν πολλοί άσχετοι,εμπαθείς αναρχοαριστεροί επαναστάτες της άρνησης και του όχι πάντα σε όλα,που το μόνο που θα καταλάβουν θα είναι το παραμύθι , ότι ναι σημαίνει φόροι και όχι,γλιτώνουμε από τους φόρους;
Πώς εμείς θα εμπιστευθούμε το μέλλον των παιδιών μας σε μιά στιγμιαία λάθος απόφαση του κάθε αδαή;
Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα,κάτι άλλο πρέπει να γίνει… αν είχαμε πάει από το 2009 στην “ήπια προσαρμογή” δεν θα φτάναμε εδώ.

Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιό σίγουρος δρόμος για τη νίκη.
Τακτικοί ελιγμοί χωρίς Στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την ήττα.
Μη καταλαμβάνεις μια θέση που είναι απομονωμένη και αποκομμένη από πόρους.
(Sun Tzu: “H Tέχνη του Πολέμου”)
Η βίαιη προπαγάνδα είναι η μαμή της ιστορίας και μπορεί να επισπεύσει τα γεγονότα.
Δεν μπορεί όμως να τα γεννήσει από το μηδέν, ούτε να τα φέρει πριν την ώρα τους, αν δεν ωριμάσει πρώτα το πράμα κι οι αντικειμενικές συνθήκες μες στην κοιλιά.
Η γέννα είναι ιδιαίτερα επίπονη καί προτιμήθηκε η καισαρική μέθοδος(εκλογή ΠτΔ) για την εξαγωγή της επανάστασης με εξωσωματική και δότη τον κομματικό μεταπολιτευτικό στρατό.
Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως είναι πολύ εύκολο να σε κατηγορήσουν για βιασμό της ιστορίας.
Δεν τους πιάνεις πουθενά τους τρότσκες.
Τελικά μείναμε με το έμβρυο και τα ζιπουνάκια στα χέρια.
Το αγαπημένο μας θέμα συζήτησης είναι να βρούμε τι φταίει.
Είναι προδοσία εκ των έσω και οικειοθελής έκτρωση (κάτι ήξεραν και τις απαγόρεψαν στη Ρουμανία);
Αποβολή λόγω ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης;
Ή πρώτα έρχονται τα εσωτερικά αίτια;
Είναι παιδί-θαύμα που έμεινε με τις προοπτικές, ή είναι έκτρωμα εξ αρχής;
Τι πήγε στραβά με αυτή την εγκυμοσύνη;
Κάποιοι λένε ότι ήταν τελικά ανεμογκάστρι.
Κάποιοι άλλοι λένε πως έχουμε εκφυλισμό και τερατογένεση.
Κι αυτό που βγήκε απ’ το κουκούλι της μιτριόσκας δεν είναι σοσιαλισμός, αλλά ένας καινούριος, ανέκδοτος κοινωνικός σχηματισμός, για τον οποίο θα αποφανθούν οι γιατροί.
Οι τρότσκες μιλάνε για την παγκόσμια επανάσταση που θα κάνει τη γη από κοιλάδα των δακρύων, κοιλάδα με τις πεταλούδες.
Οι μαοϊκοί έχουν μείνει στο μάρκο πόλο και την αγροτική κομμούνα και λένε πως ο πραγματικό δρόμος του μεταξιού ήταν στην Κίνα του Μάο.
Οι αντιδραστικοί λένε στον κόσμο πως είναι ουτοπία να πιστεύει ότι μπορεί να βγάλει φτερά και να πάψει να σέρνεται στη γη σαν ερπετό.
Κι εμείς ΌΛΟΙ καλούμαστε να λύσουμε τον χρησμό της πεταλούδας.
Θα μου πείτε τί μάς λές τώρα…
Όμως ακούγοντας χθες σε τοπικό τηλεοπτικό κανάλι τόν τοπάρχη του εντόπιου “σοβιετικού  Volost” να απορεί ,αφήνοντας προπαγανδιστικά υπονοούμενα,για τήν παρουσία τών πολιτικών αρχηγών της αντιπολίτευσης στόν τόπο τών διαπραγματεύσεων ,αναρωτιέμαι…
ΓΙΑΤΙ με πέντε αρχηγούς κομμάτων εκεί που καίγεται ο τόπος και η χώρα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο ο πρωθυπουργός δεν πήρε την πρωτοβουλία να συγκαλέσει ένα άτυπο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών;
Ή ακόμη καλύτερα,αντί να τηλεφωνήσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να τον ενημερώσει για το τι γίνεται δεν θα ήταν καλύτερο να του στείλει το πρωθυπουργικό αεροσκάφος και να τον μεταφέρει στις Βρυξέλλες;
Αυτή η εθνική πρωτοβουλία δεν θα έδειχνε ότι η Ελλάδα είναι σφιγμένη μια γροθιά; Ότι μπορεί να συναποφασίζουν για το μέλλον της χώρας;
Ο κ.Τσίπρας επειδή είναι πρωθυπουργός δεν έπρεπε να πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία που θα ένωνε τους Έλληνες σε μια κοινή προσπάθεια να αποφευχθούν τα χειρότερα;
Μια ωραία πεταλούδα σε έναν κάμπο μια φορά, έλεγε τραγουδιστά το Σοβιετικό σύνταγμα του 36’ που είχε τη φήμη του πιο δημοκρατικού στον κόσμο.
Παραμύθια για μικρά παιδιά, ζωγραφισμένα με τα χρώματα της επιθυμίας μας.

Οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του Ελληνικού λαού, εκλέχτηκαν με διαφορετικό αφήγημα και τελείως άλλη ατζέντα από αυτήν που τώρα ετοιμάζονται να μας σερβίρουν.
Γιατί αν δέχεστε οτι οι εκλεγμένοι υποσχόμενοι αρχικά ανεδαφικά ψεύδη, μπορούν αργότερα συνετιζόμενοι και ρεαλιστικά σκεπτόμενοι να υπογράφουν χειρότερα μνημόνια εκεί που θα τα έσκιζαν, τότε, άδικα κατηγορούσατε και τους προηγούμενους τους ”ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ”.
Κι αυτοί εκλεγμένοι ήταν και ψήφισαν το Μνημόνιο 2, που κανέναν δεν είχαν προπληροφορήσει οτι επρόκειτο να επιβληθεί.
Δεν γίνεται το μνημόνιο 2 να είναι …κατάπτυστο και το μνημόνιο 3 …ευλογία.
Μόνο εθελότυφλοι φανατικοί κομματάνθρωποι πάσχουν από το σύνδρομο τη επιλεκτικής αντίληψης…..
Τα πράγματα είναι απλά.
Αν η κυβέρνηση πιστεύει ότι πέτυχε το σκοπό της και το στόχο για τον οποίο ο λαός την επέλεξε, να φέρει τη συμφωνία της, την αξιοπρεπή και πετυχημένη , με τα τέσσερα, στη βουλή και να την υλοποιήσει αφού την ψηφίσει με χέρια και πόδια (με τα τέσσερα δηλαδή).
Αν αναγνωρίζει ότι απέτυχε , να ζητήσει συγγνώμη από τον κόσμο για τα όσα προεκλογικά μας έλεγε, να αποδεχτεί που πως και γιατί κορόιδεψε τον κόσμο ή να παραδεχτεί ότι ήταν οι ίδιοι ανόητοι και ανεύθυνοι και πίστευαν σε οράματα και θάματα ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ.
Κυβερνοαντιπολίτευση δεν υπάρχει.
Το ποιος και πως θα αναλάβει μετά τα υπόλοιπα είναι άλλη υπόθεση.
Πρώτα θα καθαρίσει το τοπίο της πρώτης φοράς αριστεράς, θα μετρήσει ο καθείς το μπόι και τον ίσκιο του και μετά υπάρχει χρόνος για εκλογές και παιχνίδια του καφενέ.
Ο καθείς όμως θα πάρει το βάρος των επιλογών του.
Όχι μαγκιές πριν τα δύσκολα και τρεχάλα όταν έρθει η ώρα των αποφάσεων.
Τα παιχνίδια τέλος.
Ο κάθε κατεργάρης στο πάγκο του.
Ο Ιούλιος θα πρέπει να είναι μήνας που θα δεί την χώρα ως κράτος εν λειτουργία. Όλα τα υπόλοιπα είναι για τα καφενεία.
Οποιος διαφωνεί , παραδίδει τη έδρα του…έτσι μας έλεγαν με υπερηφάνεια και πηγαίνει στο σπίτι του.
Διαφορετικά, ψηφίζει τα όσα κατάφερε η κυβέρνηση, βγάζει το σκασμό, σταματά το δούλεμα της επιτυχίας και στρώνεται στη δουλειά για να υλοποιήσει όσα ψήφισε.
Αν δεν μπορεί πηγαίνει στο σπίτι του και αφήνει άλλους να κάνουν την δουλειά.
Υπάρχει ο ανώτατος Νόμος του κράτους, το ισχύον μας Σύνταγμα, το οποίο προβλέπει και προσφέρει διέξοδα σε κάθε πιθανό πρόβλημα.
Καθαρές λύσεις για όλους.
Κυβέρνηση ,βουλή και πολίτες.
Δεν υπάρχουν κοψοχέρηδες, πλανημένοι βουλευτές και ψηφοφόροι.
Καιρός να πάρουμε όλοι το βάρος των ευθυνών και των αποφάσεων μας.

Από ότι φαίνεται οι υπερήφανοι κυβερνητικοί διαπραγματευτές, απέφυγαν την ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο και απλά θα μετρούν μπαλκόνι το μπαλκόνι μέχρι να βρεθούν στο πάτωμα.
Η συνταγή είναι φόροι, φόροι, φόροι,τιμωρητικοί, πλάγιοι, έμμεσοι, ευθείς, αναδρομικοί, παλιοί, άμεσοι, ενδιάμεσοι, νέοι.
Η ανάπτυξη θα έρθει εξ’ ουρανού και εξ’ αποκαλύψεως μετά θαυμάτων.
Η ΑΔΕΔΥ θα αναλάβει με τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους Συνδικαλιστές – μετά την επιτυχημένη συνεργασία στην συγκέντρωση της Κυριακής – να αναμορφώσει τον δημόσιο τομέα και το πανεπιστήμιο για να λειτουργούν πρωτόγονα, επαναστατικά και ξεκούραστα.
Θα στηριχθεί η κρατική επιχειρηματικότητα.
Το κράτος θα ιδρύσει κρατική τράπεζα, κρατικά μαγαζιά για ρούχα – accessories, κρατικά supermarket- κρεοπωλεία-βενζινάδικα-service, κλπ. χωρίς κέρδος διότι η υπεραξία είναι κακό πράμα.
Δεν θα στηριχθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία διότι είναι νεοφιλελευθερισμός, είναι κακό και οι “επαναστάτες” το απαγορεύουν χωρίς συζήτηση.
Θα ιδρυθούν Υπουργείο Αλήθειας, Υπουργείο Καταλήψεων, Υπουργείο Διαδηλώσεων, Υπουργείο Δια Βίου Απεργίας καθώς και συμπληρωματικά Υφυπουργεία για τους κολλητούς, τους συντρόφους και τις γκόμενες.
Θα κοπούν ευρώ (δυστυχώς μέχρι 5ευρα) για επιδοματική πολιτική και για να μην έχουμε ανάγκη τα δάνεια (το έχει πει βουλευτίνα).
Η τέλεια διαπραγμάτευση ολοκληρώνεται μέ τά 13 δις που υποσχέθηκαν στην “λίστα γάμου” της Θεσσαλονίκης και 8 δις που μάς παίρνουν τώρα με τα μέτρα που κατέθεσαν στους ευρωπαίους ,μας κάνουν σύνολο 21δις….
Βρε πως κατάφεραν και εχασαν 21 δις αυτά τά παιδιά μέσα σε 6 μηνες…
Οκτώ 8 φορες επάνω το μέιλ Χαρδούβελη (1δίς) …”χοντρή μαγκιά”!
Μίλησαν λεει και για την ανάπτυξη…και εννοούν προφανώς το πρόγραμμα Γιουγκέρ, μίλησαν λεει και για το χρέος….και το forget it Γιαννης με 2 ν έγινε forget Γιανης με 1 ν.
Έρχεται λοιπόν η συμφωνία (δε λέμε μνημόνιο πια) ,που είναι πολύ χειρότερη από τις προηγούμενες, αλλά έχει αριστερό πρόσημο ,κι έτσι ο “ανυπότακτος” ελληνικός λαός θα τη δεχτεί με πολλή περηφάνια.
Βέβαια μεταρρυθμίσεις δε θα γίνουν προς την κατεύθυνση κράτους με παραγωγή, ευνομία και προώθηση της ικανότητας, αφού οι διορισμοί των “κομματόσκυλων” συνεχίζονται, άρα η οικονομική κατάρρευση δε θα αποφευχθεί.
Τότε οι “ευήθεις” θα κοιτάξουν γύρω τους με το αθώο γελαδίσιο βλέμμα τους και θα αναρωτητιούνται , “μα τι έγινε;”
Οι πονηρούληδες βέβαια, που δεν είναι λίγοι, αυτοί πού έχουν βγάλει τα ευρώ τους από τις τράπεζες  έχουν προετοιμαστεί για τα χειρότερα, χωρίς φυσικά να το λένε προς τα έξω.
Η κυβέρνηση αυτή, που ζεί σε ένα ονειρικό κόσμο, μαζί με όσους ακόμη πιστεύουν στους μονόκερους και στα ευρόδενδρα, έχει ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ.
Απλά θα ανακοινωθεί το τέλος της, ανεξαρτήτως της έκβασης των όποιων “διαπραγματεύσεων”.
Τα όσα δοκιμάζουν να ψελλίσουν, τάχα μου σαν λογικές σκέψεις και πολιτικές αναλύσεις, οι υποιτίθεται πιο σοβαροί δημοσιολόγοι των ΜΜΕ, θα τίναζαν στον αέρα όλα τα τσιπάκια ενός λογικού μηχανήματος.
Δεν υπάρχει καμιά λογική στα όσα βλέπουμε και ακούμε.
Στην πραγματικότητα δεν διαπραγματευόμαστε με τους δανειστές αλλά με τους εαυτούς μας.
Οι δανειστές χρησιμοποιούνται ως ενδιάμεσος, για να μην ομολογήσουμε ως κοινωνία την παράκρουση, αποτέλεσμα του σοκ της πτώχευσης.
Φυσικά και οι δανειστές μπορούν να δεχτούν πολύ ελαφρύτερη συμφωνία από το e-mail Χαρδούβελη ως προς τα έσοδα ,αρκεί να υπάρχει αντίστοιχη μείωση στα έξοδα και αντίστροφα.
Δεν είναι αυτοί που έχουν πρόβλημα με την αριθμητική αλλά εμείς.
Το καλύτερο που τους έχει απομείνει ως πολιτική λύση είναι εξασφαλίσουν μια συμφωνία ,για να διατηρηθούν τα σωληνάκια του ευρώ στις τράπεζες μας.
Το παιχνίδι έχει αγριέψει και αστειάκια δεν χωρούν ενώπιον όλου του κόσμου , δύσης και ανατολής , που περιμένουν τους δικούς μας κυβερνήτες να συνέλθουν και να επανέλθουν στην πραγματικότητα.
Αν η πρώτη “φορά αριστερά” θέλει να κρατήσει άσπιλη και αμόλυντη την αριστερά της “πρώτη φορα”… (σε κυνερνητικό θώκο ντέ),ας απαλλαγεί όσο είναι καιρός από τις ευθύνες της διακυβέρνησης.
Εδώ δεν χωρούν αμπελοφιλοσοφίες και θεωρίες χωρίς αντίκρυσμα.
Δυστυχώς ως χώρα θα πληρώσουμε βαριά το πείραμα που επιλέξαμε.
Το ποιος θα αναλάβει να διαχειριστεί τήν κατάσταση μετά είναι το ζητούμενο…
Θα μπορούσε ο πρόεδρος της δημοκρατίας να αναλάβει έναν ρόλο συσπείρωσης του πολιτικού συστήματος,μα δυστυχώς φαίνεται με μικρό ίσκιο.
Αστική τάξη και πνευματικές ελίτ με διαύγεια πνεύματος και ορθολογική σκέψη και παρουσία δεν φαίνονται επί του παρόντος.
Μ΄αυτή τήν πολιτική ατμόσφαιρα,πιθανόν ο επόμενος μάγος της φυλής νά ετοιμάζεται,δεν μπορεί κάποιος θα κάνει επιτέλους το “γουρούνι να πετάξει” …κι  όχι μόνο αυτό, αλλά να κάνει και “ακροβατικά”.
Αυτό μας έλειπε άλλωστε να αρχίσουμε να αμφισβητούμε αυταπόδεικτα “αξιώματα”…
Το ότι μένουμε Ευρώπη είναι δεδομένο, γιατί δεν είναι διαχειρίσιμη άλλη λύση, το κόστος μένει να μάθουμε.

Η “αγκιτάτσια” (παρακίνηση και κυρίως κινητοποίηση των μαζών) είναι το πιο επικίνδυνο είδος Προπαγάνδας, ολέθριο για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία, καταπέλτης για τον άνθρωπο που θέλει να έχει υπόσταση και κοινωνική ταυτότητα, έστω και ως ψευδαίσθηση.
Ονειρεύονται(;) ,μαζί με τα  όψιμα αριστερόπουλα, να γίνουν Γκοτζαμάνηδες με αντισυγκεντρώσεις.
Μα να χάνουμε και στο δρόμο; …κλαψουρίζουν.
“Σύντροφοι” εκεί θα το πείτε το “ποίημα”, τώρα που οι μη “επαναστατημένοι” πολίτες δείχνουν μιά ελάχιστη αγωνιστικότητα.
Το πουλόβερ αρχίζει να ξηλώνεται, τα γκρουπούσκουλα όση αγκιτάτσια κι΄αν εξαπολύσουν, όσο  προβοκατόρικα κι΄αν δράσουν, το παιγνίδι θα παιχτεί στο γήπεδό τους,στό πεζοδρόμιο.
Διαρκώς και υπογείως, σε ιστορικές φάσεις, παρεισφρέει η μυστικοπάθεια, η κρυψίνοια, η πτώση, η εσωστρέφεια, ο απομονωτισμός.
Προπαγανδίζονται από διάφορες μειοψηφίες – θρησκευτικές ή ψευτο-κοινωνικοπολιτικές – που συγκεντρώνουν αργόσχολους ράθυμους που φύονται, ευδοκιμούν και αναπτύσσονται στο σύστημα που θέλουν να καταλύσουν. Γουστάρουν την ύλη τρελά.
Έφτιαξαν περιουσίες.
Είναι οι – ντε και καλά – αντισυστεμικοί, φρούτα του άκρατου καπιταλισμού. Λειτουργούν με την ακαλλιέργητη επιθυμία και μόνο.
Το ανεξέλεγκτο συναίσθημα.
Με χαμηλή αυτογνωσία, άψαχτοι, γεμάτοι ψυχώσεις που δεν αντιμετώπισαν ποτέ, γιατί είναι κατά βάση δειλοί.
Αλλά πονηροί, επίμονοι, κουραστικοί, μίζεροι, θρασείς….
Δέν υπάρχουν ούτε στην Κούβα ,ούτε στή Βόρειο Κορέα.
Αποτελούν την εγγύηση για τη συντήρηση των προβλημάτων του Δυτικού Συστήματος, τη μη επίλυσή τους.
Επιβιώνουν και αναπαράγονται μέσα στο πρόβλημα – στην αρρώστια.
Δεν έχουν ουσιώδη πρόταση.
Οι πιο ακίνδυνοι από αυτούς είναι ουτοπιστές.
Οι άλλοι όμως είναι απλά μισαλλόδοξοι και φασίζοντες.
Πώς έγινε όμως και μπλέξαμε μέ τέτοιους;
Μα …γιατί ο φθόνος , είναι ισχυρό συναίσθημα στον Έλληνα.

Ο Στρατούλης είπε να μην ανησυχούμε γιατί ακόμα και στην δραχμή να γυρίσουμε θα ταλαιπωρηθούμε μόνο λίγους μήνες .
Προφανώς μετά θα απολαύσουμε τον σοσιαλιστικό παράδεισο.
Αλλά μήπως και ο Λαπαβίτσας δεν πρότεινε δελτίο στα τρόφιμα ;
Εκείνο όμως που κάνει εντύπωση είναι οτι στελέχη που προέρχονται απο τον παλιό Σύριζα μιλούν πολυ άνετα για grexit και δραχμή .
Αντιθέτως οι πρόσφατα προσχωρίσαντες πασοκογενείς οταν ακούν για δραχμή χάνουν το χρώμα τους .
Μήπως λοιπόν το μυστικό το γνωρίζουν μόνο οι εκλεκτοί και η σαπουνόπερα παίζεται μόνο και μόνο για να πεισθούν τα εν αγνοία τελούντα στελέχη και οι ψηφοφόροι τους ,για τις άοκνες προσπάθειες να μείνουμε στό euro;
Το πράγμα θα φανεί γρήγορα .
Τί είναι όμως αυτό πού χρειάζεται σήμερα…
Είναι καιρός να δίνουμε το βάρος που πρέπει στο ΚΥΡΙΟ, στο βασικό, με τη μορφή της αντιπαράθεσης -απέναντι- στο δευτερεύον.
Το ένα είναι η ΟΥΣΙΑ το άλλο είναι αυτό που ,αναγκαστικά, πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας, ώστε να το υπηρετήσουμε.
Το πρώτο είναι το αντικειμενικό το άλλο το υποκειμενικό και σύμφωνα με τους προσφιλής μας όρους το ένα είναι το στρατηγικό το άλλο το τακτικό.
Mέσα στον κολασμένο καπιταλιστικό ανταγωνισμό, μπορούν να φττιαχτούν οι “σοσιαλιστικοί παράδεισοι”;
Οι παλινωδίες του Σύριζα. και η παρελκυστική τακτική του απέναντι στο λαϊκό αίτημα για Διαγραφή του Χρέους και Κατάργηση των Μνημονίων αποτελούν σημείο εξαγωγής χρήσιμων συμπερασμάτων.
Η προγραμματική θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους και οι δηλώσεις Τσίπρα για κατάργηση των Μνημονίων με ένα άρθρο έχουν πάρει το χαρακτήρα των προεκλογικών δηλώσεων Σαμαρά το 2012 για επαναδιαπραγμάτευση.
Σταδιακά μέσα από το πρόγραμμα της ΔΕΘ, την προεκλογική περίοδο και κυρίως μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου φτάσαμε σήμερα η Κυβέρνηση να αποδέχεται και να παλεύει για επέκταση των Προγραμμάτων, υπεράσπιση όσων θα καταργούσε, αποποιείται οποιοδήποτε ενδεχόμενο μονομερών κινήσεων και δηλώνει υπερήφανα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Την ίδια ώρα όχι απλά ΔΕΝ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ το ΧΡΕΟΣ αλλά συνεχίζει να αποπληρώνει κανονικά τις δόσεις με χρήματα που ανήκουν εξολοκλήρου στον ελληνικό λαό, “κουρεύοντας” αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων, νοσοκομείων κλπ.
Είναι μια κάποια “αριστερή” εκδοχή του “μαζί τα φάγαμε”.
Η κυβερνητική πρακτική αποτελεί το στήριγμα της απολογητικής της προηγούμενης Κυβέρνησης,στό ότι ΔΕΝ υπήρχε άλλος δρόμος.

Ο κ.Πανούσης με άρθρο στην ιστοσελίδα “ανοιχτό παράθυρο” (http://www.anoixtoparathyro.gr) με τίτλο “οι πραγματικοί εχθροί της Αριστεράς” περνάει στην αντεπίθεση και απαντάει στα όσα του σούρνουν το τελευταίο διάστημα σειρά κορυφαίων στελεχών του Σύριζα προεξάρχουσας της Ζωής Κωσταντοπούλου.
Αναφέρει ότι “η κυβερνώσα Αριστερά διατρέχει τον κίνδυνο να δηλητηριαστεί από μεγάλη και νοθευμένη δόση ιδεολογίας” κατηγορώντας εκείνο το τμήμα του Σύριζα στο οποίο χρεώνει “πορεία προς το χάος” και τη “συνολική καταστροφή”…μιλεί για “φίδια εντός του Σύριζα απειλούν την αστική δημοκρατία”…
Τά φίδια …ο “Διαμαντής” και ο “Νικολάκης” ,ο φίλος του Τσιριγκόγκου, του “Κολλητηριού” του Καραγκιόζη.
Άν τα φιδόπουλα του Καραγκιόζη κατάφεραν και απειλούν αυτή την “αστική δημοκρατία” (από δίπλα πέρασε το υπουργομάγαζο μεταγραφών), τοτε οι “αστοί” που τη διαχειρίστηκαν επι τόσες δεκαετίες είναι ταμάμ για τη μαγκούρα του Βεληγκέγκα.
Τι έκανες τόσα χρόνια στο Πασόκ κε Πανούση;
Η κόρη του κ. Κωνσταντόπουλου και η άλλη πορφυρογέννητη, του εξ απορρήτων κ. Κασιμάτη…
Κροταλίες και ανακόντες !
Έλεος, το πολύ-πολύ δεντρογαλιές, αλλά όταν ΝΔ, Πασόκ, λοιπός Σύριζα και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις είναι γεμάτοι “Μεγαλέξανδρους” τσέπης “made in Japan”, η σκιά της δεντρογαλιάς τους φαίνεται ζωντανός πύθωνας!
Τσίρκουλα πολιτευτάκηδες…
Η απολιτική “αντιμνημονιακή ΕΑΔΕ” (Εθνική Αντιμνημονιακή Δημοκρατική Ενότητα) δηλαδή το ξεζούμισμα των φτωχών Ελλήνων για να διατηρήσουν το lifestyle τους οι Έλληνες μεγαλο-μεσοαστοί .
Ξεπήδησε απο την “καρδιά” της ΝΔ και του Πασόκ.
Με τα Ζάππεια και με τις αυτόματες “αριστεροποιήσεις” μεγαλοαστών Πασόκων. -Με τους Καμμένους, Κουίκ και άλλους παρακοινώμενους του Κ.Καραμανλή.
Με τους Μητρόπουλους, Κατσέληδες, τους μεγαλοαστούς Βαρουφάκηδες, με τους “διανοούμενους” Γιώργους Κασιμάτηδες (ο παρακοιμώμενος και εξ απορρητων του Μεγάλου Εκμαυλιστή) και τις κόρες και γιούς τους, πάντα κολλητούς στον χρηματοπιστωτικό τομέα.
Αυτή η “αντιμνημονιακή ΕΑΔΕ” είναι η ίδια η πολιτική της αποτυχημένης ελληνικής ελίτ.
Της πολιτικής και πνευματικής ελίτ.
Μονη της η κατά Παπάντριου “ελίτα” έφαγε το κεφάλι της.
Και κανείς απλός πολίτης δεν θα λυπηθεί γι αυτήν.
Ο Πάγκαλος, ως περίπτωση είναι το διαχρονικό απόσταγμα, η πεμπτουσία, του παρακμιακού, αποτυχημένου και περιδεούς ελληνικού αστισμού.
Η μνημειώδης έκφραση “μαζί τα φάγαμε” δείχνει την ιδεολογία του τυπικού Έλληνα αστού.
Έμ άρπαγας και μοναχοφάης, εμ θέλει να συκοφαντεί και τους ληστευμένους ως συνενόχους.
Καθόλου παράλογη η απάθεια με την οποία παρακολουθούν τον εθνικό κατήφορο οι αστικές δυνάμεις.
Δικό τους έργο είναι ο κατήφορος.
Όπως ο παλιός “Κατήφορος” με τον Κούρκουλο και τη Λάσκαρη είναι κοινωνικό προιόν, αυτών που είχαν το πάνω χέρι στην ιστορία.
Παγώνουν τωρα οι αστοί, βλέποντας τον εαυτό τους μέσα στον καθρέφτη του έργου τους.
Θα μπορούσαν βέβαια, αυτοί που τόσο καιρό τραγούδαγαν τη σηκωμένη “φούντα του τσολιά”, τώρα να χορεύουν για να διασκεδάσουν τις τύψεις τους.
Ομως τι χορό να χορέψει μια αστική τάξη με διαβήτη, πίεση, αρθριτικά, καχεκτικό ραχιτισμό και καρκίνο σε μεταστατική φάση;
Τούτων λεχθέντων, η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι εντός αυτού του πλαισίου δεν υπάρχει λύση.
Αφήστε λοιπόν τους νεκρούς να θάψουν τα πτώματά τους,και μετα , σεις οι πενθούντες συγγενείς και όλοι οι παγερά αδιάφοροι, επιτέλους ελεύθεροι απο το βάρος και την αφαίμαξη των ζόμπι, το ξανασυζητάμε.