Αν σαν κοινωνία και κράτος δεν μπορούμε να ελιχθούμε “αντιδογματικά” στον σύγχρονο κόσμο, δέν έχουμε μέλλον ως κράτος και κοινωνία.
Το βερεσέ κρασί δυο φορές μεθεί…
Οι ιδιώτες επενδυτές σήμερα διακρατούν μόλις το 17% του ελληνικού χρέους ενώ η δευτερογενής αγορά έχει γίνει ιδιαίτερα “ρηχή”.
Ως εκ τούτου ο αντίκτυπος για το ευρωπαϊκό χρηματοοικονομικό σύστημα θα είναι περιορισμένος.
Ομως, οι επίσημοι πιστωτές θα πρέπει να γράψουν σημαντικές ζημιές αφού διακρατούν το υπόλοιπο 83% του χρέους.
Το 62% οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, το 10% το ΔΝΤ, το 8% η ΕΚΤ και ένα 3% η ΤτΕ.
Τη μεγαλύτερη έκθεση στο ελληνικό χρέος, με βάση τα ποσά που έχουν δοθεί ως δάνεια, την έχει η Γερμανία με 60 δισ ευρώ.
Ακολουθεί η Γαλλία με 46 δισ ευρώ και η Ιταλία με 40 δισ ευρώ.
Με βάση όμως το ΑΕΠ κάθε χώρας τη μεγαλύτερη έκθεση στο ελληνικό χρέος εμφανίζει η οικονομία της Πορτογαλίας, αφού η βοήθεια που έχει δώσει στην Ελλάδα φθάνει στο 3% του ΑΕΠ της όταν της Γερμανίας η έκθεση είναι 2,2% του ΑΕΠ.
Ακολουθεί η Κύπρος που “εκτίθεται” στο ελληνικό χρέος κοντά στο 3%, η Σλοβενία και η Μάλτα.
Η Ελλάδα στην πρώτη διάσωση, το Μάιο του 2010, πήρε 53 δισ. ευρώ σε διμερή δάνεια απ’ τις κυβερνήσεις της Ευρωζώνης .
Συνολικά μέσω και της συμμετοχής τους στον ESM οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν χορηγήσει συνολικά στην Ελλάδα 195 δισ ευρώ.

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά τουφέκια πέφτουν…
Κάποιοι μιλάνε για του έθνους, ξανά, την τιμή…
“Άννα μην κλαις, στο ντουλάπι δεν έχει ψίχα ψωμί”.
Θυμάστε άραγε εκείνο τo “μυστήριο” τραίνο που εν καιρώ άγριου πολέμου πέρασε, για σάς ήταν που σφύριξε, αλλά την κρίσιμη στιγμή μονάχα δίστάσατε, γυρίσατε την πλάτη και ανακοινώσατε ψυχρά… ”θα ταξιδέψουμε με αεροπλάνο”.
Σάς εμποδίζει και η πανοπλία σήμερα,μέ κοντά τρία χρόνια τώρα βυθισμένα στην τρυφηλή ζωή , λίγο οι κόλακες, λίγο τα τείχη που ψήλωσαν άξαφνα εμποδίζουν ν΄ακούσετε καθαρά την ανάσα του πλήθους…
Χαθήκατε στό μικρόκοσμο σας καί μονάχα τη φαντάζεστε τη θλίψη,δεν τη νιώθετε ούτε και κάτι αισθάνεστε, όσο και να μιλάτε αφ΄υψηλού κι εξ αποστάσεως για τα ”δεινά” και τις ”θυσίες” των άλλων..
Και ξέρετε κάτι αγαπητοί,τα σχέδια, τα οράματα και τα καινούρια ξεκινήματα, ακούγονται τελείως εξώκοσμα.
Είναι πολύ αστείο και τραγικό ταυτόχρονα, όσο φαντάζει και το να προσφέρεις- χαμογελώντας ευτυχισμένος -ένα ζευγάρι χειροποίητα και καλογυαλισμένα παπούτσια “Louis Vuitton” σε κάποιον που έχει ήδη προχωρημένα κρυοπαγήματα…με καταλαβαίνετε φαντάζομαι.
Η θεραπεία πού προτείνετε…είναι αμφίβολο αν είναι πλέον εφικτή, εδώ που έχουμε φτάσει,άν δέν αλλάξουμε εμείς.

Για τους φανατικούς Ισλαμιστές είμαστε ΟΛΟΙ αλλόπιστοι, ΑΠΙΣΤΟΙ και οι επιλογές μας είναι δύο… ή ο εξισλαμισμός, ή το λεπίδι.
Το φανατικό Ισλάμ δεν είναι θρησκεία.
Είναι ακραία, μισάνθρωπη τρομοκρατική οργάνωση και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Με τους ακραίους Ισλαμοφασίστες ο μέσος πολιτισμένος άνθρωπος, είναι αδύνατον να επικοινωνήσει.
Ο εντελώς διαφορετικός κώδικας αξιών, καθιστά τη συνεννόηση αδύνατη.
Η φιλοσοφία των Ισλαμοφασιστών, συνοψίζεται στο σκεπτικό του φίλου – γείτονα Ταγίπ Ερντογάν ,..
”Τα τζαμιά είναι τα στρατόπεδά μας, οι μιναρέδες είναι οι ξιφολόγχες μας, οι τρούλοι είναι τα κράνη μας και οι πιστοί, είναι οι στρατιώτες μας”.
Όποιος είναι αφελής, επιπόλαιος και επιμένει ανοήτως να διατηρεί ανεδαφικές ιδεοληψίες περί ανεκτικών πολυπολιτισμικών ”ειρηνικών” κοινωνιών, θα αποτελέσει το προσφερόμενο προς αποκεφαλισμό στο βωμό του μίσους τους, ποίμνιο.
Σαφώς και οι τυχοδιώκτες συμφεροντολόγοι εγκληματίες Δυτικοί, έσπειραν ασεβώς ανέμους και σήμερα θερίζουν θύελλες, αλλά θα την πληρώσουν όπως πάντα αθώοι, γιατί οι ΕΝΟΧΟΙ διαθέτουν ικανή και κρατικά μισθωμένη ασφάλεια…. Πάντα καί Παντού.
Το πεδίο βολής των αναλώσιμων φανατικών ετούτων ζόμπι, είναι παντού!!
Αυτός που δεν υπολογίζει τη ζωή του και καθόλου δε σέβεται και τις ζωές των άλλων, είναι ανίκητος σε κατά μέτωπο σύγκρουση και μη αντιμετωπίσιμος με ”ορθόδοξες” μεθόδους.
Ο ασκός της άπληστης παραφροσύνης μας σχίστηκε και ξεπηδήσανε τριγύρω ασυγκράτητοι, οι δαίμονες που με αξιοθαύμαστη αναίδεια, θρέψαμε.
Θά μού πείτε “κάποιες χώρες έχουν αποικιοκρατικό παρελθόν”..σωστά.
Αυτοί που εκμεταλλεύτηκαν τις αποικίες και μέρος της ευημερίας τους το χρωστούν στην καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους, ας αναλάβουν και τις ευθύνες τους απέναντι στα θύματα.
Η Ελλάδα όμως δεν χρωστάει απολύτως τίποτε σ΄όλες τις φυλές που προωθούνται εκ Τουρκίας ,κι αν οι τής ολιγαρχικής ελίτ, τους χρειάζονται ως πάμφθηνα εργατικά χέρια που συμπιέζουν τα μεροκάματα, ας τους περιθάλψουν κι όλας ξοδεύοντας μέρος των υπερκερδών τους.
Αν η Β.Ευρώπη χρειάζεται ” την παρουσία ανθρώπων από τρίτες χώρες για να επιβιώσει το υπάρχον κοινωνικό και πολιτικό σύστημα”, ας τους αναλάβουν και ας τους φροντίσουν.
Έχουν τη δυνατότητα, το χρήμα και το συμφέρον.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να αποτελεί την ανθρωπο-αποθήκη δυστυχίας της Ε.Ε, μην έχοντας κανένα απολύτως όφελος παρά μονάχα δυσβάσταχτες καταστροφικές επιβαρύνσεις, στους τομείς της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, των κοινωνικών παροχών και της έξαρσης της εγκληματικότητας.
Αυτά, για να μην διαστρέφουμε και την πραγματικότητα.

Η Ευρωπη τα τελευταία χρόνια έχει όντως υποχωρήσει από τόν αρχικό της σχεδιασμό.
Ποιοι είναι όμως οι πραγματικοί λόγοι…
Ταυτίστηκαν τα συμφέροντα των προνομιούχων ελίτ με τα εθνικά συμφέροντα.
Έτσι λίγοι αντέδρασαν με την συστηματική μεταφορά θέσεων εργασίας απο την Ευρωπη προς την Ασία που στέρησε αυτές τις θέσεις εργασίας από τις ευρωπαϊκές κοινωνίες.
Προσέξτε και οι ΗΠΑ το έκαναν με μια τεράστια όμως διαφορά.
Τα κέρδη των ασιατικών χωρών από αυτή την μεταφορά επενδυόταν στην Wall Street η οποία με τη σειρά της παρείχε τα επενδυόμενα ποσά στην αμερικάνικη οικονομία.
Επιβάλλονταν εδώ η υιοθέτηση μέτρων προστασίας των οικονομικών συνόρων.
Η ανοχή των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στους φορολογικούς παραδείσους όπως τα νησιά Κευμαν και στο βασίλειο φοροαποφυγής του Λουξεμβουργου, που στερούν τεράστιους πόρους που είναι απαραίτητοι για την ύπαρξη κράτους πρόνοιας.
Η προβληματική δομή της ευρωζωνης.
Που χωρίς να διαθέτει μηχανισμό αναδιανομής πλεονασμάτων γιγάντωσε τα πλεονάσματα των πλεονασματικων χωρών σε βάρος των ελλειμματικων.
Η ιδια η Λαγκαρντ παραδέχτηκε οτι τα ελλείμματα της Γαλλίας είναι τα πλεονάσματα της Γερμανίας.
Δείτε πως λειτουργεί η ένωση του δολαρίου, οι ΗΠΑ δηλαδή.
Η πανάκριβη διάσωση των ευρωπαϊκών τραπεζών από το 2008 και μετά που εκτίναξε τα δημόσια χρέη στα υψη.
Δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενικη ανάλυση χωρίς αναφορά σε αυτή.
Οι ευρωπαϊκές τράπεζες ακόμα πήραν από το 2008 και έπειτα πάνω από έξη τρις ευρω (μονο το LTRO ήταν ενα τρις) που τα φρεσκοτύπωσε η ΕΚΤ χωρίς να φοβάται πληθωρισμό, την ίδια στιγμή που έχει επιβληθεί στους λαούς μια στυγνή περιοριστική πολιτικη λιτότητας.
Φτάσαμε πια στο κομβικό σημείο της αποκαθήλωσης της ιδεολογικης ηγεμονίας του ευρω γιατί κάνεις λαός δεν θέλει να αυτοκτονήσει για χάρη των ευρωκρατων που εκπροσωπούν την Γερμανία και τις χώρες που η βιομηχανία τους είναι άμεσα εξαρτημένη από την Γερμανική.
Λεπαιν, Podemos, το σύνολο της αντιπολιτευσης στην Ιταλία θα γκρεμίσουν το ευρω,και θά γυρίσουμε έτσι εβδομήντα χρόνια πίσω ζώντας δράματα .
Το κυριότερο παραμυθάκι της Γερμανίας είναι ότι λέει… ελάτε να γίνετε παραγωγικοί σαν και μένα.
Κάτι που είναι βαθιά υποκριτικό γιατί αν εμείς οι υπόλοιποι γίνουμε σαν τη Γερμανία, η Γερμανία θα πάψει να είναι αυτό που είναι.
Γιατί η παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να αναπτυχθεί πάνω στη βάση του ότι όλοι πρέπει να είμαστε πλεονασματικοι.
Τότε θα πρέπει για τα παραγόμενα προϊόντα να βρούμε νέους αγοραστές εκτός ανθρωπίνου είδους…ζώα η εξωγήινους.
Είναι ασήμαντο για την ανθρώπινη ύπαρξη να έχει κινητό με το οποίο μιλάς, ξυρίζεσαι, ψήνεις καφέ, στέλνεις σήματα Μορς και κάνεις αποτρίχωση.
Σημαντικό είναι να έχει ασφάλεια, λελογισμένη ευζωία, ομαλές και ολοκληρωμένες σχέσεις με τα άλλα ανθρώπινα όντα.
Η είσοδος στην νεωτερικότητα έχει ως προοίμιο την απαίτηση για κράτος δικαίου, ενώ η συνέχεια επικεντρώνεται στην αναγνώριση της υπεροχής της λογικής.
Τα άλλα έπονται, η διαφθορά δεν πατάσσεται γιατί είναι κακιά αλλά γιατί είναι αντιπαραγωγική.
Χάνουν όλοι ,ακόμα και ο διαφθορέας.
Δεν έχεις λόγο να γίνεις Δ.Υ αν λειτουργεί ο Ι.Τ, όπως δεν έχεις λόγο να νοικιάσεις σπίτι επειδή έχει τηλέφωνο αν αυτό είναι θέμα μιας απλής αίτησης.
Ένα οικονομικό πρόγραμμα όμως δεν μπορεί να είναι σχέδιο αναμόρφωσης μιας κοινωνίας, όπως και ένα δημοσιονομικό σχέδιο δεν μπορούσε να είναι οικονομικό πρόγραμμα.

Είμαστε οι πράξεις μας.
Ποτέ οι δηλώσεις μας.
Είμαστε οι επιλογές μας κι οι επιπτώσεις τους.
Ποτέ οι αιτιάσεις κι οι …αγαθές μας προθέσεις.
Είμαστε η καθημερινή μας πρακτική και ποτέ οι βολικές μας θεωρίες.
Είμαστε αυτό το θετικό ή αρνητικό που η ανεξάρτητη δράση μας προκαλεί μέσα στην κοινωνία που ζούμε, πορευόμενοι ο ένας στον άλλον παράλληλα.
Είμαστε τελικά ο τυφλός εγωϊσμός κι η απληστία μας, που οι …μεγαλόσταυροι, τα προσκυνήματα και οι …κερδοφόρες δηλώσεις Χριστιανικής τάχα πίστης, δεν γίνεται ποτέ να …καμουφλάρουν.
Αν η αγάπη απουσιάζει, δεν σώζουν τα ..χειροφιλήματα.
Η ώρα της ΑΛΗΘΕΙΑΣ , έφτασε πια για όλους μας.
Οι πολιτικοί, πέρασε επί τέλους ο καιρός που καταφέρναν να παραπλανήσουν τους αφελείς με δηλώσεις, με υποσχέσεις και μεγάλα λόγια, με καπηλείες κάθε είδους, υποκρισία και φρούδες ελπιδο-πωλήσεις.
Στην αιμάσσουσα γονατισμένη Ελλάδα του 2015, στην Ελλάδα των κολλητών, των βολεμένων, των ευνοημένων, των …ανέγγιχτων φοροκλεπτών και των κάθε είδους πλιατσικολόγων εγκληματιών, πρόκειται να τεθεί το καίριο ερώτημα …
” Ποιά πατρίδα, ποιά ζωή, ποιά θέση μας αξίζει;”
Όλων εμάς των σιωπηλών, που πληρώνουμε καθημερνά με το αίμα μας την τραγική παρακμή, που εξ ανοχής επιτρέψαμε να επικρατήσει στη χώρα μας και στη ζωή μας…..
Τι μας αξίζει τελικά;
Ας το διεκδικήσουμε με πίστη και πάθος, ή ας συνθηκολογήσουμε για πάντα με τη φθορά…..
Πιστεύω πως αυτή, είναι η τελευταία μας ευκαιρία να πράξουμε ως Έλληνες κι όχι σαν πρόθυμοι γονατισμένοι δούλοι, που πιστεύουν τα πάντα.
Ήρθε η ώρα να αποφασίσει ο καθένας μας λαμβάνοντας το βάρος της ευθύνης του. Παραπλανημένοι, ανήξεροι και αθώοι μετά απ΄όλα όσα ζήσαμε, δεν θα υπάρξουν.
Ας ξεχωρίσουμε το κίβδηλο επί τέλους απ΄το γνήσιο.
Τώρα πια σίγουρα,
Μπορούμε.

Μέ γονυκλισίες έδωσε όρκους πίστης στήν ΕΕ – ότι δεν έχει να φοβηθεί απολύτως τίποτα από μία αυριανή κυβέρνηση Σύριζα- ο Α. Τσίπρας στην εναρκτήρια ομιλία του στο διαρκές συνέδριο του κόμματος του.
Διαβεβαιώσεις νομιμοφροσύνης, ότι δεν θα υπάρξουν μονομερείς ενέργειες, δίνει ο Α.Τσίπρας και για το χρέος, αναφέροντας ότι…
“Διαπραγματευόμαστε εντός των πλαισίων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ευρωπαϊκών θεσμών στα πλαίσια μιας νέας ρεαλιστικής συμφωνίας εξυπηρέτησης του χρέους και ανάπτυξης της πραγματικής οικονομίας για αμοιβαία ωφέλεια”.
Ακόμα και η θέση για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, φαίνεται να κλονίζεται , καθώς ο κ. Τσίπρας ανέφερε ότι…
“Θα δώσουμε τη μάχη για την απαλλαγή της Ελλάδας από το βραχνά του χρέους. Διεκδικώντας μέσα από μια ειλικρινή, αλλά αποφασιστική διαπραγμάτευση διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους”.
Άλλο θα διαγράψω το μεγαλύτερο μέρος του χρέους και άλλο θα δώσω τη μάχη.
Τη “μάχη” μπορεί και να την χάσεις κ.Τσίπρα.
Ερωτηματικά εξ’ άλλου δημιουργεί η αναφορά του για …
“Τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους της ονομαστικής αξίας του χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο με τεχνική που δεν θα ζημιώνει τους λαούς της Ευρώπης, αλλά μέσω των ευρωπαϊκών συλλογικών μηχανισμών”.
Τι θέλει να πει ο ποιητής με αυτή τη φράση – γρίφο;
Σύντομα ίσως μάθουμε.
Τό κακό είναι οτι το ευρωπαικό ιερατείο δεν θα υποχωρήσει στον Α.Τσίπρα.
Τα 330 ψωρο-τρις πού χρωστάει η Ελλάδα δεν είναι και κανένα τρελλό ποσό,μπορεί να το κάνει ζάφτι …
Ελάτε όμως που οτι παραχωρήσουν οι ευρωκράτες στην Ελλαδα θα πρέπει να το δώσουν αμέσως μετα στην Ιταλία που μόνο το 2015 για τοκοχρεολύσια εχει να καταβάλει 300 δις .
Οπότε , βοήθεια μας…
Μόνον στην Ιταλία χρωστά ήδη το Ελληνικό δημόσιο 38 δις απο τον διακρατικό δανεισμό του Μηχανισμού πού δανειζόταν με 5 – 7 % το δεκαετές επί 2 χρόνια για να δανείζει με 2,5 % και δεακετή περίοδο χάριτος…
Την ώρα που τα ΜΜΕ μαζί με τους ευρω-ανεύθυνους Έλληνες πολιτικάντηδες έπειθαν τους Έλληνες πολίτες ότι το πρόβλημα είναι “μόνον” οι δοσοληψίες με τη Γερμανία…
Στην Ισπανία άλλα 27 δις.
Μέχρι και στην Ιρλανδία και Πορτογαλία υπάρχει χρέωση…
Της Γερμανίας είναι 57 δις απο τα συνολικά 300 περίπου.
Έξω από αυτά μένουν βέβαια οι λοιπές υποχρεώσεις λόγω ισολογισμού target2
Ο κάθε πολίτης πλέον (εκτός των χρονίων βολεμένων) βλέπει το μέλλον χειρότερο και αβέβαιο μετά από σχεδόν 5 χρόνια μαρτυρίου.
Πρώτιστο καθήκον του πολιτικού συστήματος μας ήταν και θά είναι η συνεννόηση και η από κοινού προσπάθεια για την επίλυση των προβλημάτων.
Αλήθεια στο κλείσιμο της βουλής πως τα βρήκαν όλοι …για να επαναπροσλάβουν τους παράνομα προσληφθέντες στα μέσα μαζικής μεταφοράς στην Αττική, και το κυριότερο πως τα βρήκαν και μοιράστηκαν οι 300 εθνοπατέρες μας 300.000 ευρώ  για μισθούς Ιανουαρίου του 2015 τη στιγμή που έκλεισε η βουλή…

Η μόνη συναίνεση, συνένεση και συνένωση για χάρη σου,για τον στενά ατομικό και μονοσήμαντο, ιδιοτελή “σωσμό”, να συγκροτείται στις κραυγές, στην πόλωση και στο διχασμό.
Η ιδεολογία του περιφραγμένου μαντριού ,”όποιο πρόβατο φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος” είναι φασίζουσα, γιατί έναν ουσιαστικό σκοπό -πονηρό σκοπό-εξυπηρετεί, να μην αμφισβητήται η καθεστηκυία τάξη αυτού του μαντριού, του αρχηγίσκου του και των επιλογών του.
Νά καθόμαστε διαρκώς ”φρόνιμα” ώστε οι αδίστακτοι να κάνουν την άνομη συνήθως δουλειά τους.
Ενώ ένας ασφαλής, εκ παιδικής ανατροφής αγόμενος, Ηγέτης πού πιστεύει στην Δύναμη των επιχειρημάτων του, πρέπει νά αφήνει πλήρη ελευθερία διακινήσεως ιδεών και επιχειρημάτων.
Πού έτσι και αλλοιώς θα εμπλουτίσουν και την δική του Εμπειρική και Παιδαγωγική γνώση, άρα θα τον κάνουν ωφέλιμο.
Και ευκολότερα αναδείξιμο στην συνείδηση των πολλών, εάν αυτή η συμπεριφορά συνοδεύεται από επιτυχημένες επιλογές και έντιμη και συστηματική δουλειά.
Στα μεγάλα κόμματα , η σύνθεση των πολλές φορές αντιφατικών απόψεων που περικλείουν, τα ωθούν προς consesus politics.
Κάτι που σε περίοδο ευμάρειας είναι καλοδεχούμενο σε περίοδο κρίσης όμως αφαιρούν την ριζοσπαστικότητα που απαιτείται για την υπέρβασή της.
Ο συνδυασμός που ανταποκρίνεται είναι μεγάλα κόμματα με ηγέτες.
Ηγετικές ομάδες δηλαδή που μπορούν να κολυμπήσουν κόντρα στο κύμα.
Κόντρα στα ταμπού της κοινωνίας.
Αντίθετα με την αντίληψη ότι κάτι τέτοιο είναι ριψοκίνδυνο ,ισχύει στην πραγματικότητα το αντίθετο.
Τα consensus politics μέσα στά κόμματα αλλά και ευρύτερα στην κοινωνία σε ρίχνουν γρήγορα στα βράχια της κρίσης.
Η μηχανή του κιμά της, δεν χαρίζεται ούτε στην ηγετική ομάδα αλλά ούτε και στο στελεχιακό δυναμικό τους.
Ανθρωποθυσίες στο βωμό της που γίνονται με αυξανόμενη συχνότητα και ταχύτητα.
Από την άλλη μεριά η κοινωνία διαισθανόμενη την ελπίδα της υπέρβασης, μέσα στην απελπισία της, στηρίζει τον ηγέτη ακόμα και κόντρα στα πιστεύω της.
Φυσικά ως μνησίκακη φυλάει την αποκαθήλωση για μετά την κρίση και αφού νοιώσει ασφαλής αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Ο λαϊκισμός θυμίζει αρκετά τη λειτουργία της τσιχλόφουσκας.
Γεύεσαι για λίγο το υπέροχο άρωμά της, εκστασιάζεσαι από τον πάταγο που κάνουν οι φούσκες της και μετά τη φτύνεις βαρύγδουπα, εξαντλημένος, εξουθενωμένος και απηυδισμένος από την αχρησία της και τη γευστική της ανυπαρξία…
Αυτό τό Ελληνικό πολιτικό προσωπικό απέδειξε ακόμη μία φορά,ότι είναι υπερβολικά τζογαδόροι, αψίκοροι και λογάδες.
Τους παρατηρείς και σού ‘ρχεται να αποκαλέσεις “δεξιούς” ανθρώπους αναρχικούς και να αποκαλέσεις τούς “κομμουνιστές” πολυμήχανους αστούς πολιτικάντηδες.
Αυτοί οι άνθρωποι οδηγούν το κάρο στη χαράδρα.
Δεν έχουν ενοχές και δεν δίνουν δεκάρα, γιατί δεν το πληρώνουν αυτοί, οι φίλοι τους και ο κοινωνικός τους κύκλος, αλλά οι φτωχοί πολίτες.
Και συνεχίζουν να τζογάρουν πολιτικά, ελπίζοντας στους πελάτες (δεν είναι λίγοι), αλλά και στους τρομαγμένους καί οργισμένους πολίτες.
Κυρίως ελπίζουν, στο ότι δεν υπάρχει ” εναλλακτική λύση”,δηλαδή κόμματα με αρχές και προγραμματική συνέπεια, πολιτικοί φιλόδοξοι αλλά με αρκετή αρετή, με πολλή ευφυία και περιφρόνηση του χρήματος.
Επι τόσες δεκαετίες φρόντισαν να φτιαχτεί μια τέτοια κοινωνία σέ ένα παραδειγματικά αποτυχημένο κράτος.
Ο πολύς κόσμος δεν σκέφτεται και πολύ τι θα ψηφίσει,διεκπεραιώνει σχεδόν μηχανικά μια τυπική και κάθε τόσο επαναλαμβανόμενη υποχρέωση χωρίς να επενδύει ούτε την ελάχιστη σκέψη στο θέμα της ψήφου του. Ό,τι τού γυαλίσει τη στιγμή που το αποφασίσει-στιγμή που δεν είναι απαραίτητα και η στιγμή που ψηφίζει.
Με το ίδιο κριτήριο που βλέπουν ένα σήριαλ στη τηλεόραση με το ίδιο αποφασίζουν και για το ποιον θα στείλουν στη Βουλή-γι’αυτό και κάποιοι πολύ αξιόλογοι πολιτικοί αλλά δυσανεκτικοί με την πολλή επικοινωνία πάνε άκλαυτοι.
Δέν υπάρχει στόν τόπο μας ιδεολογία,υπάρχουν μόνον ιδεολογικά περιτυλίγματα, τά οποία κρύβουν επιμελώς τήν προσδοκία ολων.
Η δέ ταύτη προσδοκία είναι αυτό πού η λαϊκή ρύση στήν άναρχη ελευθεριακή της αφέλεια διατυμπανίζει…”δούλεψε νά φάς καί κλέψε νάχεις.”
Όποιος όμως και να επικρατήσει, και σ΄αυτή την εκλογική αναμέτρηση, στο βάθος τον περιμένει ο κυρ Μάριο, ο κυρ Βόλφγκανγκ και μερικοί άλλοι κύριοι, που κρατούν τη φιάλη και το σωληνάκι με τον ορρό.
Οι εκλογές της 25ης Ιανουαρίου θα οδηγήσουν σε γρήγορες εξελίξεις, όμως όχι σε ουσιαστικές ανατροπές υπέρ του Ελληνικού λαού.
Δεν πρέπει να τρέφει αυταπάτες ο Έλληνας για το τι πραγματικά αντιπροσωπεύει για τη ζωή και το μέλλον του η ενίσχυση Σύριζα και η ανάδειξη του στην κυβέρνηση.
Εξάλλου η ηγεσία του έχει δημοσιοποιήσει τις προθέσεις του για μια ορισμένη ανακούφιση της ακραίας φτώχειας ορισμένων λαϊκών στρωμάτων, ΑΝ φυσικά το εγκρίνει η τρόικα και μέ απολυτη προσαρμογή στα πλαίσια της ΕΕ .