Τρόικα και κυβερνώντες διατηρούν με σχολαστική ευσέβεια τη διπλή ρίζα της Ελληνικής αποτυχίας, δηλαδή την εσωστρέφεια και την αδιαφορία για συγκριτικά παραγωγικά πλεονεκτήματα
Δυστυχώς, τόσο η εσωτερική οικονομικη πολιτική διαχρονικά (1990 – 2014) όσο και η επικρατούσα σήμερα Ευρωπαική , ασχολούνται με πλασματικούς δείκτες όγκου, όπως το ΑΕΠ, και όχι με ποιοτικούς δείκτες, όπως το ισοζύγιο πληρωμών.
Είναι ίδιον της νεοφιλελεύθερης αλλά και της κρατιστικής οπτικής να ασχολούνται με πλασματικούς ποσοτικούς δείκτες.
Ως αποτέλεσμα, δεν ενδιαφέρονται για διαρθρωτικές αλλαγές ούτε για πρόγραμμα επανεκκίνησης, συγκριτικά πλεονεκτήματα οικονομικών τομέων κτλ.
Η σωστή αντι-κυκλική πολιτική αρχίζει στην άνοδο του οικονομικού κύκλου,όπου βάζεις τάπα στη φούσκα.
Όταν κάνεις φιλο-κυκλική, large πολιτική στην άνοδο, ό,τι και να κάνεις στην πτωτική φάση του οικονομικού κύκλου θα είναι λάθος,οταν τροφοδοτείς φούσκες στην άνοδο, παγίδα χωρίς διαφυγή είναι.
Η θεσπιση αφορολόγητου ορίου είναι μονόδρομος για κάθε φορολογικό μέτρο, άν θέλει να είναι δίκαιο, δημοκρατικό και αναδιανεμητικό ,δηλαδή να έχει αξιώσεις νομιμοποίησης απο τους πολίτες.
Φορολογία χωρίς αφορολόγητο κάτω όριο οδηγεί πάντα σε σύστημα flat tax, δηλαδή σε υβρίδια οθωμανικού τύπου  χαρατσιών με ολιγαρχικό νεοφιλελευθερισμό – όπως τά φορολογικά συστήματα σε μερικές μετακομμουνιστικές χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης.
Με ισοσκελισμένο -με πρωτογενές πλεόνασμα λόγω ΕΚΤ- προυπολογισμό μέσω φοροεπιδρομών, με το ασφαλιστικό έτοιμο να σκάσει, τις τράπεζες σε νέα ΑΜΚ, το εσωτερικό χρέος σε ραγδαία αύξηση που οδηγεί σε συνολική παύση πληρωμών, με την οικονομία σε αποεπένδυση, την ανεργία στα ύψη, τα NPL (κοκ.δάνεια) στο Θεό, τις εξαγωγές μειούμενες, την εμπιστοσύνη στο ναδιρ ακόμα κι από τα funds, με φορολογικά νομοσχέδια κάθε εβδομάδα…Οδηγούμαστε σε πλήρες αδιέξοδο.

Η αδηφαγία κερδοφορίας τού κεφαλαίου και τα υποπροϊόντα της -η αμάθεια ο σοβινισμός καί οι φανατισμοί μέχρι παράνοιας- εξαλείφονται μόνο μέσα από την ανατροπή της εγχώριας ολιγαρχίας.
Μας έχουν μετατρέψει σε παρίες και ενόσω δεν ενωνόμαστε σε μαζικό, ανατρεπτικό αγώνα, θα υφιστάμεθα διαρκώς μεγάλες οικονομικές και εθνικές απώλειες.

Η συγκυβέρνηση επιδιώκει να διαβεί τον κάβο του φθινοπώρου και να φθάσει στο Φεβρουάριο , στην εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας και εκεί να επιδιώξει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 180 βουλευτών, ώστε να εκλεγεί πρόεδρος της δημοκρατίας και να αποφύγει τις βουλευτικές εκλογές και τη διαφαινόμενη ήττα.
Ο στόχος αυτός είναι οπωσδήποτε δύσκολος, αλλά με την κατάλληλη δράση, τα μέτρα που ετοιμάζει η κυβέρνηση και με την στοχευμένη προπαγάνδα ευελπιστεί ότι είναι πιθανόν να συγκεντρώσει τους 180 και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές πιθανόν κάτι καλό να συμβεί.
Αν δεν αντιμετωπιστεί στα ίσα η καζινο-καπιταλιστική στρατηγική καί αν οι στρατηγικές τών κινημάτων δεν διατυπωθούν ολοκληρωμένα και δεν προωθηθούν πλατιά,η κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης εκδοχής, είτε με ένα κράμα νεοφιλελεύθερων και κεϋνσιανών μέτρων θα εδραιωθεί απόλυτα και το κόστος για τούς πολίτες θα είναι μεγάλο.
Απαιτούνται από τις πολιτικές δυνάμεις και τις συλλογικότητες σημαντικές αλλαγές στην μέχρι σήμερα τακτική τους, τροποποίηση της πολιτικής συνεργασιών και κοινής δράσης που ακολουθούν, ως ένα βαθμό άλλη κουλτούρα.
Οσο δέ οι φάλτσες καραμούζες των εκλογών θ΄ακούγονται όλο και πιο κοντινές, τόσο θα τρέχουν “κάποιοι” να σώσουν το βουλευτικό τους έδρανο.
Αλήθεια σας φαίνονται ετούτοι οι μικρόψυχοι για τύποι της δημιουργίας και της προσφοράς;

Χορτάσαμε από διαπιστώσεις και mea culpa,καί γιά τήν ταμπακιέρα τίποτε…
Τήν κερδοφορία του κεφαλαίου, ο νεοφιλελευθερισμος την έχει μετατοπισει απο την πραγματική οικονομία, στον χρηματοπιστωτικό τζόγο.καί παράλληλα έχει καταστρέψει τη δυνατοτητα του κράτους να παρεμβαίνει ρυθμιστικά.
Όταν όλα τα λεφτά πάνε στο καζίνο, το επακόλουθο είναι να αποσύρονται απο την πραγματική οικονομία.
Ο μακροχρόνιος οικονομικός κύκλος πλησιάζει στο βαθύ σημειο του.
Αυτο θα εξαναγκάσει σε πολιτική αναστροφή μέ συντριβή της ευρωδεξιάς,όπως το 1929 μόνον ένα ” new deal”, θα εξαφανίσει σαν πλημμύρα κάθε ίχνος από τα πολιτικά-ιδεολογικά σκουπίδια
Μέχρι τοτε όλοι θα υποφέρουμε, Έλληνες, Ιταλοί ή Γερμανοί – πλήν των “ευκατάστατων” που χαίρονται για την κρίση.
Οι νεοκλασικές όσο και οι Κευνσιανές ιδέες αδυνατούν να εξηγησουν τους μακροχρόνους οικονομικούς κύκλους,σε κάθε περίπτωση, η ακρίβεια των αναλυτικών εργαλείων του Μαρξ δεν αμφισβητείται πια απο τους σοβαρούς νεοκλασικούς ή κευνσιανούς.
Έτσι βαδίζει η ιστορία,με ανατροπές και α-συνέχειες.

To αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, είναι ”παραγγελιά” των Υπερεθνικών ελίτ και των υπηρετών της Νέας Τάξης.
Αφού λοιπόν δεν διαθέτουμε τα @@ για να μην περάσει, το να ενσωματωθούν σε αυτό οι Γενοκτονίες των Ποντίων, των Αρμενίων καθώς και ο σφαγιασμός των Ελλήνων της Σμύρνης από τους Οθωμανούς, αποτελεί την ελάχιστη ένδειξη κάποιας εναπομείνασας έστω, αξιοπρέπειας.
Έχουμε άραγε ακόμη, ή μας την αφαίρεσαν οριστικά κι αυτή οι εταίροι-δανειστές, έναντι…χρέους και …στήριξης;

Μόνο αλληλοεξόντωση και τρόμος, είναι ο φασισμός της νέας εποχής.
Περιφερόμαστε από ζούγκλα σε ζούγκλα με ένα σιδερένιο τενεκεδάκι ζητώντας βοήθεια από τους περαστικούς.
Όταν οι οργανωμένες κοινωνίες μετατρέπονται σε Ζούγκλες κι οι άνθρωποι σε άγρια θηρία που πολεμούν λυσσαλέα μεταξύ τους για να επιβιώσουν, κανένας δε θα μείνει ασφαλής, προστατευμένος στο απυρόβλητό του.
Τα άγρια ζώα ξέρετε, είναι κατ΄ανάγκην σαρκοβόρα.
Για να μπορεί να υφίσταται αυτή η ολοσχερής εκμετάλλευση τού ατόμου, προϋποθέτει να ελέγχεται και να εξαρτάται πλήρως ή μάλλον κάτι πολύ περισσότερο, να ανήκει πλήρως, να είναι κτήμα, εξάρτημα, υλικό φθηνό και αναλώσιμο.
Όσοι παύουν να αποτελούν υλικά εκμετάλλευσης, γίνονται ανθρώπινα ράκη, κοινωνικά απόβλητα και υπάρχει ο φόβος της πιθανής επερχόμενης μοίρας των υπολοίπων – νεοάστεγοι, αυτόχειρες…
Τόσα κιλά αλαζονίας και μοχθηρίας μαζί, δύσκολα αντιμετωπίζονται μέ τή λογική και τη σοβαρότητα.

Οι μνημονιακές υποχρεώσεις της χώρας θα κρατήσουν πολύ ακόμα,εν μέσω καταιγίδας παράλογων φόρων, συνεχούς υποβάθμισης της καθημερινότητας και ανεξέλεγκτα εξαπλούμενης με ρυθμό μάστιγας, κατάθλιψης.
Η Ευρώπη ,ειδικότερα η Γερμανία,πρέπει να αλλάξει στάση ώστε να προχωρήσει σε εκείνες τις πολιτικές που θα αντιμετωπίσουν την τεράστια Κρίση που περνάμε.
Κόψιμο νομίσματος, ποσοτική χαλάρωση. πραγματική τραπεζική ενοποίηση, ενεργοποίηση της ΕΤΕΠ για υλοποίηση επενδύσεων, μείωση της φορολογίας…
Η Γερμανία και η Γαλλία κινούνται πάλι σε υφεσιακούς ρυθμούς,φυσιολογικό με τέτοια πανευρωπαϊκή περιστολή δημοσίων δαπανών και με χρεοκοπημένες τράπεζες παντού που δεν μπορούν να δώσουν δάνεια, και μου αρέσει που τα ΜΜΕ δηλώνουν απορία.
Με τον αποπληθωρισμό να έρχεται καλπάζοντας το μέλλον της ευρωζώνης φαντάζει πιο μετέωρο από ποτέ.
Η προοπτική να ζήσουμε σε όλη την Ευρώπη τον εφιάλτη μιας μεταμοντέρνας δεκαετίας του ’30 γίνεται όλο και πιο πιθανή.
Για να περάσει η άλλη μεγάλη Κρίση των τελευταίων 100 χρόνων, αυτή του 1929 χρειάστηκε η βιομηχανικής κλίμακας σφαγή του Β’ παγκοσμίου πολέμου.
Τότε που όλοι οι ηγέτες άφησαν κατά μέρος τη στεναχώρια με τα ελλείμματα και χρηματοδότησαν τις πολεμικές βιομηχανίες .
Θα προτιμήσω την εξαγγελία ενός άμεσα εκτελέσιμου σχεδίου ανασυγκρότησης της Εθνικής οικονομίας (όχι ευχολόγια), ενός σαφούς πλάνου αντιμετώπισης του 30% ανεργίας που να μην είναι ασπιρίνη απέναντι στον καρκίνο ,μέ 5άμηνα κι επιδοτούμενη ελεημοσύνη, έναν λεπτομερή οδικό χάρτη που να εξηγεί πως θα φτάσουμε σώοι ΟΛΟΙ οι Ελληνες (και όχι μονάχα οι εκλεκτοί), στο 2015,2016,2017.

Οι μισθοί καταβαραθρωμένοι, η αγορά πεθαμένη .
Η ιδιοκτησία είναι έγκλημα που τιμωρείται με βαριά πρόστιμα έστω και αν έχει αποκτηθεί με φορολογημένα λεφτά.
Η κληρονομιά από τους προγόνους απαγορεύεται αν ο κληρονόμος δεν έχει καλή οικονομική κατάσταση.
Όλα φτιαγμένα για λίγους, για μια κάστα που κρατά όμηρο το κράτος και απομυζά από αυτό και το τελευταίο ίχνος πλούτου.
Για μια κάστα που συμμετείχε τα πλείστα στο πλιάτσικο της πατρίδας και δεν πλήρωσε δραχμή για την ευθύνη της.

Έχουμε ανάγκη από εντιμότητα σκέψης και πράξης,καί όχι από
αιχμάλωτους αρρωστημένων καταστάσεων και διεφθαρμένων παραγόντων.
Ανεπάγγελτοι γόνοι- ανεπάγγελτων οικογενειών,τσάτσοι και ράθυμοι μικροαστοί και μεσοαστοί των ταβερνίων και των “Bar “.
Η πολιτική φιλολογία δυστυχώς παραμένει πορνογραφικού χαρακτήρα.
“Αστέρες” που περιφέρονται ως τσάτσοι και “πόρνες” υπηρέτες των νταβατζήδων τους.
Πολιτικές παρατάξεις αραχνιασμένες, με το μόνο που τους έχει απομείνει νάναι οι σκισμένες δαντέλες της εκπόρνευσης του Έθνους.
Θαρρώ πώς …”τα καλύτερα τραγούδια δεν τά΄χουμε τραγουδήσει ακόμα…”

Με ισοσκελισμένο (με πρωτογενές πλεόνασμα λόγω ΕΚΤ) προυπολογισμό μέσω φοροεπιδρομών, με το ασφαλιστικό έτοιμο να σκάσει, τις τράπεζες σε νέα ΑΜΚ, το εσωτερικό χρέος σε ραγδαία αύξηση που οδηγεί σε συνολική παύση πληρωμών, με την οικονομία σε αποεπένδυση, την ανεργία στα ύψη, τα NPL στο Θεό, τις εξαγωγές μειούμενες, την εμπιστοσύνη στο ναδιρ ακόμα κι από τα funds, με φορολογικά νομοσχέδια κάθε εβδομάδα…Οδηγούμαστε σε αδιέξοδο,οι δε πρόωρες εκλογές θα το δυναμώσουν και θα χειροτερέψουν την κατάσταση. Θα σταματήσουν να πληρώνουν φόρους και χαράτσια όλοι ,μόλις προκηρυχθούν –όχι ότι έχουν χρήματα  να πληρώσουν και χωρίς εκλογές, θα καταρεύσει πλήρως το σύστημα.
Οι εταίροι θέλουν να αφήσουν το δίδυμο Σαμαρά Βενιζέλου να συνεχίσει μέχρι τέλους ,αλλά οι ίδιοι θα θελήσουν να ξεφύγουν φορτώνοντας την όποια λύση δοθεί απο τους εταίρους στις εκλογές.
Τα ιερά τοτέμ καήκανε  μέσα στις φλόγες των μνημονίων, που έκαναν στάχτη και τις ζωές των ανθρώπων, Εκατομμυρίων ανθρώπων….
Τα πληρώματα και οι επί κεφαλής τους, πρέπει να υπηρετούν μέχρις εκεί που έχουνε κάτι θετικό να προσφέρουν,δεν είναι αυτοσκοπός η παραμονή κανενός στο τιμόνι, στα αξιώματα, στις ευθύνες.
Δεν απαιτείται να συγκεντρώνουν ταυτόχρονα τα χαρίσματα του παντοκράτορα Δία, του θαυματοποιού Κόπερφιλντ και του μάγου Μέρλιν.
Ούτε και οι μέχρι σήμερα διοικούντες άλλωστε, είναι τίποτα αξεπέραστοι Αϊνστάιν, αν κρίνουμε από τ’ αποτελέσματα των επιλογών τους.
Και όποιος από εδώ και πέρα αποφασίσει να μας υποτιμήσει ξεχνώντας τα κηρύγματα και προδίδοντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, μην απαιτεί να τηρηθεί το Σύνταγμα και οι τετραετίες. γιατί δε γίνεται να επικαλείσαι όταν συμφέρει, εκείνο που ποδοπατάς καθημερινά.
Δε θέλει πανικό,θα τον βρούμε τον δρόμο μας σίγουρα, θα τον χαράξουμε, ν΄αναδειχτούν οι πλέον συνεπείς, ειλικρινείς, τολμηροί κι εμπνευσμένοι.