Όταν μπάφιασαν οι λαοί από τά φαιουδαρχικά συστήματα, οι άρχοντες βρήκαν άλλα.
Περισσότερο απ’ όλα τα συστήματα τούς βόλεψαν αυτά που το όνομά τους τελείωνε σε –ισμός.
Για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία ανακαλύφθηκε και εφαρμόζεται το πολιτικό μοντέλο διακυβέρνησης ενός λαού και λέγεται “Διαχειρισμός”.
Φυσικό ήταν αυτό το πολιτικοοικονομικοφιλοσοφικό μοντέλο να ανακαλυφθεί από σύγχρονους Έλληνες-τι μόνο Πλάτωνα και Αριστοτέλη θα πουλάμε;.
Στο μοντέλο αυτό τα πράγματα είναι απλά.
Αφού διαγράψεις κάθε είδους παραγωγή που είναι η βάση για κάθε πολιτικοοικονομικό σύστημα, δημιουργείς οργανισμούς, ομάδες, εστίες-κόμματα.
Εκεί μαζεύεις ότι πιο άχρηστο και κηφηνοειδές έχει γεννήσει η κοινωνία και πουλάς “σωτηρία” και οράματα.
Καλό είναι όλο το έμψυχο δυναμικό του κόμματος να μην έχει κολλήσει ούτε ένα ένσημο για μια ώρα δουλειάς, αυτοί είναι και οι καταλληλότεροι για υπουργοί και άλλες μεγάλες θέσεις.
Ύστερα παρακαλάς για πακέτα τους “εργοδότες” σου.
Μόλις τα πάρεις κάνεις δυο απλές κινήσεις.
Πρώτα διορίζεις με σύμβαση τον πληθυσμό που δεν γουστάρεις και μετά μαζεύεις τους δικούς σου και κάνετε την μοιρασιά των πακέτων.
Αν ενοχληθείς από τίποτε αντιρρησίες για κοινωνικές δικαιοσύνες και άλλα τέτοια τρελά, διαθέτεις και κάποια από τα πακέτα για εξαγορά συνειδήσεων.
Έτσι τα πράγματα είναι απλά, η μόνη κούραση είναι η διαχείριση (εξ’ ου και ο Διαχειρισμός).
Αν κουραστείς κάθεσαι για δυο τρία χρόνια και διαχειρίζονται άλλοι, αφού μασήσουν (συγνώμη διαχειριστούν) επανέρχεσαι με τα νέα οράματα διαχείρισης και έχεις την εξουσία στο πιάτο.
Η απόλυτη επιτυχία του μοντέλου του Διαχειρισμού είναι όταν μέσα στις εστίες (κόμματα) είναι μαζεμένοι πολλοί που διαθέτουν το κληρονομικό χάρισμα, έτσι γίνεται πιο απλή η μοιρασιά των αξιωμάτων.
Όσο για την επικοινωνία των ιδεών, εδώ η κατάσταση είναι απλούστατη.
Μαζεύεις όλους τους εξαγορασμένους και από το μπαλκόνι (λέγεται και TV) φωνάζετε δυνατά…”Ορμάτε”.   ( filonoi)
Θα πρέπει να ξεμπροστιαστούν όλα τα κακώς κείμενα σε όλα τα επίπεδα και αυτό δεν αφορά μόνο την πολιτική.
Αφορά όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής.

“Υποτελής” για χώρες ή ηγεμόνες,είναι αυτός που δεν είναι  ανεξάρτητος αλλά υπόκειται στην εξουσία άλλου ισχυρότερου ηγεμόνα, έχοντας την υποχρέωση καταβολής φόρου ή/και στρατιωτικών υπηρεσιών- υποταγμένος σε ξένες δυνάμεις.
Στις 8 Απριλίου 1826 στην Πιάδα, κοντά στην αρχαία Επίδαυρο συγκλήθηκε η Γ’ Εθνική Συνέλευσις των επαναστατημένων Ελλήνων.
Δύο ημέρες μετά έφτασε το θλιβερό μαντάτο της πτώσης του Μεσολογγίου, και σύντομα εμφανίστηκαν και όσοι από τους πολιορκημένους είχαν γλιτώσει από την έξοδο.
Στην ταραγμένη συνεδρίαση της 12ης Απριλίου αποφασίστηκε μεταξύ άλλων, να συγκροτήσουν δύο επιτροπές, μια για τις διοικητικές ανάγκες και μια για την άσκηση εξωτερικής πολιτικής.
Ήδη πριν από τη έναρξη των εργασιών, πολλοί είχαν γίνει κοινωνοί ενός εγγράφου, το οποίο διεκινείτο μεταξύ των πληρεξουσίων προς υπογραφή.
Με το έγγραφο αυτό, που το διακινούσαν οπαδοί του Μαυροκορδάτου, οι Έλληνες βουλευτές θα ζητούσαν από τον βασιλιά της Αγγλίας, διά του πρέσβη του στην Κωνσταντινούπολη, να παρέμβει υπέρ της σύναψης ανακωχής με τους Τούρκους.
Δήλωναν ότι μόνον από την Αγγλία και από καμία άλλη χώρα ( Ρωσία) δεν θα ζητούσαν βοήθεια στο εξής.
Στα αγγλικά αρχεία του Υπουργείου Εξωτερικών, το έγγραφο αυτό καταχωρίστηκε ως “Act of Submission”, γιατί, παρά τους εξωραϊσμούς όσων το υποστήριξαν και το υπέγραψαν, έτσι κατανοήθηκε από τους Άγγλους και έτσι ήταν.
Ο Δημήτριος Υψηλάντης αντέδρασε βίαια , και βιαιότερα αντέδρασαν πολλοί πληρεξούσιοι εναντίον του, ζήτησαν και προσωρινά ψήφισαν την καθαίρεσή του από όλα τα αξιώματα και την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας.
Το επεισόδιο κατά του Υψηλάντη έκλεισε με μια παρέμβαση του Κολοκοτρώνη,πού εν ολίγοις υποστήριξε ότι, αν με αυτό το έγγραφο έκκλησης για αποκλειστική υπαγωγή στην Αγγλία η επανάσταση επιζούσε ως την επόμενη άνοιξη, θα το υπέγραφε και ο ίδιος, αν και συμμεριζόταν τις θέσεις του Υψηλάντη.
Λέγεται ότι είπε, κλείνοντας την παρέμβασή του, ότι ακριβώς λόγω των θέσεών του θα έπρεπε οι Έλληνες να τιμούν τον Υψηλάντη — για νά θυμίζει σε όλους ότι καθήκον τους ήταν να οικοδομήσουν ένα κράτος εθνικά και πολιτικά ανεξάρτητο. Από όλους. Στο μέλλον.
185 χρόνια αργότερα, πώς πάει το καθήκον για την οικοδόμηση μιας εθνικώς και πολιτικώς ανεξάρτητης Ελλάδας;

“Γιά τήν Ιστορία”

Τέλειωσε το πανηγύρι,μ’ απόμεινε η ορχήστρα να παίζει στο χορό που στήσανε τα φαντάσματα συντροφεμένα, από το παρελθόν και από το μέλλον.

Αξίζει ο ελληνικός λαός να περνάει αυτά που περνάει;
Του αξίζει του ελληνικού λαού να συνωστίζεται σε ουρές για να πάρει τρόφιμα από φασίστες;
Του αξίζει του ελληνικού λαού να μεταναστεύει για να βρει δουλειά;
Του αξίζει του ελληνικού λαού η δήθεν πρωτοπορία που δρά στο όνομα του;
Η παιδεία , με την ευρύτερη έννοια της κουλτούρας και της καλλιέργειας δεν καθορίζει μόνον την ποιότητα των “ηγετών”, καθορίζει και τη δεκτικότητα του ακροατηρίου.
Όσο χαμηλότερο είναι το επίπεδο της παιδείας και της καλλιέργειας, τόσο πιο ευάλωτο είναι το ακροατήριο στη λογική “άσπρο-μαύρο”, τόσο πιο πρόσφορο για εκμετάλλευση , τόσο πιο έτοιμο να κονιορτοποιήσει τη διαφορετική άποψη, κι ακόμη περισσότερο ίσως, να αγνοήσει περιφρονητικά τη μετριοπάθεια και να χλευάσει τον όποιο νεοτερισμό.
Αποθαρρυντικός παράγοντας για εκείνους τους ολίγους που θα ήθελαν ενδεχομένως να αρθρώσουν διαφορετική άποψη, πέρα από τις κυρίαρχες αφηγήσεις.
Ασχημες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες, ακριβώς επειδή για δεκαετίες ολόκληρες στον τόπο μας επικράτησε η αδράνεια, ο σκόπιμος εφησυχασμός και η απάθεια του Έλληνα πολίτη, τον οποίον σκόπιμα οδήγησαν στην αλλοτρίωση της αγωνιστικής πατριωτικής του συνείδησης, μέσω της ιδεολογίας του συμβιβασμού και της ψεύτικης απαστράπτουσας βιτρίνας του καταναλωτικού ευδαιμονισμού.

Η κατάσταση στήν κοινωνία είναι χειρότερη από κάθε άλλη φορά, με την ανεργία να είναι μεγαλύτερη ακόμη και από αυτήν “εμπόλεμων” περιοχών του πλανήτη.
Βεβαίως δεν μπορείτε να διατάξετε την ανάπτυξη,όμως την καταστροφή μία χαρά μπορέσατε και την διατάξατε.
Με προχειρες αποφάσεις καταστρέψατε ολόκληρους κλάδους της οικονομίας.
Ότι κι άν λένε τά κιτάπια τών “ειδικών”,έχω τη γνώμη ότι όλο αυτό πού συμβαίνει στη χώρα θα μπορούσε να γίνει χωρίς δάκρυα και αίμα, αρκεί να είχαμε πολιτική ηγεσία με “ούμπαλα”…

Υπάρχουν ακόμη αθώα κι ευκολόπιστα παιδιά, για να πιστέψουν σε απλοϊκά και χιλιοειπωμένα παραμύθια,καί να …παρασυρθούν αφελώς με νέα φούμαρα και να προσυπογράψουν την οριστική καταστροφή τους.
Βλέπω τριγύρω αφενός καλοβολεμένους υποκριτές,που συνιστούν σκασμό,τυφλή πίστη και εγκαρτέρηση στους πληττόμενους και αφετέρου, πάμπολλους αποφασισμένους πια ν΄ανταποδώσουν με οποιονδήποτε τρόπο την τιμή που εισέπραξαν από τα έργα και τις ημέρες των μεγαλόψυχων ψευτοπροφητών, που ενώ τάξανε τη σωτηρία, σκορπίσανε τον πόνο, την απελπισία και την απόγνωση.
Ο καθένας είναι άξιος της μοίρας που διαλέγει,και οι μεν και οι δε.
Ο θύτης και το θύμα, ένοχοι και οι δυό εν προκειμένω,ας αποδοθεί το συντομότερο λοιπόν Δικαιοσύνη κι ας λάβει ο καθένας, αυτό ακριβώς που του αξίζει.
Κανένας δε μπορεί ποτέ να σε γλιτώσει από τον σκοτεινό εαυτό σου,είτε είσαι ο Πρωθυπουργός, είτε είσαι ο ψηφοφόρος.
‘’Μετά το παιχνίδι, ο βασιλιάς και το πιόνι, μπαίνουν στο ίδιο κουτί.’’
Ο συλλογικός φόβος ερεθίζει το αγελαίο ένστικτο και τείνει να προκαλεί το μένος εναντίον αυτών που δεν θεωρούνται μέρος της αγέλης.

Προσπαθούν νά ολοκληρώσουν ένα Σοβιετικό κράτος,θεωρώντας ότι οι Σοβιετικοί δεν το έκαναν αρκετά καλά ενώ αυτοί ξέρουν.
Μέ τή φορολογία της περιουσίας δεν τελειώνεις ποτέ, μια και θα πρέπει να φορολογήσεις τα κοσμήματα, τις μετοχές, τα έργα τέχνης κτλ.
Το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μείνεις χωρίς περιουσίες και φυσικά να φύγει ότι μπορεί να φύγει, να μην έρχεται τίποτα και να απαξιωθεί ότι υπάρχει.
Το προσπάθησε ο Λένιν, το έτρεξε ο Στάλιν και το μόνο που έγινε ήταν να πεθάνουν από λιμό χιλιάδες άνθρωποι.
Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ανοικτής οικονομίας μέ τη βίαιη επίθεση στην εργασία και το άνοιγμα της οικονομίας,- ενεργοποίηση τών δύο βασικών αντεπιδρουσών δυνάμεων στην πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους- δεν επιλύουν την κρίση καθώς επηρεάζουν κυρίως τόν κύκλο της διανομής και μόνο εμμέσως τον κύκλο της παραγωγής.
Ο κύκλος τής παραγωγής είναι που παίζει τον βασικό ρόλο, είναι δέ αναγκαία η αναδιάρθρωση του.
Η εμπιστοσύνη στα κίνητρα των ατομικών κεφαλαίων, σπάνια πετυχαίνει το στόχο της και συνήθως εκτροχιάζεται σε υπερβολές και θυσία του συλλογικού συμφέροντος του συστήματος σε επιμέρους συμφέροντα.

Οι οικονομίες στήνονται με μέτρα “που λειτουργούν” και μετά από “σοβαρή μελέτη” και όχι “δουλειές του ποδαριού ανάμεσα σε φίλους”.
Μέτρα που επιτρέπουν την ανάπτυξη όλων των επιχειρήσεων – και όχι μόνο των κολλητών μας.
Η παράκαμψη του αποφραγμένου χρηματοπιστωτικού “λαιμού μπουκαλιού” είναι ο μόνος τρόπος αναζωογονησης του Παραγωγικού ιδιωτικού τομέα σήμερα.
Το χρηματοπιστωτικό σύστημα με τη σημερινή του μορφή είναι άκρως αντιπαραγωγικό,είναι καταστροφέας κεφαλαίων τερατώδους κλίμακας, που παράγει μόνον μερικές εκατοντάδες δισεκατομμυριούχους παραπάνω και εκατοντάδες εκατομμύρια ανέργων.
Μετατόπιση της προσδοκίας για κερδοφορία του κεφαλαίου, απο τον χρηματοπιστωτικό τομέα στον καπιταλισμό της πραγματικής οικονομίας,δηλαδή να είναι εμφανής η πιθανότητα, ότι μια επένδυση στον χρηματοπιστωτικό τομέα είναι πολύ πιο ασύμφορη από μια επένδυση κεφαλαίου στην πραγματική οικονομία με ίδια επίπεδα ρίσκου.
Στην EuroDisneyland έχει από όλα, κυρίως όμως αιθεροβάμονες, αφού τα υποζύγια-πληβείοι πληρώνουν με το αίμα τους την καλοπέραση και τα κέρδη πάνω απο 15% των δήθεν “κολλημένων ιδεολόγων”, με το ακράδαντο “επιχείρημα” οτι τα ζώα δεν εξεγείρονται όσο τα ταίζεις ίσα να μην πεινάνε…
Στα πανεπιστήμια είναι το ανθρώπινο δυναμικό που μπορεί να γίνει η ελπίδα για την ανάπτυξη της υγιούς επιχειρηματικότητας,με γνώσεις σε νέες τεχνολογίες πολλές ξένες γλώσσες, που μπορούν να γίνουν η μαγιά για έναν νέο πολιτισμό στην ελληνική επιχειρηματικότητα.

Λειτουργούν με βάση τους αδήριτους νόμους του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που νομιμοποιούνται απολύτως και προωθούνται με θρησκευτική ευλάβεια από τα έργα και τις ημέρες όλων ανεξαίρετα των καζινο-καπιταλιστικών κυβερνήσεων του πλανήτη.
Κατ’ επιταγήν μάλιστα, όλων των συγκροτημάτων τα οποία απαιτούν την απελευθέρωση των αγορών, την άρση των αντικινήτρων για επιχειρηματική δράση, την εξωστρέφεια της οικονομίας, την παγκοσμιοποίηση και τα λοιπά αγαθά που αφήνουν χώρο στην ιδιοποίηση της υπεραξίας που παράγει ο πολίτης, από τους κ.κ. εκμισθωτές της.
Οι μεγαλύτεροι απόντες,αυτοί πού τα έφαγαν παρέα με τους πολιτικούς, αλλα η προπαγάνδα των ΜΜΕ δε τους περιλαμβάνει ούτε στο περίφημο και ψευδές “μαζί τα φάγαμε” ,ούτε τους κατηγορούν για τη καταστροφή.
Αντίθετα τη κυρά Λένη το δημοσιουπαλληλάκι στο ΙΚΑ ,και τον Μήτσο τον οδοκαθαριστή στο δήμο Καναπίτσας και τον Κομμωτή και τον υδραυλικό και τον ταρίφα ,τα ΜΜΕ τους έχουν ανακηρύξει ως την αιτία της καταστροφής – μή παραγωγικούς τεμπέληδες φοροφυγάδες που τα έφαγαν.
Η οικονομική ελίτ της χώρας απουσιάζει , όχι τώρα, από την αρχή της κρίσης και αφού επι 40 χρόνια έκαναν τρελό φαγοπότι με τις πλάτες των πολιτικώνν φίλων τους, άφησαν τους πολιτικούς τους φίλους- μονάχους να βγάλουν το φίδι απο τη τρύπα και να αναλάβουν ουσιαστικά μόνοι τους την ευθύνη.
Προτάσεις μηδέν, βοήθεια στη χώρα μηδέν , έβγαλαν τα λεφτάκια τους τα έστειλαν Ελβετίες και στις οφσόρ κτλπ .
Αποεπενδύσεις συνεχώς στέλνουν τις επιχειρήσεις τους εξωτερικό ,τις λίγες που ειχαν αφήσει εδώ.
Καί τι κανει η οικονομική ελίτ,τιποτα απλά αναμένουν.
Αναμένουν να πέσει ακόμα και άλλο το εργατικό κόστος, το βιοτικό επίπεδο , τα μεροκάματα , η αξία των ακινήτων , της γής κτλπ,και το κυριότερο περιμένουν την υλοποίηση των νεοφιλελεύθερων υποσχέσεων για μειώσεις στη φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο και τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Και τότε ξαφνικά θα ξαναεμφανιστούν ως σωτήρες ,και οι πολιτικοί θα αρχίσουν πάλι τις διακοπούλες στα κοτεράκια τους και τις κοινές εμφανίσεις, σε γκαλά και events ,όπως το παλιό καλό καιρό.
Η αδηφαγία κερδοφορίας τού κεφαλαίου και τα υποπροϊόντα της -η αμάθεια ο σοβινισμός καί οι φανατισμοί μέχρι παράνοιας- εξαλείφονται μόνο μέσα από την ανατροπή της εγχώριας ολιγαρχίας.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι είδους τέρατα θα γεννήσει αυτή η επικράτηση υπερσυντηρητικών δογμάτων σε Ευρώπη και ΗΠΑ.
Το έργο των “αναθεωρητών” σε αυτό το περιβάλλον έχω την αίσθηση ότι θα αποδειχτεί ο καταλύτης μίας πολύ ραγδαίας αρνητικής εξέλιξης, με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κοινωνικό ιδεώδες που θα μπορούσε να δημιουργήσει μία υγιή προανατρεπτική κατάσταση, εμπνέοντας τούς πολίτες…
Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας μας κρίνεται στα ζόρικα.
Οι φαιδρές προσωπικότητες μπορεί να ειναι αριθμητικά χρήσιμες αλλά αναιρούν το ηθικό πλεονέκτημα .
Είναι πολύ εύκολο να νομίζεις ότι είσαι φορέας του Διαφωτισμού μεταξύ τυρού και αχλαδιού, αλλά πολύ δύσκολο να υπερασπιστείς αυτόν τον ίδιο Διαφωτισμό την “εποχή των τεράτων”.
Μοναδική αισιοδοξία, το πολύ πιο υψηλό επίπεδο μόρφωσης και η απείρως ταχύτερη και μαζικότερη διάδοση της πληροφορίας, σε σχέση με κάποιες δεκαετίες νωρίτερα.
Πόσοι από εμάς θα αντέξουν να υπερασπιστούν μία κοινωνία ανθρώπινη και ανεκτική, θα το μάθουμε πολύ σύντομα, όταν θα κληθούμε να το αποδείξουμε εμπράκτως…

Τό Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, αναφέρει ότι 850 χιλιάδες εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι εδώ καί 12 μήνες, την ώρα οι πραγματικοί μισθοί στον ιδιωτικό τομέα έχουν γυρίσει 30 χρόνια πίσω.
Τα βασικά χαρακτηριστικά τής αγοράς εργασίας στη χώρα μας είναι ,οι χαμηλοί μισθοί,η ανασφάλιστη εργασία καί οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης.
Οι ευέλικτες μορφές απασχόλησης σήμερα κυριαρχούν, ενώ το 2009 αντιπροσώπευαν το 26% των νέων συμβάσεων καί το 2013 αντιπροσώπευαν το 51% των νέων συμβάσεων εργασίας.