ΝΔ και ΠΑΣΟΚ(ελιά) συγκέντρωσαν μαζί (αθροιστικά) 1.753.592 ψήφους όταν η Ν.Δ. μόνη της, τον Ιούνιο του ’12 είχε συγκεντρώσει 1.825.637 και μαζί με το ΠΑΣΟΚ 2.581.505.
Ενδιαφέρον είναι το στοιχείο ότι αν στους ψήφους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αθροιστούν και αυτές που πήρε “Το Ποτάμι” τα νούμερα δεν είναι ικανοποιητικά για τον κυβερνητικό συνασπισμό και τους συν αυτώ.
Τα τρία αυτά κόμματα αθροιστικά συγκέντρωσαν 2.130.247 ψήφους.
Δηλαδή, 451.258 ψήφους λιγότερους απ’ ότι πήραν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μαζί τον Ιούνιο του ’12.
Είναι φανερό πως το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών- ακόμη και με τους όρους του ισχύοντος εκλογικού συστήματος- θέτει θέμα λαϊκής νομιμοποίησης της συγκυβέρνησης Σαμαρά- Βενιζέλου.
Με την υπάρχουσα, δε, πολιτική κατάσταση, μοιάζει πολύ δύσκολο έως απίθανό αυτοί οι πολιτικοί σχηματισμοί να μπορέσουν στις βουλευτικές εκλογές να πάρουν το αποτέλεσμα που θα τους δίνει την δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης.
Φυσικά στην πολιτική ποτέ μην λες ποτέ.
Κι επειδή έχουνε γνώση οι φύλακες πολλές, μάλλον, θα είναι οι διεργασίες το επόμενο διάστημα και στο χώρο της παραδοσιακής κεντροαριστεράς και στο χώρο της ευρύτερης κεντροδεξιάς ούτως ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις και περισσότερες πιθανότητες για χειραγώγηση της κατάστασης.

Το πελατειακό κράτος αποδεικνύεται πολύ “σκληρό για να πεθάνει”.
Πέντε χρόνια μετά τα “σωτήρια” μνημόνια και ο Έλληνας πολίτης έχει απολέσει το 40% του εισοδήματος του, οι ανασφάλιστοι έχουν ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια –σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του υπουργού υγείας- ο πρόεδρος του ΕΟΠΥΥ ανεβάζει τον αριθμό σε 3 με 6 εκατομμύρια-, η ανεργία αγγίζει το ένα τρίτο του πληθυσμού και όσοι ζουν στα όρια της φτώχειας πλησιάζουν επικίνδυνα τα 3 εκατομμύρια.
Ίσως να περίμενε κάποιος αυτό να μεταφρασθεί σε ψήφο έντονης αποδοκιμασίας. Δεν συνέβη όμως σε βαθμό ανάλογο της καταστροφής.Ο αγώνας συνεχίζεται αμείωτος,για ένα καλύτερο αύριο για τις μελλοντικές γενεές, τον λαό μας και την πατρίδα μας.

Θέλει μεγάλη προσοχή η κριτική εφόσον θέλουμε να οδηγεί σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
Η ουσιώδης κριτική απαιτεί καί διαρκή μελέτη.
Πάνω στη μάχη όλοι μαθαίνουμε να γινόμαστε καλύτεροι.
Πρώτιστα όμως νά τολμήσουμε να υπερασπιστούμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια τη δική μας, των παιδιών μας και των συνανθρώπων μας.
Νά τολμήσουμε νά πάψουμε να είμαστε κομπάρσοι.
Να γυρίσουμε σελίδα και να γίνουμε Ελεύθεροι Άνθρωποι μέλη μιας Ελεύθερης Κοινωνίας.
Δεν είναι εύκολο βεβαίως επειδή είναι κακό για τα αφεντικά του κόσμου και για όσους λεηλατούν τη ζωή μας και τον πλανήτη.
Είναι όμως ζωτικά αναγκαίο για εμάς -τήν πλειοψηφία τού Ελληνικού Λαού- και σήμερα στον 21ο αιώνα είναι και εφικτό.
Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες καί δεν ανατρέπει καθεστώτα.

Τελικά, τα αποτελέσματα ήταν παντός καιρού και γούστου.
Tροφοδότησαν τα πάνελ και τα στρογγυλά τραπέζια με συζητήσεις για “θρίλερ” και σταυροδοσίες, για υποψηφίους που εκλέγονται ή χάνουν τη μάχη του σταυρού κλπ.
Όλοι βρήκαν κάτι να τους ικανοποιεί ώστε να δηλώνουν νικητές και τροπαιούχοι.
Tο εκλογικό πανηγύρι όμως πήρε τέλος και τώρα θα πρέπει να βρεθεί ένας άλλος αποπροσανατολισμός της κοινωνίας.
Τα σενάρια για ανασχηματισμούς, συνέδρια,κινήσεις νικητών, αλλαγή ”πολιτικής” της ΕΕ προς όφελος της ανάπτυξης και άλλα φληναφήματα δεν αρκούν.
Και το μουντιάλ της Βραζιλίας αργεί ακόμη.

Η αποχή, που μπορεί να χαρακτηρισθεί “νικητής”, αποτελεί στην πραγματικότητα μια ήττα για το πολιτικό ή καλύτερα για το κομματικό σύστημα.
Όπως την Κυριακή έτσι και στις προηγούμενες ευρωεκλογές, η αποχή σχημάτισε πανευρωπαϊκή “κυβέρνηση” και μάλιστα αυτοδύναμη.
Το κλαμπ των Μπαρόζο, των Ρομπάι, των Ολι Ρεν, το κονκλάβιο των επιτροπάτων και των διευθυντηρίων, είναι προφανές ότι δεν διαθέτει επί της ουσίας καμία “νομιμοποιητική”βάση.
Το “δικαίωμά τους” να ορίζουν πρωθυπουργούς -Παπαδήμος- Κάννες-, να συντάσσουν Μνημόνια, να χρηματοδοτούν τράπεζες και να επιβάλουν λιτότητα, δεν απορρέει από καμία έγγριση τών λαών τής ευρώπης.
Ο πολυκερματισμός τών ψήφων σημαίνει ότι δεν ξέρουν τί να ψηφίσουν (δέν πείθονται) και δοκιμάζουν ότι τους γυαλίζει .
Εξ αλλού δεν υπάρχει καμία εμπιστοσύνη σε υποσχέσεις ούτε προοπτική για διορισμούς ,μονιμοποιήσεις και τέτοιου είδους θεάρεστες πρακτικές .
Αυτές οι εκλογές μπορούν να περιγραφούν με τον όρο ” όλοι εναντίον ολων”.
Είναι σκόπιμο να υπάρξει προβληματισμός σχετικά με τους λόγους που οδήγησαν/οδηγούν στην αποχή.
Σημαντικό προς αυτή την κατεύθυνση είναι να αντιμετωπισθεί ως δεξαμενή άντλησης δυνάμεων, με στόχευση οι απέχοντες να πεισθούν ότι η συμμετοχή τους έχει αξία. Και είναι λογικό αυτός που θα πείσει, να κερδίσει το μεγαλύτερο μέρος όσων αλλάξουν στάση, διότι δεν είναι λογικό να πείσεις κάποιον να ψηφίσει και αυτός να μη σε επιλέξει στην κάλπη.
Αυτό για να επιτευχθεί πρέπει να σταματήσει η προσέγγιση με τη λογική του “κομματικού τσοπάνη”, ο οποίος κραδαίνει την “γκλίτσα” με σκοπό να ξαναβάλει στη “στάνη” όσους θέλει να “επαναπατρίσει” αλλά χάνοντας ταυτόχρονα κάποιους άλλους προς άλλες “μάντρες”.
Σαφώς και ο “επαναπατρισμός” ψηφόφορων είναι σκόπιμος αλλά δεν πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό.
Η συντεχνία των “κομματικών τσοπάνηδων”, όπως κάθε συντεχνία, μόνο κακό κάνει.

Καλά να είμαστε- δύσκολο λόγω κρίσης- και έχουμε να δούμε πολλά ακόμη.
Είμαστε τα προς κατανάλωση οικονομικά πειραματόζωα των Γερμανών και των υπόλοιπων Ευρωπαίων εταίρων των κυβερνήσεων Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά – Βενιζέλου.
Η Ελλάδα έχει υπογράψει φρικτά πράγματα , μνημονιακές υποχρεώσεις που φύγει δεν φύγει το μνημόνιο θα πρέπει να τις υλοποιήσουμε.
Το μνημονιακό πρόγραμμα δεν βγαίνει και οι συνεχιζόμενες φοροεπιδρομές επιφέρουν τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.
Μειώνουμε τις δημόσιες δαπάνες αυξάνοντας παράλληλα την φορολόγηση και τελικά τα έσοδα θα μειώνονται και θα υπάρχει η αναγακιότητα των νέων μέτρων.
Θυμίζουμε ένα σκυλί που κυνηγάει την ουρά του.

Καλό θα ήταν να αναλάβουν όλοι τις ευθύνες τους και να μην παίζουν με το Λαό.
Απαράδεκτη παλαιοκοματική νοοτροπία καί “Μαυρογυαλουρισμός” στό κόκκινο.
Όσοι κάνετε αναλύσεις και σχόλια νά μήν προσπερνάτε τη χρυσή αυγή ,που ανέδειξε τό φαύλο πολιτικό σύστημα στη κοιτίδα της Δημοκρατίας.
Ευθύνη έχουν όλοι και κάποτε πρέπει ο λογαριασμός να πληρωθεί.
Παντέρμη πατρίδα.

“Λες: Πολύ καιρό ελπίζεις. Δε μπορείς άλλο να ελπίσεις
Έλπιζες τί;
Πως ο αγώνας θα είναι εύκολος;Δεν είναι έτσι.
Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.
Είναι τέτοια που:Αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο,δεν έχουμε ελπίδα.
Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει,θα χαθούμε.
Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.
Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του,οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση”. (Μ.Μπρέχτ)

Τελικά αναρωτιέμαι ποιός κάθεται στον καναπέ.
Μάλλον εκείνοι που περιμένουν τον λαό να ετοιμάσει την “επανάσταση” και να τους πάρει μετά τηλέφωνο για να έρθουν να ηγηθούν.

Η εκλογική αναμέτρηση γιά τήν ευρωβουλή  και το αποτέλεσμα της έχουν μεγάλη σημασία, αφενός για τη διαμόρφωση των αντιλήψεων σχετικά με τόν επαναπροσδιορισμό τού ρόλου της ΕΕ και τις επιπτώσεις της πολιτικής της στη χώρα και τον ελληνικό λαό και αφετέρου για την επίδραση που θα ασκήσει το εκλογικό αποτέλεσμα στις εξελίξεις, στις διεργασίες που συντελούνται στο λαό, στη διάταξη των πολιτικών δυνάμεων και γενικότερα στη διαμόρφωση του πλαισίου των συνολικών εξελίξεων τα επόμενα χρόνια.
Η αναμέτρηση των ευρωεκλογών, όπως και κάθε πολιτική αναμέτρηση αυτής της περιόδου σημαδεύεται από δύο αναγκαιότητες.
Από το οξύτατο πρόβλημα επιβίωσης του λαού και παράλληλα τη διαμόρφωση των προϋποθέσεων για την συνολική λύση του κοινωνικού ζητήματος της χώρας.

Η περίοδος αυτή είναι η περίοδος της διαμόρφωσης συνολικά των υποκειμενικών όρων της ανατροπής, της ενότητας και της συσπείρωσης , της επεξεργασίας των στρατηγικών σχεδιασμών της και της θεωρητικής προετοιμασίας της.

Απαράδεκτα ψηφοθηρικά παιχνίδια-άλλων εποχών-.
Ο “Μαυρογυαλουρισμός” κτύπησε κοκκινο , μέ δεκάδες μυνήματα στό κινητό καί τηλεφωνήματα σέ αγνώστους.
Αλήθεια εκείνη η έρμη αρχή τής προστασίας προσωπικών δεδομένων τί λέει ;
Θα μου πείτε, ασχολείσαι με φαιδρότητες.
Ίσως, αλλά μέ τέτοιο κλίμα προεκλογικής μάχης – ψηφοθηρία, μικροεξυπηρετήσεις, “ψήφισε κι εγώ θα είμαι ο άνθρωπός σου”- απίθανα ταξίματα καί φυσικά καμιά κουβέντα για τα πραγματικά προβλήματα.
Όλα αυτά στρεβλώνουν το κριτήριο μπροστά στην κάλπη χαμηλώνουν τον πήχη ώστε νά αισθανόμαστε ευγνώμονες για τα αυτονόητα.
Ε, αυτή η αντίληψη πρέπει να σπάσει κύριοι,μήπως ήρθε η ώρα να απαντήσουμε στήν κάλπη σέ όλους αυτούς;